13 sinistere redenen om 16 dagen lang als een zombie door het Brusselse festival van de Fantasy Film te strompelen.

21e Brussels internationaal festival of fantasy film (BIFFF)

van 14 tot 29 maart in Auditorium Passage 44 en Cinema Nova. Info op www.bifff.org

Met een kleine twintig mondiale of internationale en een dozijn Europese premières houdt het Brussels International Festival of Fantasy Film heel strak de vinger op de pols van alles wat zich fotochemisch of digitaal onder de noemer van fantastiek, horror en thriller laat catalogeren. Het BIFFF is na de 20e verjaardag in 2002 een beetje incontournable geworden en zijn 21e editie biedt dan ook genoeg resident evil voor de hele 21e eeuw.

1. 28 Days Later (Danny Boyle, GB 2002) Openingsfilm

De revelatie van Halloween 2002 in het door angst voor bio- en chemoterreur verlamde Groot-Brittannië was Danny Boyles sublieme 28 Days Later, misschien wel de beste film van de 46-jarige Mancunian en beslist een instantklassieker van de (post)apocalyptische cinema. Gedraaid op digitale video is deze verbeelding van een bio-armageddon als gevolg van een virus dat het menselijk brein hyperagressief maakt niet alleen een razend spannende, gitzwarte schets van menselijke survival, hij is bovenal een stilistische triomf. De gesmoorde kleuren, het surveillance-effect en de manipulatie van DV zijn op maat gemaakt van een hyperrealistische blik in de hel. Boyle distantieert zich een beetje van de zombiefilm, misschien omdat de echte belijder/vernieuwer van het genre Andrew Parkinson heet. Met I, Zombie: A Chronicle of Pain in 1999 liet hij een studie van het individuele zombie-sterven zien, maar Dead Creatures, dat uitgerekend op 11 september 2001 zijn videorelease kende en uniek te zien is op het BIFFF, is zijn sociale studie van de bijna-doden. Zelfs Alex Cox, punkfantast van weleer, bespeelt het einde der tijden met ARevenger’s Tragedy, waarin hij een stuk uit 1607 overhevelt naar een postapocalyptische context in Liverpool 2011.

2. Deathwatch (Michael J. Bassett, GB 2002)

Jamie ‘Billy Elliot’ Bell is Charlie Shakespeare, een groentje aan het Westfront van WOI dat met een stel andere soldaten in een wirwar van Duitse loopgraven heil zoekt, maar er al snel Iets Anders vindt. Bassetts mix van oorlogshorror en bovennatuurlijk mysterie duikt op in de twee competities die het BIFFF rijk is: de Grote Prijs van het Festival is de Gouden Raaf (GR), geflankeerd door de twee Zilveren Raven of Speciale Juryprijzen; daarnaast duidt het festival als lid van de Europese Federatie van FFFs de Zilveren Méliès (ZM) aan die zich bij de door andere FFFs verkozen kanshebbers voor de Gouden Méliès voegt. Al bekroond met een ZM is de Britse film Doctor Sleep van Eric Willing, een fraaie mix van hypnose, telepathie, rituele moord en onsterfelijkheid.

3. Maléfique (Eric Valette, FR 2002)

De Franse collectie Bee-Movies, opgestart in de schoot van Canal+, krikt naar verluidt zijn niveau gevoelig op met deze geslepen huis clos over een bont viertal gevangenen – een ex-ondernemer, een transseksueel, een simpele van geest en een gewezen docent – dat in de muur van zijn cel een mysterieus boek vindt.

4. It’s All About Love (Thomas Vinterberg, DEN 2002)

Vinterbergs toekomstthriller over de liefde in een wereld op de rand van kosmische ondergang (met Joaquin Phoenix, Clare Danes en Sean Penn) is ongrijpbare cinema. Uit het donkere Noorden komt bovendien ook het intrigerende The Invisible van het Zweedse duo Joel Bergvall & Simon Sandquist, waarin een vermoorde jongen als geest doorheen zijn voormalige stoffelijke universum doolt.

5. Darkness (Jaume Balagueró, SP 2002)

Spanje is al enige tijd koploper in de Europese FF, en niet alleen dankzij Alejandro Amenábar. Onder de hoede van Julio Fernandez van de groep Filmax, die samen met regisseurs Brian Yuzna, Stuart Gordon, Jack Sholder en Jaume Balagueró de Fantastic Factory vormt, verschijnt Darkness als een haunted-house– flick in de lijn van The Others en Rosemary’s Baby. Het BIFFF brengt een kleine hulde aan het collectief, en stelt meteen ook Second Name van Paco Plaza voor, na Balagueró’s The Nameless opnieuw een adaptatie van Ramsey Campbell.

6. Beyond Re-Animator (Brian Yuzna, SP 2002)

Wat de film waard is, valt nog te bekijken, maar deze Filmax-productie kan alleszins prat gaan op enige horrorfilmgeschiedenis. Fantastic Factory-lid Brian Yuzna werd in 1985 producent van Stuart Gordons legendarische Re-Animator en zou de loop van het horrorbloed ingrijpend bepalen. Na zijn bizarre regiedebuut Society produceerde en regisseerde hij in 1990 Bride of Re-Animator. 13 jaar later komt hij in Brussel een slotluik voor de trilogie voorstellen.

7. El Topo/The Mole (Alejandro Jodorowski, MEX 1970)

Tijdens deze 21e editie staat in het retrospectief ‘Azteco Macabro’ zowaar ‘El Cine Fantastico Mexicano’ in de kijker. Santa sangre, het BIFFF is er zelfs in geslaagd de oude meester Jodorowski, de meest barokke, macabere filmsurrealist uit de geschiedenis, naar Brussel te krijgen. Op 21 maart is het trouwens Jodorowski-dag en kunt u onder meer de cultklassieker El Topo zien, een oppermachtig visioenentheater van de wreedheid.

8. Sangre Eterna/Eternal Blood (Jorge Olquín, CHILI 2002)

De hele wereld wordt één Mondo Fantastico, want de FF doet aan globalisering, of zeker aan ’tiersmondisering’. Jodorowski was natuurlijk een Chileen, maar Olquíns debuut is naar verluidt ‘de eerste Chileense horrorfilm,’ een moderne variant op het vampierenfilmgenre.

9. Jian Gui/The Eye (Oxide & Danny Pang, HK/SING/THAI 2002)

Van oost tot zuid is Azië in de ban van actie, fantastiek, SF, horror en thriller. Aangevuurd door Japan en Hongkong, smeden nu ook Zuid-Korea, Thailand, Indonesië en zelfs India kassasuccessen. Indonesië kende zijn grootste hit ooit met het bespottelijk goedkope The Uninvited en het Indiase Pathalgar is Bollywood for Fantasy! Maar definitely to watch is The Eye, over een meisje dat na een cornea-transplantatie meer te zien krijgt dan waarop ze had gerekend. Nadat de Hongkongse tweeling Pang met de hypergestileerde gangsterfilm Bangkok Dangerous de Thaise filmkaart hertekende, keerde hij huiswaarts om ook in de eyeball horror stijl over inhoud te laten heersen. Vanuit Thailand komen overigens nog twee genre-oefeningen: de slasherparodie Body Jumper en ballistisch actiefestijn Killer Tattoo.

10. Phone (Ahn Byeong-ki, Z-KOR 2002)

De bekroning in 2001 van Kim Ki-duks The Isle met de Gouden Raaf gaf het al aan: Zuid-Korea werkt in het zog van grote broer Japan aan een stevige FF-reputatie. In de – zo lijkt het – onvermijdelijke schaduw van Ring staat deze door Disneys Buena Vista geproduceerde spookfilm, met opnieuw een jong meisje als bron van real evil. Ook Zuid-Koreaans, maar van een geheel andere orde: 2009 Lost Memories, een big-budgettoekomstthriller op het thema van Philip K. Dicks The Man in the High Castle: wat als Japan nu toch Korea had geannexeerd?

11. Ju-On/The Grudge (Takashi Shimizu, JAP 2002)

Wanneer een thuisverzorgster in een kast een jongetje met een zwarte kat ontdekt, breekt om haar heen de dood uit. Samen met The Eye zowat de meest geanticipeerde film van deze editie, want volgens bepaalde webfora is zelfs de trailer van Ju-on te akelig om alleen te bekijken. Shimizu’s film, geschreven door Ring-scenarist Hiroshi Takahashi, is een follow-up van de twee straight-to-video-versies van Ju-on. Niet te missen Japanse vaste waarden: Takashi Miikes Dead Or Alive III: Final; Shinya Tsukamoto’s A Snake of June; Shinji Aoyama’s Mike Yokohama: A Forest With No Name; Sabu’s Drive en Ryuhei Kitamura’s Alive en Aragami.

12. May (Lucky McKee, VS 2002)

Is de VS uitgeteld als FF- homeland? Bijlange niet. Debutant McKee tekende voor een biologerende variatie op het Frankensteinmotief, tevens een hommage aan Dario Argento, en dit rond het meisje May dat een wel heel aparte opvatting heeft over fysieke verbondenheid.

13. The Life of David Gale (Alan Parker, VS 2002) Slotfilm

Het BIFFF is ook een thuis voor de thriller, al is de politieke vorm waarin veteraan Alan Parker hem hier giet eerder een zeldzaamheid voor het festival. In elk geval is dit het ergens onwerkelijke verhaal van Gale, die als voorname tegenstander van de doodstraf beschuldigd wordt van de moord op een collega-activist en zelf op death row belandt. Fantastische ironie!

Door Jo Smets