Hans Bourlon deelt zijn cultuurtips: ‘Klassiek, Jacques Brel of Genesis’

Een Vlaamse kunstexposant die men bereikt via een K3-wachtmuziekje: dat moet Studio 100-baas Hans Bourlon zijn.

Het kunstuur (32 Belgische topstukken, toegelicht door bekende stemmen, nog tot september te zien in Mechelen) is meer belevingsparcours dan tentoonstelling.

Hans Bourlon: We werken met licht en een klankband waarop muziek en verhalen je een werk binnenzuigen, of een sfeer scheppen. Maar er is ook plaats voor verstilling. Wanneer marathonloper Bashir Abdi bij een werk van Valerius De Saedeleer vertelt over de eerste keer dat hij sneeuw zag terwijl je ondertussen in de muziek van Dirk Brossé de vlokjes haast hoort vallen, creëert dat een heerlijk rustmoment.

Hans Bourlon deelt zijn cultuurtips: 'Klassiek, Jacques Brel of Genesis'

Wie aannam dat er in Viktor Verhulst geen kunstliefhebber kon sluimeren: hij schijnt dankzij deze expo ontwaakt te zijn.

Bourlon: Hij heeft er inderdaad niks mee, ik moest hem bijna binnendúwen. Maar na afloop is hij zelf van alles over Eugène Laermans gaan opzoeken, en nog tot ’s avonds laat heeft hij me berichten met vragen gestuurd. Dat we één zo’n jonge gast hebben kunnen triggeren, maakt het opzet voor mij al bijna geslaagd.

Hans Bourlon deelt zijn cultuurtips: 'Klassiek, Jacques Brel of Genesis'

Jou is de liefde voor kunst met de paplepel ingegegeven.

Bourlon: Onze grootvader schilderde en bij mijn grootouders stond een gigantische bibliotheek vol Russische klassiekers. Veel daarvan heb ik in de loop der jaren zelf gekocht, al zijn ze wegens tijdsgebrek nog niet uit het plastic geraakt. Het zal je misschien ontgoochelen – en ik wil absoluut geen reclame maken – maar ik heb de afgelopen maanden in het theater vijftien voorstellingen gezien en het was vijftien keer onze musical 40-45. (lacht)

Hans Bourlon deelt zijn cultuurtips: 'Klassiek, Jacques Brel of Genesis'

En dan zouden bazen het makkelijk hebben.

Bourlon: Ik werd er wel telkens weer door meegesleept, maar je zit toch ook met een professioneel oog naar de lampen te kijken of de kosten te becijferen. Ook als ik gewoon naar de film ga, zie ik de hele tijd die scenaristen samenzitten. De beleving lijdt eronder. Maar een columniste als Nele Van den Broeck kan ik wél ongehinderd bewonderen. Haar boek Halfvolwassenheeft iets ontwapenend eerlijks, en ze kan persoonlijke anekdotiek omzetten in iets wat iedereen kan interesseren. Ook van Vroeger was alles anders van Korneel De Rynck heb ik genoten. Via heel concrete situaties beschrijft hij hoe wij in de jaren vijftig leefden, toen we nog groenten uit eigen tuin aten en naast de E40 picknickten om naar de auto’s te kijken. (lacht) Heel nostalgisch, maar tegelijk denk je: is het misschien dat terugplooien naar essentiële dingen waar de huidige klimaatbeweging voor staat? Of wat conservatief Vlaanderen wil? Alleen al daarom is het een boeiend boek: je merkt dat er heel wat thema’s in staan waar de politieke extremen van vandaag voor zouden applaudisseren.

Hans Bourlon deelt zijn cultuurtips: 'Klassiek, Jacques Brel of Genesis'

Ongehinderd luisteren doe je dan weer vooral in de wagen.

Bourlon: Als morgen Radio 1 niet meer zou bestaan, zou het voelen alsof mij een rib is afgenomen. (lacht) Als opperste ontspanning grijp ik nog altijd naar het volledige oeuvre van componist Zbigniew Preisner, die muziek voor de films van Krzysztof Kieslowski heeft gemaakt. Of Jacques Brel. Of Genesis met Peter Gabriel. Nu lijk ik wel heel oud, vrees ik. (lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content