Acid for the Children

Eerste zin Ethiopië, ik begeer je, ik verlang naar je, verlang ernaar jou weer te ervaren om me eraan te herinneren wie ik ben en waar ik voor sta.

Klootzak. Klier. Sukkel. Zak. Idioot. Flea is niet mals voor zichzelf in deze autobiografie over zijn dagen vóór de oprichting van Red Hot Chili Peppers. In chronologisch geschikte vignetten tekent hij zijn jeugdjaren in Australië, New York en, vanaf zijn tiende, een licht ontvlambare thuissituatie midden in de urban jungle van LA. Verbijsterende verhalen zijn ons deel. ‘Ik heb mijn jeugd op straat in Hollywood doorgebracht zonder ooit te zijn aangerand of verkracht, maar man, wat scheelde het die keer weinig.’ Acid for the Children barst van de apenstreken, misdrijven en drugs (een mirakel dat hem een overdosis én hiv bespaard zijn gebleven). En muziek. Natuurlijk. Eerst jazz, wanneer op de jonge Michael Balzary de storm neerslaat die zijn bassende stiefvader, een door psychische problemen getergde man, zowel met bebop als tegenover de huisraad ontketent. Later volgen klassiek, rock, funk en punk. Hoe Flea in een lyrische, energieke stijl over het genie van Art Blakey of The Germs raast, verraadt zijn literaire aspiraties. Veel lieden bepaalden mee de bizarre koers van deze menselijke stuiterbal: medestraatratten, al dan niet door hem bestolen werkgevers en bloedbroeders – Anthony Kiedis en Hillel Slovak voorop. Een met dankbaarheid en schuldbesef getint, ruisend zelfportret.

Acid for the Children ****

Flea, Spectrum (oorspronkelijke titel: Acid for the Children), 432 blz., ? 25.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content