Hoe zou het nog zijn met… Frederik Deburghgraeve?

Frederik ‘Fredje’ Deburghgraeve is dan wel geen Michael Phelps, maar met goud én een wereldrecord op de Olympische Spelen van Atlanta in 1996 is hij wel nog steeds dé sportheld van België.

Op die Spelen verbrak hij het wereldrecord op de 100 meter schoolslag, hoewel hij op dat moment naar eigen zeggen nog sneller had gekund. Later won hij de gouden medaille op die afstand. Hij werd ook wereldkampioen en Europees kampioen, maar Deburghgraeve is onverbiddelijk als het over internationale competities gaat. ‘Alleen de Olympische Spelen tellen’, zegt Deburghgraeve in Knack Extra. ‘In het zwemmen zeg je niet: ik ga me nu eens zes maanden toeleggen op die competitie. Je kijkt waar de Spelen de volgende keer plaatsvinden en onderweg zijn er nog enkele andere evenementen.’

Volgens de zwemkampioen heeft het overigens niet alleen te maken met het feit dat dan de hele wereld naar die bokaal zit te kijken. ‘De Spelen zijn ook uniek omdat alle sporters daar samenkomen. Dat geeft een heel andere sfeer dan de chloorlucht waarin zwemmers elkaar normaal bekampen.’

Olympisch kampioen blijf je, ook als verkoper

Deburghgraeve is nog steeds trots op zijn gouden medaille. ‘Het is een prestatie voor het leven. Olympisch kampioen blijf je, ook als je later als verkoper gewoon gaat werken’, aldus Deburghgraeve in Knack Extra. Het feit dat dé sportheld van België na zijn zwemcarrière in 2000 inderdaad schoenen moest gaan verkopen, kreeg heel wat media-aandacht.

Deburghgraeve heeft altijd gezegd dat het zwemmen hem niet rijk heeft gemaakt. ‘Ik verdiende indertijd 40.000 frank en mijn sponsor Speedo gaf me 200.000 frank per jaar’, verklaart de voormalige zwemmer in de Krant van West-Vlaanderen. ‘Zelfs op het toppunt van mijn carrière kreeg ik nooit meer dan 20.000 frank startgeld.’ Met zijn gouden medaille verdiende hij 1 miljoen Belgische frank bruto, waarvan hij 600.000 frank overhield.

Deburghgraeve heeft een diploma informatica, maar na een sportcarrière van negen jaar was zijn kennis uiteraard achterhaald. ‘Ik was, mede door de sport, mondig en vlot in de omgang, en beheerste goed mijn talen. En ik was bekend, waarom zou ik daar geen gebruik van mogen maken?’, aldus Deburghgraeve.

Na zijn aankondiging dat hij zijn zwembroek aan de haak hing, kreeg Deburghgraeve meteen een contract bij zijn voormalige sponsor Ambiorix als schoenenverkoper. “Ik weet dat men daar neerbuigend over deed. Maar ik vond dat een toffe en eerbare job. Ik heb ontdekt dat ik dat graag deed”, zegt hij daarover in De Tijd. Later werkte hij voor Acorpack, een fabrikant van verpakkingen voor groenten en fruit, maar dat bedrijf ging failliet.

‘Olympisch kampioen is werkloos’

Toen hij eventjes werkloos was, pakten de media daar alweer groot mee uit: ‘Olympisch kampioen is werkloos’, titelden ze. ‘Dat is natuurlijk allemaal uitvergroot. Als ze me bellen voor de boekjes of de kranten, dan zijn er twee dingen die ze niet moeten vragen. Eén: waarom ik zo verdikt ben? En twee: over mijn werk. Net zoals andere mensen moet ik werken om voor mijn gezin te zorgen en ik ben inderdaad verdikt. Ik ben iemand die graag een streekbiertje drinkt en een frietje eet. Ik ben het beu om dat uit te leggen. Op een gegeven moment moet dat toch stoppen’, besluit Deburghgraeve in Krant van West-Vlaanderen.

Sinds kort is Deburghgraeve vertegenwoordiger bij het Roeselaarse communicatie- en reclamebedrijf Reflecta Graphics, een bedrijf dat visuele communicatie doet. Deburghgraeve woont samen met zijn echtgenote Veerle Grymonprez, zoon Bartel (13), dochter Merel (11) en chihuahua Chloë (8 maanden) in Poelkapelle. Sporten doet hij naar eigen zeggen niet meer, hij nipt liever aan dat streekbiertje. (TE)