Zangeres/actrice

? 25 augustus 2001 op de Bahama’s

Leeftijd bij overlijden: 22

Laatste werk: Queen of the Damned (2002)

Tegelijk een plaat opnemen, een speelfilm draaien, een videoclip inblikken én een huwelijk voorbereiden: zelfs de beste multitasker stort dan onherroepelijk in – of neer, in Aaliyahs geval. De Amerikaanse R&B-zangeres was in augustus 2001 net haar derde album Aaliyah aan het afwerken, toen ze op de filmset van Queen of the Damned verwacht werd. Ze vertolkte de hoofdrol Queen Akasha in een foute horrorfilm over een vampier die rockster wil worden. Ook die opnames moest ze onderbreken, omdat de videoclip bij Rock The Boat ingeblikt moest worden.

Regisseur Hype Williams had last minute besloten die op de Bahama’s te shooten, omdat het weer in Miami te slecht was. ‘Mijn zus zag het niet zitten om te vertrekken. Toen ze dat minivliegtuigje zag staan, had ze pas echt stevige twijfels. Maar ze ging ervoor, zoals altijd’, vertelde haar broer Rashad achteraf in een videoboodschap. Aalijah op een wit strand, Aalijah lopend over water, Aalijah tussen shakende bikinibabes op een jacht: een creatieve mijlpaal kun je de clip niet noemen. En ook de tekst ‘Let’s do it in a hurry / That’s too slow / Put that thing in overdrive’ was niet meteen voer voor de Dikke Komrij.

Toch maakte de clip brokken. Het vliegtuig waarmee Aaliyah en haar crew terug naar de filmset vlogen, stortte neer kort na het opstijgen. Negen mensen lieten ter plekke het leven. Terwijl de muziekwereld – Quincy Jones, Beyoncé en Missy Elliot op kop – in diepe rouw was, kwam de waarheid aan het licht. De piloot bezat geen vliegvergunning, maar had wel coke en alcohol in zijn bloed. Zijn Cessna 404 bleek ook veel te licht voor negen passagiers, koffers vol kledij én Aaliyahs collectie knuffelberen.

Had de zangeres haar ondergang zien aankomen? In een interview in Die Zeit, nog geen maand voor haar fatale crash, beschreef ze haar ideale dood als volgt: ‘Iemand zit mij op de hielen. Vraag me niet waarom. Ik ben bang. En plots stijg ik op. Naar een verre plaats. Het voelt als zwemmen in de lucht. Vrij. Gewichtloos.’

Aaliyahs voorgevoel was terecht: ze had nooit in die Cessna mogen stappen. Maar ach, het was niet haar eerste foute keuze. Aaliyah ging uit met Puff Daddy en huwde op haar zestiende met R. Kelly, de twaalf jaar oudere producer van haar debuutplaat die later een pedofiel zou blijken. De zangeres loog bij de burgerlijke stand over haar leeftijd, maar toen dat schandaal uitlekte, werd het huwelijk inderhaast ontbonden. Ook haar single Rock the Boat was een misser: de plaat was al geschreven toen ze achttien was, maar haar manager – lees: haar pa – vond die tekst toen te schunnig voor een adolescent. Drie jaar later werd het nummer van onder het stof gehaald.

Haar laatste film Queen of the Damned – what’s in a name – had ze eveneens beter nooit toegezegd, ondanks de gage van vijf miljoen dollar. Ze annuleerde daarvoor de hoofdrol in Josie and the Pussycats, een film waarin – o ironie – een band omkomt in een vliegtuigcrash. De geluidsband van Queen of the Damned was trouwens nog niet helemaal af toen ze stierf. Haar broer en vaste songschrijver Rashad dubde de ontbrekende passages, omdat hij toch ongeveer hetzelfde klonk.

De film werd geen gigantisch kassucces, maar had voor Aaliyah de laatste oefening vóór het grote werk moeten worden: ze had zes filmcontracten getekend, waaronder een voor een rol in The Matrix Reloaded. Normaal zou ze na die film met platenbaas Damon Dash trouwen – Christina Aguilera was zelfs al gevraagd om in de kerk te zingen. Als troostprijs trokken Dash en co op de begrafenis dan maar een blik huwelijkskitsch open: er werden 22 witte duiven gelost en Aaliyah werd in een koets met witte paarden door New York gereden, een gewoonte die enkel voor gekroonde hoofden is gereserveerd. Of behoort een ‘Queen of the Damned’ niet tot de royals?

THIJS DEMEULEMEESTER