DOE MAAR DYLAN – Dylan vertaal je niet zonder schroom. Ernst Jansz schreef zijn twijfels van zich af in een boek. De cd is beter.

Ernst Jansz, In de Knipscheer, 233 blz., euro28

Live: alle info op ernstjansz.com

Als muzikant en schrijver, maar dan toch nog net ietsje meer als schrijver: zo gaat Ernst Jansz sinds het einde van Doe Maar in 1984 door het leven. Dromen van Johanna is zijn vierde boek, en net zoals bij de voorgaande hoort er muziek bij. Jansz is grote fan van Bob Dylan en amuseerde zich het voorbije jaar met de vertaling van zijn twaalf favoriete Dylansongs. Dat deed hij met het nodige enthousiasme, maar ook met enige aarzeling. En vooral met veel twijfels. Dromen van Johanna bundelt de correspondentie die hij daarover voerde met zijn vriend H. Dat is – voor alle duidelijkheid – niet de H. van Henny ( Vrienten, zanger en bassist van Doe Maar; nvdr. ), wel van Huib (Schreurs), een van de leden van CCC Inc., de invloedrijke Nederlandse folkgroep die Jansz in 1967 opstartte.

Behalve Every Grain of Sand (uit Shot of Love, 1981) en Red River Shore (geschreven voor Time out of Mind, 1997) dateren de nummers die Jansz vertaalt uit de sixties. Het zijn ook haast allemaal lovesongs. Hoewel hij ze niet in die volgorde heeft bewerkt, ordent Jansz ze in zijn boek wel chronologisch. Het laat hem toe om de levenswandel van Dylan enigszins te belichten, en dan vooral de vrouwen die er een belangrijke rol in speelden, zoals Suze Rotolo, Edie Sedgwick en Sara Lownds.

Een prima insteek, maar Jansz doet er niet zo heel veel mee. Hij mijdt diepgang, blijft bij snelle interpretaties. ‘Omdat ik op dezelfde dag jarig ben als Dylan, heb ik toch het gevoel hem iets beter te begrijpen dan anderen’, klinkt het half gemeend. Maar er is meer aan de hand. Jansz voelt zich niet op zijn gemak bij het idee om als fan diep in het leven van zijn held te graven – een restant van zijn verleden als popidool ten tijde van Doe Maar. En hij weet als geen ander dat elke song aan kracht verliest als het mysterie errond al te veel ontrafeld wordt.

In Dromen van Johanna concentreert hij zich zo net iets te veel op de vertaalproblematiek an sich. Zin na zin wordt gefileerd, elk gewichtig woord ontleed. Wie tussen die haast academische analyse laveert, komt wel wat interessants te weten, over zowel Dylan als Jansz én songschrijven, maar het is onvoldoende om er echt goede lectuur van te maken. De bijbehorende cd, met de uitgewerkte covers, is dan weer wel helemáál de moeite. Wat ons eraan doet denken dat Jansz, de muzikant, volgende week driemaal in België aantreedt.

KAREL DEGRAEVE