‘La Vie d’Adèle’ is een hartverscheurend, met aandoenlijk naturel vertolkt coming-of-agedrama waar de vitaliteit vanaf spat. Een warme ode aan liefde, lust, hartzeer en (seksuele) zelfontdekking.
La Vie d’Adèle ***** Abdellatif Kechiche met Adèle Exarchouopoulos, Léa Seydoux
Léa Seydoux, de vakbonden, de auteur van de originele strip waarop dit verhaal losjes is gebaseerd… De Frans-Tunesische regisseur Abdellatif Kechiche kreeg het tijdens en na de opnames zo ongeveer met iedereen aan de stok, maar het resultaat is wel een hartverscheurend, met aandoenlijk naturel vertolkt coming-of-agedrama waar de vitaliteit vanaf spat. Geen wonder dat Steven Spielberg en zijn jury dit drie uur durende maar voorbijvliegende relatierelaas over de jonge scholiere Adèle, die met dank aan de iets oudere kunststudente Emma de lesbische liefde ontdekt, bekroonden met de Gouden Palm.
Net als in voorgangers La Graine et le mulet (2007) en Vénus noire (2010) houdt Kechiche de camera los in de pols, laat hij scènes duren tot de innerlijke waarheid bovenborrelt en zit hij zijn personages zo dicht op de huid dat je denkt dat je hun gedachten kunt lezen en hun hart hoort bonzen.
Adèle die door haar klasmakkers wordt gepest vanwege haar geaardheid, haar stomende seksscène met Emma, de onhandige voorstelling aan de ouders van de ander: Kechiche gidst je in zijn véritéstijl van de ene memorabele, zo uit het adolescente leven gerukte scène naar de andere. Een warme ode aan liefde, lust, hartzeer en (seksuele) zelfontdekking waarbij niet zozeer de naaktscènes maar vooral de emoties wild en expliciet zijn.
Dave Mestdach
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier