Zes religieuze satirefilms die tegen gelovige schenen trapten

Life of Brian © -

Een handvol regisseurs deinsden er in het verleden, net als de betreurde cartoonisten van Charlie Hebdo, niet voor terug om religieuze figuren vanuit een satirisch perspectief te benaderen.

PK

Met Ghajini (2008), 3 Idiots (2009) en Dhoom 3 (2013) overmeesterde Bollywoodacteur Aamir Khan al tot drie keer toe het kassarecord van de Indiase tabellen. Afgelopen weekend werd die laatste prent afgelost door PK, waarin Khan gedaante geeft aan een alien die E.T.-gewijs kennismaakt met de volgens hem bevreemdende leefstijl op aarde. Zo valt zijn buitenaards oog onder meer op enkele maffe zienswijzes van Indiase religies. Naast scherpe bedenkingen over die denkpatronen in hindoeïstische godsdiensten, uit PK ook rechtstreeks kritiek op goeroes die her en der trachten hun overtuigingen aan hele naties op te dringen. Langtenige hindoeïstische groeperingen verzetten zich midden december fors tegen de release van de provocerende prent, die in New Delhi en omstreken toch in de zalen kwam en de kassa luider deed rinkelen dan eender welke hindoeïstische tempelbel.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Life of Brian

De persiflage op de levenswandel van Christus himself trapte de schenen van katholieke landen als Italië, Ierland en Noorwegen donkerblauw en werd er jarenlang verboden in bioscoopzalen. Nochtans bleef Jezus hoofdzakelijk van alle spot bespaard – hij werd überhaupt als wijze goedzak geportretteerd – maar hakten de Monty Python-leden stevig in op planmatig georganiseerde religies. Eind jaren tachtig werd het zowel rond de controverse als de film- en muziekprojecten van Eric Idle en kornuiten erg stil. Fans stuwden de film naar zijn huidige wereldwijde cultstatus, terwijl tegenstanders niet langer om de provocatieve denkwijze ervan maalden en terug naar the bright side of life keken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

La Ricotta

Pier Paolo Pasolini werd begin jaren zestig veroordeeld tot vier maanden cel voor het verachten van de staatsgodsdienst in de film La Ricotta. De Italo-regisseur parodieerde de kruisiging van Jezus in een enigszins andere setting. Zo fungeerde een afvalberg in een woonwijk als moderne variant van Golgotha en vraagt een medegekruisigde aan Jezus waar hij een ticketje voor de hemel kan kopen. Pasolini beweerde het christelijk erfgoed niet te willen aantasten en belandde dankzij een borgbetaling dan ook nooit achter de tralies. Enkele jaren nadien droeg de Kerk de atheïstische filmmaker zelfs op handen na zijn neorealistische Il Vangelo secondo Matteo (Het evangelie volgens Matthëus).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Orgazmo

Nog voor Trey Parker samen met Matt Stone de extravagante animatiesatire South Park bedacht, haalde hij zich de woede van menig mormoon op de hals bij de release van de sekskomedie Orgazmo. Hierin speelt Parker een Mormoonse missionaris die overtuigd wordt om in het naar zijn beroep genoemde standje van jetje te geven in een pornofilm. Begrijpe wie begrijpen kan: een fictief verhaal over een pornopriester is voor de mormoonse kerk een brug te ver, terwijl in de pikante filmsector titels als Raging Jesus, Give Us Your Daily Head en Our Kingdom Cum wel van alle controverse gespaard blijven.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Liebeskonzil

Werner Schroeter verwierf in de seventies bekendheid als fetisjacteur van Rainer Werner Fassbinder. De Duitser regisseerde later zelf ook een twintigtal films, waaronder het een adaptatie van Oskar Panizza’s theaterstuk Das Liebeskonzil uit 1894. Schroeter beeldde in zijn bewerking (1982) de uitbraak van syfilis af als een straf van Satan voor seksueel overactieve mensen. De filmmaker beschilderde zijn acteurs kwistig met make-up en schreef voor hen een karrenvracht aan obscene gebaren in het scenario. De Oostenrijkse regering verbood de film omdat de Rooms-Katholieke gemeenschap zich tot op het bot beledigd voelde. Schroeter lichtte de achterliggende gedachte van de film toe en verklaarde aan de vooravond van de aidscrisis bezorgd te zijn over de ziekte als verdere onderdrukking van seksualiteit, maar Oostenrijk hield voet bij stuk.

Dogma

Clerks-regisseur Kevin Smith werd tot twee keer toe met de dood bedreigd na de release van zijn religieuze satire op de heerlijkheid van het hemelrijk. In deze fantasierijke komedie treden Ben Affleck en Matt Damon op als uit de hemelse gratie gevallen engelen, die een onduidelijkheid in een katholiek dogma willen uitbuiten om terug te keren naar het paradijs. Het ongedaan maken van hun verbanning zou aantonen dat God niet untouchable is, wat bij heel wat gelovigen kwaad bloed zette. Smith gooide later nog wat olie op het vuur door mee te lopen in een bescheiden protestmars tegen de film.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

(JB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content