Oslo, een HBO-film over de Oslo-akkoorden die vrede tussen Israël en de Palestijnen dichterbij leken te brengen, heeft de actualiteit tegelijk mee en tegen.
De nog maar net door een staakt-het-vuren afgeremde escalatie van de twist tussen Israël en de Palestijnen heeft de belangstelling voor het complexe conflict ferm aangewakkerd. In die zin lijkt Oslo de actualiteit mee te hebben. De door Steven Spielberg ondersteunde film dramatiseert de totstandkoming van de historische Oslo-akkoorden die in 1993 uitzicht leken te bieden op vrede tussen de beide partijen. PLO-leider Yasser Arafat en de Israëlische premier Yitzhak Rabin en minister van Buitenlandse Zaken Shimon Peres kregen er in 1994 de Nobelprijs voor de Vrede voor.
Diezelfde actualiteit legt ook de beperkingen en de beperkte opzet van de film bloot. De verwoestingen die het militair oppermachtige Israël onlangs in de Gazastrook aanrichtte, de raketaanslagen van het extremistische Hamas en de kleine 250 doden plaatsen de door de film bejubelde Oslo-akkoorden in een ander perspectief. Ze moesten de opstap zijn naar een duurzame oplossing met de oprichting van een Palestijnse staat, naast Israël. Maar die kwam er niet, en beide kampen radicaliseerden nog meer.
Het idee dat een wafelenbak genoeg is om zo’n ingewikkeld conflict op te lossen, komt op dit moment nau0026#xEF;ef en simplistisch over.
Aan de voorgeschiedenis en het ontstaan van het conflict maakt de film weinig woorden vuil. J.T. Rogers baseerde zijn scenario op het toneelstuk waarmee hij een Tony Award won en zoomt in op het Noorse koppel achter het verbluffende en onorthodoxe staaltje diplomatie dat voorafging aan de Oslo-akkoorden. Ruth Wilson uit de series Luther en The Affair speelt de Noorse diplomaat Mona Juul. Andrew Scott, de sexy priester uit Fleabag, geeft gestalte aan haar echtgenoot Terje Rød-Larsen. In het geheim zet het duo de Palestijnse minister van Financiën Ahmed Qurei samen met enkele Israëli’s, aanvankelijk twee hoogleraars economie, later steeds hoger gerangschikte staatslieden. Het idee om hen achter gesloten deuren te laten discussiëren en ’s avonds interpersoonlijke ruzies te smoren met whisky en overheerlijke wafels, blijkt te werken. Al kunnen de Noren wel niet vasthouden aan hun voornemen om op geen enkele manier in te grijpen.
De in de Amerikaanse podiumkunsten hoog aangeschreven regisseur Bartlett Sher heeft het niet makkelijk om de opeenvolging van praatscènes met roepende mannen om te zetten in boeiende cinema. Nochtans kon hij rekenen op cameravirtuoos Janusz Kaminski, Spielbergs geheime wapen. Op kleurfilters is niet bespaard. De scènes in Israël zijn geler dan geel, die in Noorwegen blauwer dan blauw. Hoe vakkundig gemaakt ook, het idee dat een wafelenbak genoeg is om zo’n ingewikkeld conflict op te lossen, komt op dit moment naïef en simplistisch over.
Oslo
Bartlett Sher met Ruth Wilson, Andrew Scott, Hassan Asfour
Te zien via Streamz.
