Haalde het Vlaamse populaire lied uit de balzalen.

VLAAMSE POPULAIRE LIED

TOPKAPI

1968

LOUNGE

TEAM FOR ACTION/COUNTERPOINT/EMI

1975

A lbum Nr.5 is de plaat waaruit blijkt dat Will Tura meer is dan een charmezanger van stroperige liefdesliedjes. Muzikaal bestrijkt hij een breed spectrum: van simpele smartlappen over breed gearrangeerde luisterliedjes tot geflirt met soul en country. Teksten en thema’s overstijgen het flutcircuit, getuige Arme Joe over het noodlot van een racer (Tura is zelf gek van sportwagens), en 20 minuten geduld, over een veroordeelde die aftelt naar zijn executie.

Natuurlijk is Tura blij met zijn vermelding in deze reeks, maar iemand met zo’n duizelingwekkend repertoire moet toch even geholpen worden: ‘Album Nr.5, welke is dat precies en wat staat er zoal op?’ Als ik hem enkele titels geef, komt er veel terug. ‘O, dat is inderdaad een goeie! Het is opgenomen in een kleine studio, de Madeleine in Brussel. Die had ik heel graag omwille van zijn uitstekende sound, we zochten in die tijd de reverb op. De Madeleine klopte met de warmte van mijn toen nog jonge stem. Bovendien deden we alles live, ik zong tegelijk met het orkest. Dat was het geweldige aan die tijd.’

Eigenlijk krijgt Tura pas in rockmiddens erkenning met de cover van Arme Joe door Noordkaap op het tribuutalbum Turalura (Rockers zingen Tura), waarop verder artiesten als The Scabs, Hugo Matthysen, Raymond, Bart Peeters en The Paranoiacs hommage brengen. ‘Het was alsof ik eindelijk in mijn eindexamen geslaagd was! Ik werd aanvaard door mensen bij wie ik ook aanvaard wilde worden. Ik ben een melodist, een componist van de Angelsaksische slag. Paul McCartney was toen een van mijn grote voorbeelden. Yesterday is de eenvoud zelve, maar dodelijk efficiënt. Dat wilde ik ook bereiken. Het zingen zelf vond ik toen minder belangrijk. Het heeft lang geduurd vooraleer ik echt goed Vlaams kon zingen, dat hoor je ook nog op Album Nr.5. Ik kwam van Veurne, ik veegde er mijn voeten aan. Als het maar swingde. Maar mensen wezen mij erop dat ik veel klemtonen verkeerd legde en dat ging op de duur toch storen.’

Tura is in wezen een singleartiest, maar toch waren albums heel belangrijk. ‘Ik was de koning van de balzalen, maar ik vond dat op mijn albums ook heel andere dingen moesten staan, sterke teksten en misschien hier en daar wat moeilijkere arrangementen. Want ook dat is Tura.’ Een goed voorbeeld daarvan op Album Nr.5 is Mijn winterroosje. ‘Het is een wals met een achterbeat, wat in die tijd typisch pop was. Sterke arrangementen is een van mijn dada’s. Ik laat mij graag door zorgvuldige arrangeurs omringen, en vooraf praten we heel intens over hetgeen ik wil en voel bij bepaalde nummers.’

Nee, op een bal aankomen met 20 minuten geduld is niet bepaald een goede zet. ‘Dat soort van nummers heb ik kunnen opsparen voor de concerten die ik later in theaterzaaltjes heb gedaan. Ik was blij dat ik eindelijk dat deel van mijn repertoire naar voren kon brengen.’

Ook al zat het repertoire van Tura diep in Vlaanderen ingekapseld, toch lonkte voor hem ten tijde van Album Nr.5 het buitenland. ‘De producer van Shirley Bassey heeft mij dankzij Geen zomer zonder jou ontdekt, tijdens een optreden hier in België. Hij heeft me bij hem uitgenodigd om het in het Engels op te nemen. Ik vond het zelf niet zo’n geslaagde onderneming, maar hij wilde verdergaan. Hij bood me aan om zes maanden lang in Engeland te werken, de overige zes mocht ik in Vlaanderen mijn gang gaan. Ik vond dat ik moest kiezen, en sociale factoren speelden mee in mijn keuze om hier te blijven. Mijn muzikanten en ook mijn broer werkten voor me, ik wilde hen niet achterlaten.’

Zo bleef Tura in Vlaanderen, en groeide hij uit tot een icoon die zowel rockers, kleinkunstenaars, charmezangers als popartiesten beïnvloed heeft. ‘Dat zou ik zelf niet zeggen, want het klinkt heel pretentieus. Ik hoop wel dat ik een bepaalde feeling heb overgebracht met mijn muziek.’

Marina (Rocco Granata, Granata Music 1959)

Italiaanse charme, met uitzonderlijke aandacht voor rijke arrangementen.

Louis (Louis Neefs, Philips 1969)

Dé meester van het luisterlied, de warmste stem van ons land ooit.

Gemini (Sven Van Hees, News 1999)

Warm debuut geeft een nieuwe impuls aan lounge in ons land.

Our Girl In Havana (Buscemi, Downsall Plastics 2001)

Vernuftig ineengeprutst raderwerk van latin grooves, breakbeats, house en jazz.

(E.H.)

‘Ik was de koning van de balzalen, maar ik vond dat op mijn albums ook heel andere dingen moesten staan, sterke teksten en hier en daar wat moeilijkere arrangementen.’ WILL TURA

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content