Regisseur Jacques Audiard observeert de jeugd: ‘Welke plaats heeft liefde in tijden van Tinder?’

Jacques Audiard, de gevierde regisseur van het viriele Un prophète en De rouille et d’os duikt in het ingewikkelde liefdesleven van een groepje Parijse dertigers in de gestileerde, eigentijdse romcom Les Olympiades.

Je ontmoet iemand. Krabbelt een telefoonnummer op de achterkant van een bierviltje. Hoopt dat het niet de vader is die de telefoon opneemt als je ietwat vertwijfeld het nummer intoetst. Voor je samen het bed in duikt, weet je bij wijze van spreken al hoe de hond die jullie nemen als je op pensioen gaat zal heten. Zo moet daten toen Jacques Audiard – zelf een late zestiger – jong was er ongeveer uitgezien hebben. Het liefdesleven van de huidige millennial, inclusief alle datingapps, situationships en onenightstands, is hem vreemd. Lichtvoetig maar oprecht observeert de toonaangevende Franse filmregisseur en scenarist in Les Olympiades het gespartel van vier dertigers (u herkent onder meer de voormalige Savages-zangeres Jehnny Beth (zie foto rechts)) in het multiculturele dertiende arrondissement van Parijs . ‘Ik wou het eens over de liefde hebben.’

Binnenkort worden jongeren pas echt volwassen op hun veertigste.

Hoe anders verloopt de zoektocht naar de liefde voor millennials dan voor oudere generaties, zoals die van jou?

Jacques Audiard: Welke plaats heeft liefde in tijden van Tinder? Vroeger ging er een heel liefdesdiscours aan de eerste keer seks vooraf, vandaag is het omgekeerd. Jonge mensen gaan vaak op de eerste avond al van bil zonder daar conclusies aan te verbinden. Pas na een paar keer seks toetsen ze af of er wederzijdse gevoelens zijn en wat er precies van elkaar verwacht wordt. Maar hoe gaat dat dan? Welke woorden worden gebruikt? Wat zijn de gewoonten? Daar was ik benieuwd naar.

De dertigers in jouw film worstelen harder met relaties en de zoektocht naar deftig werk dan met seks of cultuurverschillen.

Audiard: Ja, en hun teleurstelling is duidelijk zichtbaar. Ik had op mijn 25e een actief leven met verantwoordelijkheden. Dat was toen normaal. Vandaag kan je meerderjarig zijn en toch nog niet geïntegreerd zijn in het leven van de volwassenen. Maar welke kansen krijgen jongeren tegenwoordig ook? De middenklasse is ingestort. Ze hebben diploma’s te over maar vinden geen werk dat bij hun studies en interesses aansluit. Ze moeten in de steden samenhokken met vrienden of onbekenden omdat de huur anders onbetaalbaar is. Ze hebben geen kinderen, want die moeten gepland en geprogrammeerd worden. Binnenkort worden ze pas echt volwassen op hun veertigste.

'Pas na een paar keer seks toetsen millennials af of er gevoelens zijn. Maar hoe gaat dat dan?'

Je vernoemde Les Olympiades naar de veelkleurige buurt waar de film gedraaid werd. Waarom opteerde je voor zwart-witbeelden?

Audiard: Les Olympiades is al altijd een wijk naar mijn hart geweest: origineel, exotisch en levendig, met een organische mix van mensen met een verschillende sociale of culturele achtergrond. Ik heb lang in het dertiende arrondissement gewoond en loop er nog steeds graag rond. Parijs is geen stad die zich makkelijk laat filmen. Zeker niet als je weg wil blijven van de romantiek, het museale en de grandeur van de 18e- of 19e-eeuwse boulevards. Ik wilde al lang eens in zwart-wit filmen, en dat leek me nu het meest aangewezen.

Heb je jezelf verbaasd met deze lichtvoetige romcom? Je staat bekend om verhalen over mannen die zich miskijken op geweld en viriliteit. Je laatste film, The Sisters Brothers, was een western.

Audiard: Ik probeer niet in herhaling te vallen. Maar dat is moeilijk, want ik kan mezelf niet wegcijferen en ik heb geen heldere kijk op de films die ik al heb gemaakt. Sommigen zeggen dat ik altijd dezelfde film draai, anderen vinden het knap dat ik varieer. Ik heb nooit begrepen waarom ik een ‘propagandist van viriliteit’ wordt genoemd. Het omgekeerde is waar. Mijn eerste film heette Regarde les hommes tomber en was bijna een beginselverklaring. Ik heb altijd al aandacht gehad voor vrouwelijke personages. Sur mes lèvres draait rond Emmanuelle Devos en De rouille et d’os rond Marion Cotillard. Ik vind al die vragen over viriliteit maar bizar. Volgens mij hebben Martin Scorsese en Clint Eastwood dat niet voor. De Franse critici zijn me niet altijd goed gezind geweest, maar ik trek me er geen zier van aan.

Les Olympiades

Vanaf 3/11 in de bioscoop.

'Pas na een paar keer seks toetsen millennials af of er gevoelens zijn. Maar hoe gaat dat dan?'

Jacques Audiard

Wordt volgend jaar 70.

Won in 2015 met Dheepan de Gouden Palm.

Regisseert Matthias Schoenaerts en Marion Cotillard in De rouille et d’os (2012).

Heeft met Un prophète (2009) een van de beste gevangenisfilms op zijn naam staan.

BaseertLes Olympiades op een reeks beeldverhalen van de Amerikaanse striptekenaar Adrian Tomine. Om zich niet te vergalopperen aan de fratsen van millennials, vroeg hij regisseuses Léa Mysius (Ava) en Céline Sciamma (Portrait de la jeune fille en feu) om hem te helpen met het scenario.

Bereidt een Mexicaanse muzikale komedie voor, ook al houdt hij helemaal niet van musicals.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content