Natalie Portman: ‘Ik ben onzeker geworden over mijn Manic Pixie Dream Girl-rol in Garden State’

Natalie Portman als Sam in Garden State © -

Meer dan tien jaar na de première van Garden State wordt Natalie Portman geconfronteerd met haar personage Sam. ‘Het is goed dat er vrouwelijke personages worden gecreëerd die interessant en apart zijn, maar als ze enkel in het script staan om de spanningsboog van de mannelijke protagonist vooruit te helpen, is dat een problematisch archetype.’

Tijdens het Toronto International Film Festival sprak Natalie Portman over een van haar favoriete series du moment, ‘Broad City’. ‘Beste televisieshow ooit, als je er nog niet naar gekeken hebt, onmiddellijk doen,’ klinkt het enthousiast.

De televisieserie is zo geniaal volgens de actrice, dat ze door bepaalde scènes begint te twijfelen aan haar eigen rollen. ‘In de serie is er een vreselijk personage; een sportleraar en hij is echt verschrikkelijk. Hij zegt ‘Oh my God, ik hou van Garden State! Ik heb al mijn geld gegeven aan de Kickstarter van Zach Braff (regisseur en schrijver van de film, nvdr).” Portman begraaft haar gezicht in haar handen na deze bekentenis en vervolgt: ‘Dus de mensen waar ik van denk dat ze de allercoolsten zijn, vinden onze film super stom en daar voel ik me uiteraard onzeker over.’

Archetype

Portman, een uitgesproken voorvechter van boeiende vrouwenrollen in de filmindustrie, zag haar kans schoon om dieper in te gaan op het archetype van de Manic Pixie Dream Girl:

‘Natuurlijk zie ik de troop van de MPDG en ik vind het goed dat we praten over de manier waarop deze vrouwelijke personages worden gebruik. Ik apprecieer dat mensen interessante en aparte rollen schrijven voor vrouwen, in plaats van zoutloze personages, maar als het doel van het personage enkel is om de spanningsboog van de mannelijke protagonist vooruit te helpen, dan hebben we te maken met een problematisch archetype.

MPDG?


Een Manic Pixie Dream Girl is een archetype dat gebruikt wordt in literatuur, theater en film. Filmcriticus Nathan Rabin bedacht de term om de rol van Kirsten Dunst in Elizabethtown te beschrijven. ‘De MPDG is een oppervlakkig filmwezen dat enkel bestaat in de koortsachtige fantasie van scenaristen en regisseurs.’ Ze helpt het – vaak depressieve – mannelijke personage bij zijn zoektocht naar geluk. Het geluk van de MPDG’s staat nooit voorop en krijgt geen aandacht in de plot. Hun persoonlijkheden zijn excentriek, meisjesachtig en vaak een beetje kinderlijk.


De quirky rollen van Zooey Deschanel worden vaak gelinkt aan het MPDG-archetype. Andere voorbeelden, volgens filmcritici, zijn Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany’s, Kate Hudson in Almost Famous en Katharine Hepburn in Bringin Up Baby. Andere critici vinden de term an sich dan weer seksistisch omdat het verschillende vrouwelijke personages over één kam probeert te scheren en hun unieke eigenschappen negeert.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

(LP)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content