Recensie ‘Still the Water’ @ Film Fest Gent

© gf

De nieuwe film van Naomi Kawase (‘The Mourning Forest’) is een mooie parabel over de groei naar volwassenheid, die uitblinkt in kleine gebaren van grote betekenis.

De gevierde Japanse cineaste Naomi Kawase laat eindelijk weer van zich horen met deze mooie parabel, gesitueerd op het subtropisch eiland Amani. Tijdens een betoverend nachtelijk dansfeest, onder het heldere licht van de volle maan, doet de 14-jarige Kaito (Nijirô Murakami) een naargeestige ontdekking. Gesteund door zijn vriendinnetje Kyoko, probeert het joch de ingrijpende gebeurtenis te verwerken. Terwijl het meisje zelf worstelt met de nakende dood van haar moeder, zetten beide protagonisten hun eerste stappen naar volwassenheid.

De innige band tussen mens en natuur is het stokpaardje van de in Osaka geboren regisseur, wiens oeuvre onmiskenbaar beheerst wordt door spiritualiteit, familiale tradities, rouw en verlies. Hoewel de prent wel eens dreigt stil te vallen, is dit vooral een film die uitblinkt in kleine gebaren van grote betekenis. ‘Still the Water’ offereert meditatieve cinema van het lyrische soort, die je raakt door zijn eenvoud, waar je vaak met groeiende bewondering zit naar te kijken.

Dieter Vanden Bossche

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content