Paul Baeten

‘Het lijkt wel of niemand nog een standpunt durft in te nemen dat afwijkt van het allerveiligste’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

Paul Baeten, schrijver van onder meer Wanderland, Straus Park, de nieuwe novelle Een smerig dier en de tv-reeks Over water, duikt elke week in de populaire cultuur.

The New Yorker, mogelijk een van de beste tijdschriften ter wereld, ontsloeg Jeffrey Toobin, een van hun beste journalisten. Wat was er gebeurd, voor wie het miste? De man had tijdens een videogesprek met het werk verkeerdelijk aangenomen dat zijn poging om de uitgaande audio en video af te sluiten geslaagd was, en was in die veronderstelling op een ander scherm aan wat onlineseks begonnen. Helaas dus in het zicht van zijn verstomde collega’s.

De mensen van Vice, die normaal altijd een excuus vinden om ergens iets over drugs te gaan verslaan, brachten dit verhaal naar buiten en na een tijdelijke schorsing besloot moederbedrijf Condé Nast de man te ontslaan omdat ‘alle werknemers zich veilig en gerespecteerd’ moeten voelen.

Het lijkt wel of niemand nog een standpunt durft in te nemen dat afwijkt van het allerveiligste.

Als er een moederbedrijf aan te pas komt, dan weet je dat het ontslag onafwendbaar is. Moederbedrijven nemen namelijk geen enkel risico, ondanks hun bedrieglijke naam. Ze zouden daarom beter Verrekennisbedrijven of Ooiteensontmoetopeenfeestjebedrijven heten.

Ik begrijp dat wat Jeffrey Toobin deed niet gepast was en niet thuishoort in een professioneel kader. Ik begrijp ook dat hij dat zelf maar al te goed beseft en dat de kwestie geen opzettelijk exhibitionisme betrof.

Ik vind het ontslag een fout en een smerig teken van de tijd. Vandaag wordt er geen enkele balans meer opgemaakt. Je mag dan nog een briljante loopbaan als journalist hebben opgebouwd, een kleine vergissing, een klein teken van menselijkheid, en je hangt. Een gesprek met de bazen van het blad en de betrokken collega’s zou te soft zijn geweest. Een verontschuldiging en de tijd om die vervelende periode van diepste schaamte wat te laten bekoelen zou niet goed genoeg geweest zijn – er zal maar eens iemand op Twitter beweren dat Condé Nast het niet zo nauw neemt met de seksuele normen en tot een boycot oproepen.

Er zijn in dit soort samenleving maar twee soorten mensen: zij die van hun sokkel vielen, en zij die nog van hun sokkel moeten vallen.

Meer dan door de ziekte of de gek in Washington, is dit waarom ik zo genoeg heb van deze tijd.

Het lijkt wel of niemand nog een standpunt durft in te nemen dat afwijkt van het allerveiligste. De idioten en de lafaards heersen daardoor, en de massa mensen die het er niet mee eens zijn, hebben de moed of de goesting niet om hun mond open te trekken.

The New Yorker miste een kans om het voor Toobin op te nemen en de kwestie aan te grijpen om wat nuance te brengen, iets waar ze doorgaans net erg goed in zijn. Vice heeft het werk gedaan van een vulgair rioolblaadje en mag zich schamen: de maatschappelijke relevantie was nihil. De man kan hoogstens twee zaken worden aangerekend: hij let niet erg goed op tijdens videocalls voor het werk, en hij moet beter leren omgaan met zijn laptop. Kortom: hij is zoals honderd procent van ons.

Decennia aan fantastisch intellectueel werk versus een enkele stommiteit tijdens een moment waarop de lust groter was dan het verstand. In eender welke normale context overheerst het eerste. Maar niet nu, niet in 20 verdomde 20. Knap werk, wereld, ik hoop dat jullie videocamera’s afgeplakt zijn want er zijn in dit soort samenleving maar twee soorten mensen: zij die van hun sokkel vielen, en zij die nog van hun sokkel moeten vallen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content