‘Waves’ blinkt niet uit in de grote thema’s, des te meer in stilistische bravoure

Waves van Trey Edward Shults overspoelt je met kleuren, goede muziek en stilistische bravoure, en preekt dat een mens geen machine is. Vooral dat eerste doet goed.

In de postapocalyptische quarantainethriller It Comes at Night (2017) tastte Trey Edward Shults, een prille dertiger met al drie prima films op de teller, af hoe beklemmend en gevaarlijk een onder druk gezet gezin kan zijn. In Waves doet hij iets soortgelijks, maar verrassend genoeg is het resultaat een heel ander beestje. Moonlight van Barry Jenkins meets Spring Breakers van Harmony Korine, als u zich daar iets bij kunt voorstellen.

‘I cannot be taken down! I am a new machine!’ Met veel overtuiging herhaalt Tyler (Kelvin Harrison Jr.) de peptalk van zijn worstelcoach. De wereld ligt aan zijn voeten. High school kan in een triomf eindigen. Hij heeft een knappe vriendin. Er zijn slechtere plekken om jong te zijn dan aan de kust van Florida. Alleen thuis lopen de spanningen op, door zijn dominante vader die vindt dat zijn gezin zich de luxe van middelmatigheid niet kan veroorloven.

Worstelen met de grote thema’s en gevoelens is niet het sterkste punt van Shults.

Door als een machine te reageren op kleinere tegenslagen en grotere gebeurtenissen en door te ontkennen dat ook hij kan vallen, roept de tiener groot onheil over zichzelf af. De eerste helft van Waves beeldt zijn alsmaar versnellende ondergang wervelend uit. In de veel rustiger tweede helft komt hij amper in beeld en volgen we zijn jongere zus (revelatie Taylor Russell). De wereld ligt niet aan haar voeten. Haar gezin is gebroken. Intense gevoelens moeten verwerkt. Wat moet ze met de aandacht van een blonde lieverd?

Het met meligheid flirtende familiedrama leent zich met de gemakzucht van een fils à papa tot lange nagesprekken. Is het een verhaal van toxische mannelijkheid? Wanneer is een gezin je geluk, je ongeluk of bron van frustraties? Hoe herstel je van een zware klap? Hoe voorkom je dat een trauma of haatgevoelens een schaduw werpen op de rest van je leven? Aan interessante vragen en thema’s geen gebrek.

Alleen is worstelen met de grote thema’s en gevoelens niet het sterkste punt van Shults. Hoeft ook niet in zijn vak. De Texaanse scenarist-regisseur die aan verschillende films van Terrence Malick – wiens invloed hier duidelijk doorsijpelt – meewerkte, sleurt je stilistisch mee. Met camerabewegingen die de jeugdige onrust vertalen, met de kleurenpracht die we kennen van Spring Breakers of de HBO-serie Euphoria, en met zalig veel geslaagde sfeerbeelden. Golf na golf overspoelt je. Alles wordt uit de kast gehaald. De score van Nine Inch Nails-kompanen Trent Reznor en Atticus Ross onderstreept de dreiging. Een karrenvracht goede nummers van onder meer Animal Collective, Tame Impala, Frank Ocean, Kendrick Lamar, Radiohead en Dinah Washington worden op volle kracht gebruikt om je onverschilligheid te smoren. Weinig subtiel maar wel verblijdend efficiënt.

Waves

Trey Edward Shults met Taylor Russell, Kelvin Harrison Jr.

Te zien op Proximus Pickx

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content