‘Passengers’ van Morten Tyldum: A Space Sociopathy

© -
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Morten Tyldum wil heel graag Stanley Kubrick zijn maar bewijst met de foute ruimteromantiek van Passengers vooral dat een goed idee nog geen goede film is.

Passengers van Morten Tyldummet Chris Pratt, Jennifer Lawrence, Michael Sheen

Een knappe jongen (Chris Pratt) en een knap meisje (Jennifer Lawrence) ontwaken uit hun kunstmatige slaap op een ruimtereis die nog negentig jaar zal duren. Op zich een boeiend vertrekpunt voor filosofisch getinte sciencefiction maar wat echt gebeurt in Morten Tyldums scifiprent is dit: een sociopathische jongen (Chris Pratt) veroordeelt op een interstellaire trip naar een ruimtekolonie een sexy medepassagier (Jennifer Lawrence) tot een leven aan zijn zijde door haar vroegtijdig uit haar ruimteslaap te wekken.

Dat die creepy premisse eigenlijk een nog beter uitgangspunt is voor uitdagende cinema doet helaas niet ter zake want Tyldum (The Imitation Game, 2014) en zijn scenarist Jon Spaihts (Doctor Strange, 2016) smoren alles wat ook maar enigszins naar een oprecht idee ruikt in ongeloofwaardige romantiek en door CGI aangedreven actie. De Noorse regisseur mengt visuele elementen uit Stanley Kubricks magistrale ruimte-epos 2001, A Space Odyssey (1968) met nevenpersonages uit diens The Shining (1980) en motieven uit Douglas Trumbulls onvolprezen ecologische sciencefictionfilm Silent Running (1972) maar voegt er zo weinig inhoud of cinematografische vindingrijkheid aan toe dat het geheel gaat smaken naar het droge astronautenvoedsel dat je op een in het honderd gelopen ruimtereis mag verwachten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content