De opdonderjaren – Ex-muzikant en schrijver Dito Montiel heeft zijn vlucht uit het New Yorkse getto nu ook verfilmd. Zijn autobiografie is een bittere milieuschets van de jaren 80.

Dito Montiel met Robert Downey Jr., Shia LaBeouf, Chazz Palminteri, Melonie Diaz, Dianne Wiest

Dito Montiel, zoon van een Nicaraguaanse immigrant en een Ierse moeder, groeide op in de Astoriawijk van Queens, New York. Een grimmig getto waar de agressie uit de straatstenen opsteeg en waar elke kid met een half stel hersenen maar één doel had: to get the hell out of there. Gemakkelijker gezegd dan gedaan als je naasten je niet willen laten vertrekken. ‘Jij gaat nergens heen!’, schreeuwt vader Monte (Chazz Palminteri) zijn zoon toe in een van de meest emotionele scènes. Wat hij eigenlijk bedoelt, is: ‘Laat me niet alleen.’

Behalve coming-of-agedrama en milieuschets is A Guide to Recognizing your Saints ook het verhaal van de communicatiestoornis tussen vader en zoon. Dito Montiel – ex-model en -muzikant maar vooral bekend van zijn succesvolle autobiografie die dezelfde titel draagt als deze film – verstrengelt in zijn regiedebuut twee verhaallijnen. De voornaamste behandelt Dito’s tienerjaren halverwege de eighties (met up and coming star Shia LaBeouf als de jonge Dito) en wordt gefilmd in een Larry Clarkachtige stijl. De tweede oogt klassieker en volgt de volwassen Dito (Robert Downey Jr.) die terugkeert naar de Astoriawijk om er zijn ouders, vrienden van weleer en ex-liefje (Rosario Dawson) op te zoeken.

De jaren 80 leveren veruit de meest dynamische scènes op. Dito’s vriendschap met de Schotse dichter in spe Mike O’Shea, zijn aanvaring met de graffitibende The Reapers en zijn relaties met vader, vrienden en vriendin krijgen de schwung en de look van een energieke documentaire mee. Fotografieleider Eric Gautier tovert de grimmige wijk en het harde straatleven van Queens om tot een oase van poëtisch ogende beelden – in die mate dat je je afvraagt waarom iemand die buurt überhaupt wil verlaten.

A Guide to Recognizing Your Saints – de titel verwijst naar de heiligen door wie de jonge Dito zich beschermd achtte toen hij zijn vrienden één voor één verloor aan drugs, de gevangenis of Magere Hein, terwijl hij zelf gespaard bleef – is duidelijk schatplichtig aan andere New York Stories. Vergelijkingen met Mean Streets dienen zich spontaan aan, en net als Scorseses doorbraakfilm reveleert Montiels eersteling een getalenteerde en gedreven cineast. Zonder ooit in klef sentiment te vervallen – de emoties die hij etaleert zijn rauw en hard – slaagt hij erin de meest gestaalde cynicus te doen smelten. Een film die barst van vitaliteit ook, met dank aan een geweldig acterende cast.

Piet Goethals

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content