Instant expert: wat wij (niet) begrijpen aan Dirty Dancing

© .

De ultieme chickflick is deze maand dertig jaar oud. Een poging tot inzicht in het verbijsterende succes.

DE FEITEN

Dirty Dancing vertelt het verhaal van de zeventienjarige Baby, die tijdens een familievakantie verliefd wordt op haar veel oudere dansleraar Johnny. Johnny heeft een beginnend nektapijt. Na een subplot met een mislukte illegale abortus waarvan iedereen zich afvraagt hoe die de final cut heeft gehaald, eindigt Baby als zijn danspartner, waarbij Johnny haar inwijdt in de wereld van dirty dancing. Aanvankelijk lijkt dat oprecht een synoniem voor een mix van swing, rumba, jive en salsa, al snel blijkt dat dirty dancing wel degelijk een metafoor voor vogelen is. Haar vader vindt dat niet oké. Iets wat, gezien Baby’s minderjarigheid en Johnny’s kapselkeuze, volkomen te begrijpen is. En dan gaat het snel. Johnny gaat weg. Johnny komt terug. Baby zit in de hoek. Johnny vindt dat Baby niet in de hoek moet zitten. Iemand zet Time of My Lifeop. Johnny schuurt met Baby voor de ogen van haar vader. Liftscène. Iedereen danst. Einde film.

De lowbudgetdansfilm verscheen in 1987, exact dertig jaar geleden, in de bioscoop zonder veel verwachtingen. Evenwel: met meer dan 200 miljoen dollar recette haalde de film al snel het veertigvoudige van zijn productiebudget op. De videocassette verkocht als eerste film ooit meer dan een miljoen exemplaren. En dat bleek nog maar het begin: drie decennia later is de film, behalve de ultieme vrouwenfilm en een popcultureel fenomeen, ook een religie. Dirty Dancing is voor vrouwen wat The Godfather is voor mannen. Zinsnedes als ‘Look, spaghetti arms!’ ‘Nobody puts Baby in the corner’ en het cryptische ‘I carried a watermelon’ groeiden uit tot de frankly-my-dears van een generatie. Time of My Life werd een klassieker op trouwfeesten, in karaokebars en kortstondig ook bij flashmobs. Dirty Dancing wordt in brede lagen van de vrouwelijke bevolking tijdens thema-avonden met vriendinnen, na een relatiebreuk, bij een nieuwe levensfase, bij een nieuw kapsel, op een onverwachte pyjamadag of wanneer er toch niks anders op televisie is herbekeken. Vaak gaat dat gepaard met chocolade-ijs. De vraag is dus niet: ‘Heb jij Dirty Dancing gezien?’ De vraag is: ‘Hoeveel keer heb je Dirty Dancing gezien?’

Meestal een getal met twee cijfers.

GRAFISCHE ANALYSE VAN HET SUCCES VAN DIRTY DANCING

Instant expert: wat wij (niet) begrijpen aan Dirty Dancing
© .
  • 5%: de neus van Jennifer Grey
  • 5%: het nektapijt van Patrick Swayze
  • 5%: die ene scène met de lift
  • 85%: vrijgekomen endorfines na het eten van chocolade-ijs

DE TRIVIA

  • Mocht er tijdens mijn gezinsvakantie een vijfentwintigjarige dansleraar met een nektapijt aanpappen met mijn minderjarige dochter, haar ontmaagden en voor mijn ogen met zijn lendenen tegen haar aanschurken, dan breek ik zijn gezicht. Hand op het hart. Volgens welke logica is die vader eigenlijk de slechterik in het verhaal?
  • Over die illegale abortus gesproken: iedereen lijkt te doen alsof dat geen verhaallijn is, maar de helft van de film gaat wel degelijk over een meisje dat kapstokstijl een abortus ondergaat. Voor een kitscherige tienerfilm is dat wel heel Four Months, Three Weeks and Two Days.
  • Voor wie zich afvraagt wat er met Jennifer Grey gebeurd is: in de jaren negentig liet ze haar neus corrigeren, waarna niemand haar nog herkende als Jennifer Grey van Dirty Dancing. Dat is echt. Haar carrière is verwoest door een nose job.
  • Je hardop afvragen waarom een soundtrack stijlvolle, fijne sixtiesklassiekers afwisselt met kitscherige, plat geproducete eightiesschmaltz en wat voor iemand zo’n incoherente songlijst samenstelt, is blijkbaar ‘nu echt weer zó typisch mannelijk om op te merken’.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content