Sasha Grey: ‘Sommige dagen zijn als actrice echt een uitdaging’

© nvt

In de verontrustende thriller ‘Open Windows’ speelt voormalige pornoster Sasha Grey een celebrity die het hard te verduren krijgt. Een gesprek met de 26-jarige actrice.

Het personage dat je vertolkt in ‘Open Windows’ is een beroemde actrice die brutaal ontnomen wordt van haar privacy. Hoe dicht leunt dit aan bij je eigen levenservaringen als celebrity?

SASHA GREY: Ik heb uiteraard – al is dat niet zo vanzelfsprekend – wel al te maken gehad met stalkers en moeten omgaan met verontrustende situaties, omdat ik in de publieke belangstelling sta. Er bestaat geen excuus voor deze praktijken. Het is niet dat je kan zeggen dat ze deel uitmaken van dit terrein – want zo’n zaken zijn gewoon verkeerd. Maar in het geval van het personage Jill, is dit een film natuurlijk en overkomen haar erg onfortuinlijke dingen, wordt ze gekidnapt. Gelukkig ben ik zelf nog nooit het slachtoffer geworden van fysiek geweld, maar heb wel al moeten afrekenen met erg emotionele gebeurtenissen.

Hoe heeft u zich voorbereid op de rol? Gedurende het grootste gedeelte van de film word je vastgebonden en bedreigd. Het lijkt me niet gemakkelijk om in die omstandigheden eenzelfde présence of stemming aan te houden?

GREY: Ja, inderdaad. Ik heb veel voorbereidend werk verricht naast de set. Het budget van de film liet het niet toe om veel repetities in te lassen. Ik hield dus een dagboek bij, en tijdens de opnames probeerde ik die herinneringen te gebruiken. In het verleden werkte ik ook met een acting-coach, eveneens bij het draaien. Het was eigenlijk zeer leuk samenwerken met Nacho (Vigalondo, de regisseur, nvdr). Sommige dagen zijn als actrice echt een uitdaging. Er was een avond waarop we draaiden in een enorm pakhuis in the middle of nowhere en het was er steenkoud. Hij is er dan om je bij te staan, de energie te behouden, je te pushen om door te gaan met de tekst – wat super is, want hij kon evengoed een kerel zijn die zijn acteurs nauwelijks waardeert.

Je hebt groot succes geboekt in de adult sector. Sommige kwade stemmen beweren wel eens dat u door deze carrièrekeuze een slechte invloed werd voor jonge tienermeisjes. Kan je, nu u als mainstream actrice aan de slag bent, het imago van pornoster eindelijk van je afschudden? Of blijft dit je achtervolgen?

GREY: Er zullen altijd mensen zijn die het niet eens zijn met mijn keuzes en daar heb ik geen probleem mee. Ik verlang niet dat iedereen van mij houdt of mij accepteert. Maar ik begrijp ook dat ik op het einde van de dag tevreden moet zijn met mijn eigen keuzes. Die beslissingen waren heel persoonlijk en daarmee wou ik een veranderingen teweeg brengen. Mijn boodschap was ook niet: “Hé iedereen, laten we met z’n allen porno maken!” (lacht). Ieder persoon die dat wil verdraaien met de bedoeling daar een boodschap in te gaan stoppen die ik nooit zo bedoeld had, om hun anti-pornografie standpunt te versterken, die moet dat maar proberen zoveel die wil. Maar ik weet vooral waarom ik het destijds heb gedaan en welke redenen ik daarvoor had.

Terug naar ‘Open Windows’: de volledige film is opgenomen met webcams, GSM’s, beveiligingscamera’s, etc. en moest er ook uitzien alsof hij direct ter plaatse geschoten werd. Hoe verliep dat op de set?

GREY: Wel, eigenlijk hadden ze een animated video van de film, nog voor zelfs iemand gecast werd, waarmee de makers al een zeer goed idee hadden van hoe ze alles zouden opnemen. Wat ook vereist was, aangezien de technische complexiteit. Sommige zaken die er uitzien als een webcam, zijn weldegelijk opgenomen met een digitale camera. Toch was het allemaal erg vreemd, want in de meeste situaties acteer je alleen. Je bent dan zo ver verwijderd van wat je doorgaans als ‘natuurlijk’ aanvoelt op de set. Er zijn eigenlijk bitter weinig scènes waar Elijah en ik tezamen speelden, zoals bijvoorbeeld aan het eind in de bunker. We waren wel beide aanwezig, maar de manier waarop ze moesten gedraaid worden, zorgde ervoor dat wanneer hij zijn dialogen opnam, ik vaak aan de monitor stond en vice versa. Op bepaalde dagen stonden er zestien camera’s die je in de gaten hielden. Op een ander moment zijn dat er slechts twee, en moet je doen alsof je niet bekeken wordt. Een heel merkwaardige ervaring, die iedere dag veranderde. Eens dat de scène volledig werkte, was je trouwens verplicht je aan stikte bepalingen te houden. Het was dus onmogelijk om in de volgende take iets nieuws te proberen, omdat alles technisch zeer specifiek bepaald was. Anders hadden de makers het nooit kunnen laten overeenkomen met de andere stukken, maar daar zijn goede scriptschrijvers voor (lacht).

Je hebt ooit danslessen gevolgd, je bent naast actrice ook model, auteur en muzikant. Waar gaat je voorkeur naartoe en wat zijn je toekomstplannen?

GREY: Ik geniet ervan om het allemaal te doen, het maakt me ook tot een sterker persoon. Uiteindelijk wil ik gewoon doorgaan met acteren. Ik denk dat die projecten bijdragen tot mijn ervaringen als mens, en hopelijk een betere actrice van mij maken. Ik las net een script dat me erg bevallen is, maar ik ben nog niet gecast voor de film. We zien dus wel wat er gebeurt, hopelijk kom ik daar in de volgende maanden meer over te weten. Maar mijn vriend (die ook mijn acting-coach is, Anthony D’Juan) heeft juist een kortfilm opgenomen die ‘Hoodies On Hands Up!’ heet. Momenteel ondersteun ik hem om die (via het internet, nvdr) uit te brengen tegen Halloween. Het is min of meer zijn reactie op de Ferguson-shooting, waarbij Michael Brown om het leven kwam. Ik ben erg enthousiast over de kortilm, die binnen beperkte tijd is gerealiseerd met een kleine crew en groep van acteurs in Sacramento, de streek waar ik vandaan kom. Ik kan nauwelijks wachten tot hij weldra online verschijnt.

Slotvraag: was het door het script dat je aangetrokken werd tot ‘Open Windows’, of wou je absoluut met Nacho Vigalondo werken?

GREY: Ik hou van het werk van Nacho en was een grote fan van ‘Timecrimes’ (originele titel: ‘Los cronocrimenes’, nvdr). Als ik het script van ‘Open Windows’ las, kon ik zijn gevoel voor humor wel aanvoelen. Niet dat dit zo aanwezig is op het witte doek, maar het zit wel verwerkt in het scenario. Nacho heeft bovendien een eigen stijl. Gelukkig had ik de kans om hem enkele weken nadat ik het script had gelezen reeds te ontmoeten, om te praten over de rol en het personage – hoe relevant alles was. Iets als hacking en een soort van revenge porn idee, dat was wel al eerder gedaan. Maar het is wel de eerste keer dat het écht publiekelijk wordt gemaakt.

Dieter Vanden Bossche

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content