Ruben Impens, Jo Röpcke Award-winnaar: ‘Eindelijk staan Felix van Groeningen en ik op gelijke hoogte’

De man die Titane, de bodyhorror waarmee regisseuse Julia Ducournau deze zomer de Gouden Palm won, in sprekende beelden goot, is een Belg. Knack Focus bekroont dit jaar cameraman Ruben Impens met de Jo Röpcke Award.

De prijs, die elk jaar een man of vrouw bekroont die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor de Vlaamse film, is zaterdag uitgereikt op het Film Fest Gent. De laureaat van dit jaar, Ruben Impens (°1971), is al sinds jaar en dag de huiscameraman van Felix van Groeningen, maar dit jaar verzorgde hij ook de verbluffende fotografie van Titane, de bodyhorrortrip waarmee de Franse regisseuse Julia Ducournau in Cannes de Gouden Palm won. Zijn prijs persoonlijk in ontvangst nemen zat er niet in: Impens zit in Nepal voor de opnames van De acht bergen, een adaptatie van Paolo Cognetti’s bestseller in een regie van Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch.

Ruben Impens: Nu zitten we in Kathmandu, en straks trekken we met ezels en sherpa’s de Himalaya in. We gaan tot op 4000 meter hoogte. Dat lijkt me genoeg. Het is allicht het zotste wat ik ooit gedaan heb.

Titane draaien, waarin een vrouw bevrucht wordt door een Cadillac, lijkt me anders ook behoorlijk zot.

Impens: Toen ik het script voor het eerst las, dacht ik: what the fuck. Welke zieke geest verzint dit? (lacht) Maar het zat boordevol fascinerende ideeën. Maar zoiets kan alleen lukken als alles ook goed geregisseerd is. Gelukkig schrijft Julia heel precies. Als cameraman was het vrij helder wat het moest worden. Zelf heb ik hard gehamerd op het emotionele aspect. Oorspronkelijk bestond de film uit drie hoofdstukken, maar ik heb haar kunnen overtuigen om er een meer organisch geheel van te maken. Ik zeg niet dat het mijn verdienste is, maar soms is een cameraman meer dan alleen een technicus die het verhaal moet dienen.

Je had ook al Ducournaus debuut Grave gedraaid, een al even aparte kannibalenfilm.

Impens: Julia had indertijd De helaasheid der dingen gezien. Aanvankelijk had ik niet het gevoel dat ik voor haar incontournable was, maar het klikte. Simpel was het nochtans niet. Zij had op dat moment nog weinig setervaring, Frans is niet mijn moedertaal en ze is zeer gedecideerd. Ik heb zelden met een regisseur gewerkt die zo’n uitgesproken visie heeft en alles vooraf zo in haar hoofd al heeft gemonteerd. Er werd flink gediscussieerd en met sommige mensen wilde ze daarna nooit meer werken. Met mij gelukkig wel nog.

Je hebt ook alle films van Felix van Groeningen gedraaid, van Steve+Sky tot Beautiful Boy. Is dat een andere dynamiek?

Impens: Met Felix gaat het om echtheid creëren op een intuitiever manier en hebben de acteurs meer input. Misschien ben ik bij hem iets meer coauteur. Bovendien heb ik nu de Jo Röpcke Award gewonnen, zoals hij twaalf jaar geleden. Eindelijk staan we op gelijke hoogte. (lacht)