Roderik Six

Glad ijs

Roderik Six Journalist voor Knack

Voorlopig vriest het niet, wat niet wil zeggen dat cultuurbastions geen uitschuivers kunnen maken.

Het wil maar niet winteren. Geen vorst die de tranen in je ogen kristalliseert, geen sneeuw waar je kniediep in wegzakt. Het enige voordeel aan de klimaatverandering is dat de kerstkitsch minder opvalt. Niemand die handenwringend rond vuurkorven staat, geen troepen lallende kerstmarkters die zich hebben warm gedronken, en zelfs de overdadige kerstverlichting haalt het niet van de staalblauwe hemel.

Het is lente, maar dan met sparrenboompjes. Op zich is er niets mis met de o zo gezellige kerstmarkten – wie wil er nu niet beschonken rondlopen met een lichtgevende kerstmuts of een rendierendiadeem? – maar het wordt wel een probleem als kitsch de cultuurtempels binnen sluipt.

Zo mocht pianist Joep Beving aantreden in het wereldvermaarde Amsterdamse Concertgebouw, grotendeels tot zijn eigen verbazing. Beving, een boom van een kerel met warrig haar en een obligate hipsterbaard, tokkelde onwennig een rits nummers uit zijn plaat Solipsism. Brave riedeltjes – composities zullen we het niet noemen – die je respectievelijk enkel kan bestempelen als klef, melig en behaagziek. Beving brengt wollige muzak; de ideale afsluiter na een dag vol oliebollen, Amélie Poulain, Coldplay Unplugged en de Sissy-trilogie. En alsof die liters honing in de oren niet voldoende zijn, richt Beving zich tussen de nummers door ook nog eens tot het publiek met aandoenlijke verhaaltjes.

Voorlopig vriest het niet, wat niet wil zeggen dat cultuurbastions geen uitschuivers kunnen maken.

Hoe hij zijn piano geërfd heeft van zijn overleden oma, hoe het volgende nummer opgedragen is aan zijn dode vriend, zijn slapende dochter, zijn lieftallige vriendin – er werd meer gekletst dan gespeeld, hoewel dat in zijn geval geen verlies was. Toen hij hakkelend de titel van zijn plaat wilde uitleggen – “Solipsisme is een filosofische gedachte dat de algemeenheid van de mens onkenbaar is” – had je zin om gillend de zaal uit te stormen.

Je kan het hem eigenlijk niet kwalijk nemen. Het is alsof je een eerstejaarsstudent het podium van de Koningin Elisabethwedstrijd het podium opduwt om dan verontwaardigd vast te stellen dat ie niet verder raakt dan Broeder Jacob. De programmator treft alle schuld.

Waarschijnlijk werd hij misleid door Bevings aantreden in het überpopulaire televisieprogramma De Wereld Draait Door – en dan moét je hem wel vragen.Toch kan je ook daar begrip voor opbrengen: in tijden waar subsidies gekoppeld worden aan de eis van een groter en breder publieksbereik, zijn dergelijke uitschuivers onvermijdelijk. Gelukkig kreeg je bij het buiten strompelen een beker lauwe glühwein in de handen gedrukt – zelden smaakte het brakke vocht zo goed.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content