(Video) 6 films van Paul Thomas Anderson

Met zes films in zeventien jaar tijd kun je Paul Thomas Anderson bezwaarlijk een stachanovist noemen, maar The Master van Hollywood word je ook niet zomaar. Zijn vooralsnog foutloze parcours in een notendop.

Hard Eight (1996) Anderson demonstreert op zijn 26e meteen zijn toptalent met dit fatalistische misdaaddrama over een gelooide gokker (Philip Baker Hall) die een berooide John Doe (John C. Reilly) onder zijn hoede neemt. Een winnende ode aan geboren verliezers.

Boogie Nights (1997) Anderson herbeleeft het Gouden Tijdperk van de Californische porno-industrie met dit funky, bitterzoete verhaal over de steile opkomst en diepe val van Dirk Diggler (Mark Wahlberg); een jonge, naïeve knaap voorzien van een flink uit de kluiten gewassen knaap. Goed voor Andersons eerste kassucces en drie Oscarnominaties.

Magnolia (1999) Soapsentiment wordt tot Griekse proporties gepimpt in deze epische, met de Gouden Beer bekroonde mozaïekvertelling over hoop, liefde, lijden en verlies, met Jason Robards en Philip Baker Hall als stervende patriarchen, Tom Cruise als (over)seks(te)goeroe en een Bijbelse stortvlaag van kikkers. Een poëtische hommage aan Andersons geboorteturf San Fernando Valley, Los Angeles, en zijn gekwetste paradijsvogels.

Punch-Drunk Love (2002) Screwballcomedy over een ondernemende schlemiel (Adam Sandler) die verliefd wordt op een Engels meisje (Emily Watson), en ondertussen wordt afgeperst door een telefoonsekslijn en gigantische dosissen chocoladepudding koopt. Een neurotische romcom waarvoor Anderson in

Cannes wordt uitgeroepen tot beste regisseur.

There Will Be Blood (2007) Anderson transformeert de oliewinnersroman van Upton Sinclair tot een hyperintens epos vol bravoure over manipulatie, obsessie en religie, met Daniel-Day Lewis in een Oscar winnende glansrol als oliepionier, machtswellusteling en sardonische vader. Een veellagig meesterwerk waarmee Anderson zich tot de Orson Welles van zijn generatie kroont.

The Master (2012) Nog meer dan in There Will Be Blood schippert Anderson tussen intellect en instinct, epos en kamerspel, experiment en traditie in dit psychodrama over een wellesiaanse sekteleider (Philip Seymour Hoffmann) die zich over een driftige outsider (Joaquin Phoenix) ontfermt. Naoorlogs Amerika als laboratorium voor zelfhulpreligies, verdorven vaders en zonen en pure, onversneden 70 mm-cinema.