Kluchtvaart. U moet straks voor uw vakantie ook de lucht in? Geen betere remedie tegen vliegangst dan een dosis digitale ‘Airport’-rampenfilms.

Extra’s:

Weemoed naar de Amerikaanse film uit de seventies zou ons bijkans doen vergeten dat dit decennium, ook al werd het artistiek gedomineerd door de New Hollywoodexplosie, ook de bloeiperiode was van het even vermaledijde als lucratieve disaster-genre. Met op kop de Airport-cyclus van Universal, die nu in een fraaie box op dvd is geperst en schuldig genot in supersonisch formaat aanbiedt.

De reeks ging in 1970 van start met Airport. Gebaseerd op de bestseller van Arthur Hailey is dit een soort Grand Hotel in de wolken waarin Dean Martin, nadat in volle vlucht een bom is ontploft, zijn Boeing probeert aan de grond te krijgen, terwijl de plotlijnen rond spaak lopende huwelijken, overspelige minnaars, onwettige zwangerschappen en suïcidale karakters hem rond de oren vliegen.

Dit oubollig amusement werd zo’n onverhoopt succes dat de studio de formule schaamteloos bleef uitmelken, met steeds gekkere variaties op eenzelfde stramien: een met sterren volgestouwde jumbojet in nood, met liefst ook nog een kind aan boord dat hoognodig een transplantatie vereist en een non die ook tijdens de hevigste turbulentie druk in de weer is met een of ander muziekinstrument.

In Airport 1975 beleefde het genre een iconisch moment als uitgerekend de scheel kijkende Karen Black zich gedwongen ziet (de piloten zijn uitgeschakeld) om een stuurloze 747 weer onder controle te krijgen, via instructies die door de verkeersleiders worden doorgeseind. ‘ The stewardess is flying the plane!’, krijst een verbouwereerde passagier.

Twee jaar later zitten de gaststerren in een privé- airliner die tijdens een kaping neerstort in de Bermudadriehoek en op een zandbank tot rust komt. Zodat de aanwezige vips The Poseidon Adventure nog eens dunnetjes mogen overdoen.

Tegen dat we bij The Concorde: Airport ’79 zijn aanbeland, zijn de rampzalige wendingen (vooral het prestigevliegtuig dat voortdurend ondersteboven keert om uit te wijken voor een aanstormende straaljager is een giller) dermate belachelijk dat de toeschouwers tijdens de proefvertoningen ook wild zaten te schateren en de studio zelfs even overwoog om deze film alsnog als farce te promoten.

Wat niet echt hoefde: een jaartje later was de eerste gewilde parodie er, Airplane (1980), met meer van hetzelfde. Maar dit keer écht om te lachen.

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content