INCL. SCHITTERENDE SCHOONHEIDSFOUT – Met ‘As It Ever Was’ zeilt Absynthe Minded wat dichter bij de kust van de onbekommerde pop. Maar verder: geen woord uit de titel is gelogen.
As It Ever Was
Pop
Universal
‘E urope’s best kept secret‘, zo lokt Absynthe Minded volk naar zijn website. Een mooie slagzin – je proeft het zoute zweet van de underdog op je tong. Maar tja, ook treurig. Want soms vraagt een mens zich af hoe het bijvoorbeeld My Heroics, Part One, die wereldsong die je geloof in onze soort elke keer weer vermag op te krikken, zou zijn vergaan, als Absynthe Minded stomweg de Britse of Amerikaanse nationaliteit zou hebben genoten. Een geschikte tijddoder voor aan elke bushalte.
Of Bert Ostyn en zijn medestanders zich die speling van het lot aantrekken? Je neemt aan van niet. Anders had Absynthe Minded al lang onbeschaamd op de smaak van de dag ingezet. Of simpelweg zijn zo geliefde gipsyswing van zijn platen gebannen, want geen popradiosamensteller die dáárvan rechtveert. In die zin staan Crosses en Get Around, het zigeunerduo waarmee As It Ever Was afsluit, daar trouwens ronduit provocerend te wezen: na al die jaren speelt Absynthe Minded nog altijd zijn eigen meug. Geef die mannen een pint.
En toch, met deze opvolger van het met zestigduizend verkochte exemplaren succesvolle Absynthe Minded uit 2009 verschijnt de groep een stuk gestroomlijnder op het appel. Het haar gekamd, het hemd gestreken. Op het dienblad: popvriendelijke oehoehoe-koortjes (single Space), koddige keyboards ( The End Of The Line) en een melodie als een zomerbries ( Only Skin Deep). Een enkele keer wurmt zich een wat hoekiger, maar daarom niet minder luchtig geluid naar voren ( You Will Be Mine), en zelfs een aan The Edge schatplichtige gitaar ( Fighting Against Time).
Maar krijg niet het verkeerde idee: As It Ever Was is wel degelijk een typische Absynthe Minded. Omdat de viool van Renaud Ghilbert nog steeds flink wat songs op sleeptouw neemt, en geen enkele dat erg lijkt te vinden. En omdat dit prima werkstuk, andermaal, tot herhaaldelijk beluisteren aanzet.
Had je daarentegen zonder pardon uit de tracklist gezwierd: de wat vlakkere deunen 24/7 en Picture in a Frame. Maar evengoed Little Rascal, nochtans een van de sterkste nummers. Alleen: zo sample heavy is die soloslim van Bert Ostyn uit 2010 (gemaakt voor de soundtrack bij de film Turquaze), dat ze op As It Ever Was vloekt als een ketter met kiespijn. Een schoonheidsfout. Maar sommige bands mógen die maken.
DOWNLOADTIP
End Of The Line
Little Rascal
You Will Be Mine
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
