Recensie: Bad 25

Bad 25 is een must voor de fans, maar minstens even hol en opgeblazen als Michael Jacksons aanstekelijke prefabpop.

Michael Jackson is de god van het heelal en zijn album BAD het belangrijkste en meest invloedrijke cultuurfenomeen sinds de holbewoners op muren zaten te kliederen.

Dat is in een notendop de samenvatting van Spike Lee’s muziekdocumentaire – excuus: hagiografie – over de 25Ste verjaardag van Jacksons million seller met Just Can’t stop LOving You, Smooth Criminal, Bad en Dirty Diana als grootste hits. Begon Lee zijn carrière nog met kritische en sociaal bewogen films als Do the Right Thing en Jungle Fever dan is deze docu één lange – te lange – promospot die niet toevallig werd gemaakt in opdracht van Sony records.

Het resultaat is een tot epische proporties gepimpte Classic Albums episode, met naast archiefbeelden van toen en behind the scenes footage van de bekende videoclips ook tal van getuigenissen van ondermeer Martin Scorsese (die de Bad-video draaide), Kanye West, Stevie Wonder, Mariah Carey tot – wtf? – Justin Bieber.

Niemand zal betwisten dat Jackson een aardig potje kon zingen, musiceren en performen maar 120 minuten lang regent het zoveel complimenten en superlatieven dat zelfs de neutrale fan er bleek van uitslaat, terwijl er verder uiteraard ook met geen woord wordt gerept over kindermisbruik, scheidingen of faillissementen.

Een must voor de fans en opgeleukt met interessante weetjes (de mantra Annie, are you OK? slaat op Jacksons EHBO-pop), maar minstens even hol en opgeblazen als Jacksons aanstekelijke prefabpop.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content