‘The Danish Girl’: Oscargeile film met weinig body and soul

Eddie Redmayne trekt de jurk van ’s werelds eerste transgender aan in Tom Hoopers keurig aangeklede maar weinig diep snijdende The Danish Girl.

In de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw liet de Deense kunstschilder Einar Wegener zich op de operatietafel omturnen tot Lili Elbe, en werd daarmee ’s werelds allereerste transgender. Hoe dat proces precies verliep – psychologisch dan, welteverstaan – is het onderwerp van dit sterk gefictionaliseerde melodrama, waarin Eddie Redmayne met volle overgave zijn innerlijke vrouw bovenhaalt, rode lippen, zijden negligés en kokette maniertjes incluis.

De kans dat Redmayne, die vorig jaar al een Oscar won voor zijn incarnatie van Stephen Hawking in The Theory of Everything, straks in tuxedo – of galajurk? – het podium mag bestijgen om een Academy Award in ontvangst te nemen, is niet denkbeeldig. Maar hoezeer hij ook, soms op het irritante af, zijn best doet als Einar/Lili, en hoe schilderkunstig regisseur Tom Hooper (The King’s Speech, 2010) alles ook in beeld brengt, voor een film die over lichamelijke en psychologische transformatie gaat en over een liefde die daardoor mee onder het mes moet, heeft The Danish Girl weinig body and soul.

Het is alsof de echte zielenpijn moet worden weggemoffeld onder een opzichtige, dikke laag visuele make-up, al was het maar om het moeilijke thema er makkelijker in te lepelen. Bovendien dreigt Redmayne bij momenten uit het gemaniëreerde canvas geduwd te worden door de alomtegenwoordige Alicia Vikander als Einars verbazend begripvolle partner Gerda, terwijl Hooper wel heel overdadig gebruikmaakt van de muziek van Alexandre Desplat, die stilaan ook aan een transformatie toe lijkt.

The Danish Girl is een goedbedoelde maar (te) Oscargeile film over het eeuwige conflict tussen man en vrouw en tussen lijf en geest, waarin ook Matthias Schoenaerts even mag opdraven in de bijrol van Einars voormalige jeugdvriend.