Zo vader, zo zoon: het bloederige ‘Possessor’ van Brandon Cronenberg is niet voor doetjes

Vader David Cronenberg evenaren is onbegonnen werk, maar met Possessor bewijst zoon Brandon dat ook zijn plastische, vervreemdende nachtmerries beklijven.

Haak meteen af als je het al benauwd krijgt bij de veelbelovende eerste beelden uit Possessor. Een jonge zwarte vrouw duwt een implantaat dwars door haar schedelpan en draait na een close-up van de bloederige invasieve zelfchirurgie een volumeknop naar rechts. Het is maar een voorproefje van nog meer bloed, bodyhorror en cinematografisch knap uitgedrukte vervreemding. Brandon Cronenberg mag dan wel een bloedhekel hebben aan vergelijkingen met zijn vader David, het bloed kruipt duidelijk waar het niet gaan kan. Een goede zaak als je vader bodyhorror tot op ongekende hoogte liet stijgen en nazinderende films als The Fly, Crash en A History of Violence regisseerde.

Een gestroomlijnde, in neonlicht badende koortsdroom.

Het is ook waar dat Brandon Cronenberg, die in 2012 debuteerde met Antiviral, een eigen stempel drukt op zijn lang uitgebleven tweede worp en niet samenvalt met zijn illustere vader. De flitsen bodyhorror kruiden slechts zijn visueel felgekleurde maar inhoudelijk duistere technothriller, die er met dank aan een getalenteerde cameraman belachelijk goed uitziet voor een bescheiden gebudgetteerde productie met amper 23 draaidagen.

De vrouw uit de openingsbeelden wordt in de tweede scène meteen geëxecuteerd. Ze blijkt misbruikt door een huurmoordenares die via hersenimplantaten de controle verwerft over de lichamen van mensen uit de omgeving van haar slachtoffers. Voor haar volgende doelwit, een dataminingbaron, kruipt Tasya in het hoofd van de verloofde van diens dochter. (Het eerste wat ze doet? Zijn penis checken.) Alleen heeft ze het moeilijker dan anders om de controle over het vreemde lichaam te behouden. Cronenberg is minder geïnteresseerd in spanningsopbouw rond de nakende aanslag dan in de expressie van de vervreemding en identiteitsvervaging. De door eerdere buitenlichamelijke ervaringen geplaagde Tasya lijkt almaar meer ontwricht te geraken van zichzelf en haar omgeving. De seks met haar echtgenoot is betekenisloos en zelfs haar zoontje staat veel verder van haar af dan wenselijk. De vertolking van Andrea Riseborough ( Mandy, Birdman) is ijzingwekkend.

Het verhaal en de bijbehorende thematiek kunnen een tikje interessanter klinken dan werkelijk het geval is. Possessor doet het gelukkig zonder moeilijke woorden en overtuigt nog het meest als gestroomlijnde, in neonlicht badende koortsdroom met dissonanties die bedoeld zijn om de kijker de vervreemding en paranoia van de personages fysiek te laten ervaren. Mét enkele horrormomenten die zich op je netvlies branden. Een echte Cronenberg dus.

Possessor

Brandon Cronenberg met Andrea Riseborough, Christopher Abbott, Jennifer Jason Leigh

Te zien via Apple TV en Google Play.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content