Hij klauwde erop los in ‘X-Men 3’, bracht het hoofd van Scarlett Johansson op hol in ‘Scoop’, toverde konijnen uit zijn hoed in ‘The Prestige’ en leende zijn stem aan digitale ratten en pinguïns. En in ‘The Fountain’ speelt hij drie rollen tegelijk. Niemand in Hollywood had het afgelopen jaar een drukkere agenda dan Hugh Jackman (39).

Nog geen uitputtingsverschijnselen, meneer Jackman?

Hugh Jackman: Dat gaat wel, dank je. Ik geniet met volle teugen van wat me de jongste jaren overkomt. Al die geweldige films, op Broadway mogen staan, zingen in Carnegie Hall… het houdt gewoon niet op. Mocht het straks allemaal een droom blijken, dan heb ik in elk geval zalig geslapen. (lacht)

Geldt dat ook voor ‘The Fountain’? Die film werd op het festival van Venetië nochtans weggehoond.

Jackman: Bullshit. Er waren hooguit een paar critici die ‘boe’ riepen terwijl anderen luid applaudisseerden, waarop een klein handgemeen is ontstaan. Je weet hoe fel die Italianen reageren. Ook de dag erop kreeg The Fountain trouwens een minutenlange ovatie, en de meeste recensies zijn ondertussen overwegend positief. Dat zogenaamde debacle in Venetië is schromelijk overdreven. Gelukkig maar, want de film verdient het niet slecht te worden onthaald.

Hoe hoop je dat mensen er wel op reageren?

Jackman: Het is een romantische film, een actiefilm én een sciencefictionparabel in één. Het is eigenlijk meer een ervaring dan een film, en dat maakt hem zo uniek. Toen ik hem voor het eerst zag, schoten me allerlei grote vragen door het hoofd, zoals: ‘Wat vind ik het belangrijkste in het leven?’ en ‘Wat wil ik bereiken voor ik sterf?’ Kortom: de ideale date movie: eerst naar de bioscoop en achteraf peilen naar de diepste zielenroerselen van je lief. Weet je meteen wat voor vlees je in de kuip hebt. (lacht)

De film gaat ook over eeuwige liefde. Geloof je daarin?

Jackman: Ik ben al tien jaar getrouwd dus ik doe mijn best, al klinkt eeuwig wel héél erg lang. Ik geloof in elk geval in de wet van actie en reactie. Als je je partner graag ziet en je maakt dat duidelijk, dan ben ik ervan overtuigd dat je ook veel liefde terugkrijgt en dat je relatie alsmaar stabieler en intenser wordt. It’s more of a karma thing. Ik denk dat je met verschillende mensen kunt samenleven en gelukkig zijn. Het gaat meer om je engagement en de energie die je in een relatie steekt dan om die ene ware Jacoba.

Voor Darren is Rachel Weisz alvast de ware Jacoba. Viel dat mee, vrijscènes spelen met het lief van de regisseur?

Jackman: Er zijn comfortabeler situaties denkbaar. Maar Darren zei dat ik maar mijn gang moest gaan, zolang de scène maar geloofwaardig en intens was. Op een gegeven moment maakte hij zich zelfs kwaad op Rachel: ‘Trek zijn broek toch uit!’, riep hij plots. ‘Wie vrijt er nu met kleren aan?’ Ik denk dat het gênanter was voor mij en Rachel dan voor hem. Maar het heeft nooit voor spanningen gezorgd.

Klopt het dat jij Rachel hebt voorgesteld voor die rol?

Jackman: Toen ik met Darren over de vrouwelijke hoofdrol praatte, was ik verbaasd dat hij zelf haar naam niet noemde. Hij twijfelde wellicht of het wel verstandig was privé en werk te vermengen, of hij wilde niet doorgaan voor degene die zijn eigen vriendin aan een jobje hielp. Maar Rachel was gewoon geknipt voor die rol.

Darren zei dat jij meteen toehapte omdat je de actiefilms tijdelijk beu was, en omdat je jezelf onderschat voelde als dramatisch acteur.

Jackman: Hij overdrijft. Ik wilde gewoon eens wat anders. Ik heb mijn succes voor een groot stuk te danken aan mijn rol van Wolverine in X-Men, dus je zal me nooit laatdunkend horen doen over actiefilms. Maar dat personage stond eigenlijk heel ver van me af. Ik heb meer te maken met Shakespeare dan met mutante actiehelden, if you know what I mean, en films als The Fountain en The Prestige waren uitstekende gelegenheden om dat nog eens te onderstrepen. Bovendien had ik nog nooit een puur emotionele rol gespeeld in een puur emotionele film. Romantische komedies, thrillers, actiefilms: been there, done that. Maar iets als The Fountain had ik nog nooit gedaan. Darren waarschuwde me dat hij me tot het uiterste zou drijven en dat we emotionele zones gingen verkennen die ik nooit eerder had verkend. Zo’n uitdaging sprak me wel aan.

En je moest ook je hoofd kaal scheren. Of was het gewoon een huidmasker?

Jackman:No way. Let maar eens goed op: je ziet duidelijk de bloedvaten onder mijn huid.

Viel je dat niet zwaar? Acteurs zijn per definitie ijdel.

Jackman: Voor de juiste rol doe ik alles. En haar groeit terug – voorlopig toch. (lacht) Veel moeilijker waren de huilscènes. Daarvoor moest ik telkens terug naar de donkerste plek in mezelf, wat enorm uitputtend was. En bovendien: hoe beeld je het verdriet uit van iemand die 535 jaar tegen alles en iedereen gevochten heeft? Begin er maar eens aan.

Je bent ook een tijdje getipt als de nieuwe James Bond. Denk je daar wel eens aan, nu ‘Casino Royale’ zo’n dikke hit is geworden?

Jackman: Het kleine jongetje in mij zal het misschien wel eens spijtig vinden, maar ik heb er verder nog geen seconde aan verspild. Ik wilde die rol trouwens niet eens, in tegenstelling tot wat ik bijna drie jaar lang in de media heb mogen lezen. Die Bondproducenten zijn enorm gewiekst als het op het verzorgen van hun promo aankomt. Ze hebben me één keertje gebeld met de vraag of ik geïnteresseerd was, erg vaag allemaal. Daarna heb ik ze nooit meer gehoord, maar blijkbaar hebben ze wel overal laten verstaan dat Hugh Jackman een serieuze kandidaat was: in elk interview dat ik sindsdien heb gegeven ging het wel over James Bond. Fucking briljant, those guys. Welke andere film slaagt erin de pers te halen met namen van acteurs die niet zijn gecast en die ook nooit in de running zijn geweest? Daarom heb ik ondertussen mijn eigen productiefirma opgericht: om dat getouwtrek van agenten en producenten te vermijden. Ik wil zelf mijn zaakjes regelen. Ik ga niet zitten wachten tot mijn makelaar belt met het nieuws dat Martin Scorsese misschien ooit wel eens zou kunnen bellen. Ik wil zelf op zoek gaan naar werk en kom ik ondertussen Scorsese tegen: fantastisch. Kom ik hem niet tegen: jammer, maar ik ben tenminste geen lijfeigene meer.

Baz Luhrmann (de Australische regisseur van ‘Moulin Rouge’, nvdr.) ben je ondertussen alvast tegen het lijf gelopen.

Jackman: Ja, straks beginnen we aan de opnames van Australia, een Gone With the Wind-achtig epos dat zich volledig in Australië afspeelt. Heel groots, klassiek en spectaculair allemaal, met mijn goede vriendin en buurvrouw Nicole Kidman als tegenspeelster. En ook Wolverine komt eraan, een prequel op de X-Men-films die ik waarschijnlijk in het najaar zelf ga produceren. Dat sabbatjaar zal dus nog even moeten wachten.

Door Dave Mestdach