Films voor ongevoelige kijkers

De nieuwe Twilight: Breaking Dawn film zorgde in de Verenigde Staten voor epilepsieaanvallen bij sommige bioscoopbezoekers. Ook oudere films zorgden er al eens voor dat kijkers zich onwel voelden. Een overzicht.

Een waarschuwing voor mensen die, ondanks de vernietigende recensies, toch nog naar ‘Twilight: Breaking Dawn’ willen: in de VS zijn enkele bioscoopgangers onwel geworden door de geboortescène op het einde, wellicht doordat de flikkerende beelden een epilepsieaanval uitlokten. Welke andere films laten gevoelige mensen beter links liggen?

127 Hours (2010)

Symptomen: Misselijkheid, flauwvallen

Oorzaak: De scène waarin Aron Ralston met een bot mes zijn arm moet amputeren om zichzelf te bevrijden zorgde in de VS voor een hele stroom aan berichten over kijkers die moesten overgeven en/of flauwvielen.

Cloverfield (2008)

Symptomen: Misselijkheid

Oorzaak: De thriller waarin een mysterieus monster New York aanvalt, is volledig opgenomen met handcamera’s, en de schokkerige beelden maakten zoveel mensen in de VS misselijk dat één bioscoopketen aan de ingang een waarschuwingsbordje hing.

Saving Private Ryan (1998)

Symptomen: Hartaanval

Oorzaak: De epische, 27 minuten durende openingsscène waarin de geallieerden de Normandische kust bestormen, was alvast voor één oorlogsveteraan te realistisch. Hij kreeg een hartaanval tijdens een vertoning.

The Exorcist (1973)

Symptomen: Misselijkheid, flauwvallen, botbreuk

Oorzaak: De horrorklassieker over een meisje dat door de duivel bezeten is, liet zoveel mensen overgeven dat sommige bioscopen speciale kotszakjes uitdeelden. Eén bezoeker claimde dat hij door de film was flauwgevallen en daarbij zijn kaak had gebroken en spande een proces aan tegen studio Warner Bros.

Antichrist (2009)

Symptomen: Flauwvallen

Oorzaak: Op het filmfestival van Cannes zijn ze een en ander gewoon, maar toen in Lars von Triers Antichrist het hoofdpersonage haar eigen vagina mutileerde, vielen er toch enkele mensen flauw. Von Trier was daar wellicht niet rouwig om. Toen enkele weken later een Amerikaanse journalist hem vertelde dat er bij de eerste vertoning in New York niemand naar buiten was gelopen, zuchtte de regisseur diep en zei: ‘Then I have failed.’