In 2007 sprokkelde de Ierse filmmaker John Carney wat kleingeld bij elkaar om het charmante Once te maken. In die bescheiden musical smelt hij de muziek, liefde en dromen van twee wildvreemden om tot een creatieve romance, die bloeit tijdens hun verschillende repetities, brandt gedurende de opnamesessies om daarna weer uit te doven, zodat ze elk weer hun eigen weg kunnen gaan. Niet alleen loosde hij met deze low key-aanpak de typische grandeur van musicals, hij zette ook de sentimentele clichés van het genre buitenspel.
...
In 2007 sprokkelde de Ierse filmmaker John Carney wat kleingeld bij elkaar om het charmante Once te maken. In die bescheiden musical smelt hij de muziek, liefde en dromen van twee wildvreemden om tot een creatieve romance, die bloeit tijdens hun verschillende repetities, brandt gedurende de opnamesessies om daarna weer uit te doven, zodat ze elk weer hun eigen weg kunnen gaan. Niet alleen loosde hij met deze low key-aanpak de typische grandeur van musicals, hij zette ook de sentimentele clichés van het genre buitenspel. Tijdens het bijzonder sterke eerste uur van Bradley Coopers regiedebuut A Star Is Born - alweer de derde update van de William Wellman-klassieker uit 1937 - weerklinken er veel echo's van Carneys muziekdrama. Opnieuw gaat het om twee muzikanten die elkaar toevallig tegen het lijf lopen, opnieuw bloeit er een romance uit hun muzikale verwantschap en opnieuw wordt het volume teruggeschroefd om de sfeer op het maximum te zetten. Dat voel je het best tijdens de nachtelijke ontmoeting tussen de brommende rockster Jackson (Cooper), die tijdens een zoektocht naar drank de hardwerkende nachtclubzangeres Ally (Lady Gaga) ontmoet. Dit rendez-vous wordt zo traag, speels en sfeervol verteld dat je met plezier geen aandacht schenkt aan het cliché van de gekwelde, onbegrepen rocker die voor het eerst 'echt' gehoord wordt. Zelfs wanneer hij Ally daarna mee op een stadiontournee neemt en ze samen enkele YouTube-hits scoren, houdt Cooper zijn musical op koers. Maar wanneer na de wittebroodsweken de eerste barsten zijn verschenen - Jackson is een dronkaard met daddy issues die maar moeilijk kan verkroppen dat zijn vriendin ook muzikaal succes heeft - klinkt Cooper minder toonvast en verliest hij zijn gevoel voor ritme. De sfeervolle composities en dynamische scènes maken plaats voor een nietszeggende concertfotografie en worden daarna in een tragisch verhaal gegoten door een futloze montage die vooral op goedkope emoties mikt. John Carney is plots ver weg. Die radicale breuk kondigt Jackson al tijdens zijn eerste ontmoeting met Ally aan. 'Iedereen heeft talent, ' verklapt hij, 'maar het geheim is dat je iets te vertellen moet hebben én dat op zo'n manier moet doen dat iedereen luistert.' In een muziekindustrie die maakbaarheid boven authenticiteit verkiest, is het dus einde verhaal voor dronken cowboys met een gitaar. Wanneer Jackson dat ontdekt en ziet hoe Ally's ruwe talent op de grootste gemene deler geslepen wordt, gruwt hij ervan. Ook Cooper lijkt dat onbegrip van zijn personage te delen, want wanneer Jacksons verhaal uitverteld lijkt en de solocarrière van Ally een vlucht neemt, begint hij te twijfelen over hoe hij haar verhaal moet brengen.
