Compil d’Avril onderzoekt positie hedendaagse dans

Met zijn festival verkent Pierre Droulers de grens tussen dans en andere kunstvormen.

De grens tussen disciplines wordt steeds vager, de kruisbestuiving steeds rijker. Daarom verkennen heel wat tentoonstellingen en festivals de grens tussen bijvoorbeeld beeldende kunst en performance. Of tussen theater en performance. Met Compil d’Avril onderzoekt Pierre Droulers de grens tussen dans en andere kunstvormen.

Met zijn programmatie flirt Droulers, die artistiek directeur is van Charleroi/Danses, met de grenzen van de hedendaagse dans. “Ik zoek de limieten, de uiterste grenzen van het genre op. Alle voorstellingen zijn dus beïnvloed door andere genres zoals bijvoorbeeld film. Nooit gaat het louter om de dans op zich.”

Een mooi voorbeeld is de voorstelling van de Luikse Eugène Savitzkaya, die met ‘Contre l’homme’ een leesperformance brengt. “Voor zijn stuk staat hij op zijn hoofd, met zijn voeten in de lucht. Door die houding vervormt zijn stem, waarmee hij dan zijn gedichten brengt. Die act is dus geen pure dansvoorstelling, maar er is wel sprake van een specifieke energie, van een inspanning van het lichaam. Daarin zit voor mij het verband met dans”, stelt Droulers.

Betekenis van dans Met zijn festival wil de choreograaf onderzoeken waar de hedendaagse dansers zich bevinden en waarmee ze bezig zijn. Behoren ze tot een balletgroep? Zijn ze actief als solist? Of in een collectief? “Ook in de jaren vijftig en zestig was er een tendens waarin de dans zich met andere vormen ging vermengen. Vandaag stelt dans bovendien vragen over onze tijd.”

Wat dans betekent, komt uitgebreid aan bod in de voorstelling ‘Danseur’. Via een performance, een solo of een groepswerk zullen negen dansers tijdens die avond een antwoord proberen formuleren op dat uitgangspunt.

Associaties

Hoewel de programmatie heel intuïtief tot stand gekomen is, heeft Droulers er wel voor gezorgd dat er elke avond diverse aspecten aan bod komen. “Veel voorstellingen leunen dicht aan bij mijn eigen ervaringen als choreograaf. Door bepaalde combinaties wil ik associaties oproepen bij het publiek.”

Zo presenteert Cindy Van Acker in Les Brigittines de Belgische première van ‘Lanx’. Tijdens die danssolo test ze het vermogen van haar lichaam om binnen een gegeven ruimte vormen te beschrijven. Diezelfde avond staat ‘Numéro’, een duovoorstelling van visueel kunstenaar Nicolas Floc’h en choreografe Emmanuelle Huynh, op het programma. In de voorstelling confronteren de kunstenaars elkaar met hun visie over ruimte, baan en massa. Licht speelt een hoofdrol in deze als goochelact geconcipieerde voorstelling.

Hoewel deze derde editie voor het eerst de Brusselse locaties Les Brigittines en La Bellone inpalmt, gaat de hoofdmoot van het festival nog steeds door in La Raffinerie. Daar zijn meerdere redenen voor. “Niet alleen komen alle disciplines op deze locatie sowieso aan bod, maar enkele artiesten zoals Carmen Blanco Principal en François Brice zijn hier ook in residentie. In het kader van het festival kunnen ze hun werk tonen”, stelt Droulers.

Eerbetoon Speciale aandacht is er voor Winston Tong, het legendarische boegbeeld van de groep Tuxedomoom. Tijdens Compil d’Avril zal deze performer uitzonderlijk nog eens optreden met die groep. “Hoewel zijn performances al zo’n halve eeuw oud zijn, zijn ze nog steeds actueel. Het werk van bijvoorbeeld Ivo Dimchev, die ook op het festival aanwezig is, sluit er perfect bij aan.”

Tot slot geeft Droulers nog mee dat hij het festival speciaal aan Joe Dekmine, de voormalige directeur van Théâtre 140, wil opdragen. “Als programmator haalde hij topartiesten zoals choreografe Merce Cunningham en muzikant Johnny Rotten naar Brussel. Hij beschikte over een buitengewone gave om artiesten te ontdekken. Dat je een programma dus perfect intuïtief kan samenstellen en niet per se een achterliggend idee nodig hebt, heb ik van hem geleerd”, besluit Droulers.

Elien Haentjens