Elf jaar geleden was er geen ontkomen aan: u moest en zou de ‘Macarena’ gehoord én gedanst hebben, op straffe van verstoting uit de gemeenschap.

Noem 1996 gerust een muzikaal rampjaar. Niet alleen kreeg de wereld voor het eerst met de vreselijke Spice Girls te maken, het was ook het jaar waarin de Canadese misthoorn Céline Dion te pas en te onpas – vooral te onpas, eigenlijk – op radio en televisie de mercantiele ziel uit heur frêle lijf mocht schreeuwen. Bovendien kon geen mens tijdens de zomermaanden een radio opendraaien of hij stiet op de Macarena. Dat men de zomerhit van ’97 ‘de Macarena‘ is gaan noemen, heeft alles met het bijbehorende dansje te maken, een nogal rudimentaire hoela die slechts een minieme coördinatie van lijf en leden vergde, maar in de buurt van dansvloeren nauwelijks te overziene collateral dammage aanrichtte. Voor krakers en kinesisten was 1996 een topjaar – de één z’n hernia is de ander z’n pecunia.

Verantwoordelijk voor de terreur die Macarena tien jaar geleden zaaide, waren Los Del Río: het flamencoduo Antonio Romero en Rafael Ruíz uit Dos Hermanas, een stadje vlakbij Sevilla. In 1993, tijdens een privéfeestje in Venezuela, sprong Romero het podium op tijdens de act van een flamencodanseres en improviseerde ter plekke een rijmpje over een jonge vrouw die haar saaie leven en dito lief inruilt voor een losbandiger bestaan. Nog diezelfde nacht pende hij samen met Ruíz de rest van het nummer, dat toen nog Ma’dalena heette. Terug in Spanje veranderden ze de titel in Macarena – naar een van Romero’s dochters – en namen ze de eerste van in totaal zes versies van het nummer op. Al in ’93 werd Macarena een hit in Spanje, maar via cruiseschepen bereikte het al snel de Caraïben en niet veel later ook de Verenigde Staten.

Daar stootte Macarena in ’96 door naar de top van de hitlijsten in de bekende remix van The Bayside Boys. Het nummer voerde liefst veertien weken de Billboard Top 100 aan en verdween pas 60 weken later definitief uit de lijst. Het succes van de Lambada indachtig werd er bij de in Parijs residerende New Yorkse choreografe Mia Frye een bijbehorend dansje besteld: de hype was totaal. Ook in België, waar tijdens de zomer van ’96 geen barbecue of strandfuif voorbijging zonder dat iedereen zich onsterfelijk belachelijk had gemaakt op de tonen van de Macarena. Zelfs elf jaar later is het dansje nog steeds vaste prik op trouwfeesten, braderieën en homofuiven allerhande. Uiteindelijk gingen er meer dan 11 miljoen exemplaren van over de toonbank, wat Romero en Ruíz elk een slordige negen miljoen euro opleverde.

Het zal hen met andere woorden aan hun luie derrière roesten dat Macarena behalve een hoop royalty’s ook een stroom van parodieën op gang bracht: van Marijuana en Gonorrhea over Fuck The Macarena tot Hey Macaroni en Hey Masterbator. Uit een lezerspoll van het Amerikaanse blad Rolling Stone bleek onlangs dat de zomerhit van Los Del Río de op één na meest gehate song aller tijden is, na My Humps van Black Eyed Peas. Wannabe van de Spice Girls werd ‘maar’ achtste. Van Céline Dion was vreemd genoeg geen spoor.

Super Sounds of the Summer! Twee maanden lang diept Focus Knack wekelijks een zomerhit op uit de annalen van de muziekgeschiedenis. Volgende week: de zomerhit van 1970, In The Summertime van Mungo Jerry.

Vincent Byloo