Hoe zou het nog zijn met… Leo Tindemans?

© Belga

Leo Tindemans was eerste minister voor de CVP van 1974 tot 1978. Sinds 1992 is hij Minister van Staat.

Wie? Leo Tindemans (90), oud-politicus voor de CVP (nu CD&V).

Toen? Eerste minister van België, van 1974 tot 1978.

Quote?“Voor mij is de grondwet geen vodje papier. Ik ga van deze tribune weg, ik ga naar de koning en ik bied het ontslag van de regering aan.”

Nu? Tindemans is sinds 1992 Minister van Staat.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Leo Tindemans (90) was eerste minister voor de CVP van 1974 tot 1978. Daarnaast was hij ook een waar stemmenkanon. Het record van de meeste voorkeursstemmen staat nog altijd op zijn naam. Tijdens de Europese verkiezingen van 1979 behaalde hij maar liefst 983.000 voorkeursstemmen. Een jaar eerder had hij nog met veel gevoel voor dramatiek ontslag genomen als eerste minister, met de legendarische woorden “Voor mij is de grondwet geen vodje papier.”:

Egmontpact en het vermaledijde BHV

De aanleiding voor Tindemans’ tirade was de onenigheid die ontstaan was binnen de regering over het Egmontpact. Het pact was een overeenkomst over de omvorming van België naar een federale staat. Het regelde ook de verhoudingen tussen de verschillende taalgemeenschappen. Het pact zou echter nooit goedgekeurd raken, omdat Tindemans het ontslag van zijn regering aanbood na een zoveelste confrontatie in het halfrond.

Aanleiding van de problemen? Jawel, Brussel-Halle-Vilvoorde. Het pact riep veel weerstand op bij de Vlamingen, ook binnen de CVP, door het inschrijvingsrecht voor Franstaligen in Brussel in ruil voor de splitsing van BHV. De Raad van State toonde zich ook zeer kritisch over de grondwettelijkheid van de overeenkomst. De Vlaamse partijvoorzitters vroegen het pact opnieuw te onderhandelen, maar de Franstaligen weigerden. Tindemans zag zich genoodzaakt dan maar zijn ontslag aan te bieden.

Lieveling van het volk

“Leo haalt nooit vijfduizend stemmen”, zei Paul Vanden Boeynants (eerste minister van 1966 tot 1968 en van 1978 tot 1979, nvdr.) ooit over Leo Tindemans. Na de Europese verkiezingen in 1979 verslikte hij zich vast in zijn koffie, want Tindemans verbrijzelde het record van de voorkeursstemmen. Hij rijfde maar liefst 983.000 stemmen binnen. Een record dat nog steeds niet verbroken is. Zelfs Yves Leterme, met zijn 796.521 voorkeurstemmen in 2007, kwam niet in de buurt.

Commentatoren weten zijn succes aan de combinatie van zijn ernst, zijn politieke rechtlijnigheid en de kracht van zijn overtuiging. De media en de televisie hielpen ook om zijn ‘charisma’ – zoals commentatoren zijn succes verklaarden – over te brengen naar het Belgische volk. Arbeider en intellectueel voelden zich door hem aangesproken.

Martens: ‘Tindemans is de slechtste mens die ik ooit gekend heb’

Diezelfde media zorgden ook voor een rel binnen de CVP, waar het aan de oppervlakte koek en ei leek, maar intern regelmatig rommelde. Volgens wijlen Knack-directeur Frans Verleyen heeft Wilfried Martens (meer dan 10 jaar premier van België, nvdr.) ooit verklaard dat Tindemans de slechtste mens is die hij ooit gekend heeft. Iets wat Martens altijd ontkend heeft.

“Ik betwist ook dat ik het off the record gezegd heb”, zei Martens nog eens in een interview met Humo in 2004. “En zelfs al had ik het gezegd, wat is dat dan voor een deontologie zoiets af te drukken!”

Generatieportret

Onlangs kondigde VRT-journaliste Lisbeth Imbo nog aan dat ze werkt aan een project rond Tindemans, Minister van Staat sinds 1992. “Een generatieportret”, zoals zij het noemt. “Ik treed als 36-jarige in gesprek met een 90-jarige.” In het portret krijgt de kijker een idee over hoe Tindemans aankijkt tegen het leven en wat zijn visie is over het België van vandaag.

Het project belooft een mooi vervolg te worden op de memoires die Tindemans zelf publiceerde in 2002 en op zijn dagboek dat hij publiek maakte in 2009. “Vrienden – echte – hebben me wel eens aangepord om waarheidsgetrouw te vertellen hoe en waarom ik tot bepaalde houdingen, beslissingen of standpunten ben gekomen”, schreef hij in de proloog van ‘De memoires. Gedreven door een overtuiging’. Hij ziet zijn werk als een bijdrage tot de correcte interpretatie van de geschiedenis waar hij een belangrijk deel van uitmaakt. (GM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content