The Road: interview met Viggo Mortensen

Hij was de koning van Midden Aarde in The Lord of in Rings-trilogie. Een wapengevaarlijke family man in A History of Violence. En een Russische gangster in Eastern Promises. Geen wonder dat Viggo Mortensen (51) in The Road dan ook perfect gecast blijkt als de vader die met gevaar voor eigen leven over zijn zoontje waakt. De Deense Amerikaan met Argentijnse roots over zijn veeleisende rol.

Je hebt een truitje van voetballer Lionel Messi aan, zie ik.
Viggo Mortensen: Ik ben een grote fan en morgen speelt Argentinië een belangrijke kwalificatiematch voor het WK. Vandaar.

Voor de film was het cruciaal dat je een innige band had met Kodi Smit-McPhee die je zoontje speelt. Hoe heb je dat aangepakt?
Mortensen: Door veel over de film te praten, maar ook door samen naar musea en voetbalmatchen te gaan. Bovendien heb ik zelf ook kinderen dus ook die ervaring hielp. Als vader begrijp je welke primaire angsten mijn personage doormaakt. Sterker nog: als mens begrijp je die. Je hoeft geeneens zelf kinderen te hebben. Wat moeilijker was, is doorgronden hoe het voelt om fysiek bedreigd te worden. Of honger te lijden. Je moet zelf al op straat leven om te weten hoe dat voelt, al waren de draaiomstandigheden vaak zo extreem en kouwelijk dat we zelfs daarvoor soms geeneens hoefden te acteren. Je hoeft in de film dan ook niet noodzakelijk een ideologisch, religieus of ecologisch statement te lezen. In wezen gaat het om de liefde tussen een vader en een zoon, maar dan in de meest extreme omstandigheden.

Het is dus geen parabel die waarschuwt voor nakend onheil? Mortensen: Het is duidelijk dat we dringend meer respect moeten tonen voor onze planeet en onze medemens willen we niet snel ten onder gaan, maar in de film dient de Apocalyps toch vooral als middel om het menselijke drama te expliciteren. Het is niet de pointe van de film. Het gaat niet zozeer over het einde van de wereld; maar over bedreigende situaties die de band tussen vader en zoon aanscherpen. Diezelfde oerangsten kunnen bijvoorbeeld ook opwellen wanneer je kind plots een drukke straat oversteekt.

Naarmate de film vordert wordt de vader steeds agressiever, terwijl het kind te allen tijde het goede blijft nastreven.
Mortensen: (knikt) Het kind kent alleen maar die wereld. De vader kan zich nog de veilige wereld van vroeger herinneren en reageert dan ook agressief wanneer dat laatste beetje veiligheid door buitenstaanders wordt bedreigd. Ergens kun je er dan ook een allegorie over geweld en oorlog in lezen. De vraag die Cormac McCarthy ons stelt is hoever we kunnen gaan om onze veiligheid te garanderen. Je kunt wel allerlei excuses bedenken om geweld te legitimeren maar uiteindelijk heb je noch als individu noch als natie het recht om iemand te doden.

Je bent ook afgevallen voor de film.
Mortensen: Zo’n 15 kilo. Gewoon door minder te eten en te sporten. Maar het fysieke aspect was niet het lastigste. Het was vooral emotioneel zwaar omdat de film over diep menselijke thema’s gaat. Het is een Griekse tragedie verpakt als een apocalyptische avonturenthriller.

Slotvraag: Mocht The Lord of the Rings-prequel The Hobbit er ooit komen, wil je dan je rol van ridder Aragorn hernemen?
Mortensen: Als ze mij vragen en me nodig hebben: waarom niet? Aragorn komt weliswaar niet voor in The Hobbit maar je weet nooit dat men een extra plot verzint om de films aan elkaar te linken. In dat geval zou ik het liever zelf doen dan dat men een andere acteur inhuurt, al wil dat zeggen dat ik de jongere Aragorn zal moeten spelen. Niet dat ik aan het aftakelen ben maar lang moeten ze toch niet meer wachten. (lacht)

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content