Een gezapige boerderijmarathon op Film Fest Gent met ‘Cow’, ‘Pig’ en ‘Lamb’

Een van de geestigere programmaties op de huidige editie van Film Fest Gent is het beestige drieluik Cow, Pig en Lamb. Op zondag 17 november kan u met een combiticket de drie films na elkaar zien in de Theaterzaal van de Vooruit. Laat u echter niet misleiden door de humor van deze namencombinaties: in de films zelf is het vooral bittere ernst.

Aanstaande zondag wordt de theaterzaal van de Gentse Vooruit even omgetoverd tot filmische boerderijstal. Veestapel van dienst: Cow, Pig en Lamb, Drie films die niet met elkaar verwant zijn maar door de toevalligheid van hun dierlijke namen met elkaar verbonden worden. Wij maakten de marathonsessie al mee en kunnen u van harte aanraden om ook van uw erf te komen om de dierenfilms te bekijken.

Cow (Andrea Arnold)

Als eerste staat Cow op het programma, meteen ook de film waarbij de boerderij-ervaring het meest tastbaar wordt. Andrea Arnold maakte een documentaire over de koe Luma en volgt anderhalf uur lang hoe ze bevalt, geïnsemineerd wordt, melk produceert, in de weide graast en alle andere dingen die tot het leven van de hedendaagse (industrie)koe behoren. Mensen zijn in de marge wel aanwezig omdat ze Luma te eten geven en begeleiden naar de plaatsen die haar aanwezigheid vragen, maar alle focus ligt op onze viervoeter. U zal meer koeiengeloei dan menselijke dialoog horen.

Eerlijk gezegd begint de marathon ook met veruit de minst interessante film van de drie. Er vallen nochtans heel wat dubbele bodems te ontdekken in Cow. Zo kan de docu met weinig moeite gezien worden als vlijmscherpe kritiek op de manier waarop we dieren behandelen in industriële tijden, maar is het volgens sommige mensen evenzeer een metafoor voor de rol van de vrouw in onze samenleving. Ook klinkt het op papier best boeiend om simpelweg eens anderhalf uur in de leefwereld van een koe te vertoeven.

Alleen wordt de banaliteit van de documentaire na een tijdje simpelweg vervelend. Lieve dieren, die koeien, maar echte boeiende levens leiden ze niet, en na het zoveelste ‘wel mooi’-gefilmde shot van grazend vee hadden we het wel gezien. Cow voelt een beetje als die home video’s die ouders in het eerste levensjaar van hun baby filmen: leuk om eens aan de dichte familie te tonen, maar oervervelend voor de rest van de bezoekers.

Pig (Michael Sarnoski)

Gelukkig volgt met Pig wel een boeiende film. Er zijn verschillende elementen aan deze film waardoor u misschien een gewelddadig spektakelstuk zou verwachten. Eerst en vooral is er de aanwezigheid van hoofdrolspeler Nicolas Cage, die zich de laatste tijd vooral in waanzinnige wervelwindfilms lijkt te specialiseren. Denk maar aan Mandy, Willy’s Wonderland of het recente Prisoners of the Ghostland. Daarna lijkt het plot, mits enige abstrahering, exact op dat van actiehype John Wick: ook Cage wordt gedwongen om terug te keren naar zijn vroegere leefwereld omdat zijn huisdier geweld aangedaan werd. In dit specifieke geval speelt Cage de kluizenaar Robin, wiens eenzame bestaan verstoord wordt wanneer zijn truffelvarken ontvoerd wordt.

Alle kaarten lagen dus op tafel om hier een gewelddadige wraakfilm van te maken, maar de meest briljante zet van Pig is om in te spelen op die verwachting en die totaal niet in vervulling te laten gaan. Het weinige geweld in de film wordt het hoofdpersonage vooral aangedaan, terwijl die zelf de andere wang toekeert. Robin probeert zijn verloren metgezel op een zo sereen mogelijke manier terug te vinden.

Die subversie past ook perfect bij de thema’s die aangekaart worden. Pig is vooral een film over de verwachtingen die we elkaar opleggen en hoe we elkaar op die manier het ware geluk ontzeggen. Tijdens zijn zoektocht doorheen Portland wordt niet enkel Robins eigen verleden opgerakeld, maar hij komt ook allerhande andere personen tegen die foute keuzes gemaakt hebben om aan de verwachtingen van familie of de maatschappij te voldoen. Pig bevat weinig fysieke gevechten, maar weet wel enkele emotionele vuisten in je maag te plaatsen.

Lamb (Valdimar Jóhannsson)

Een koppel op een geïsoleerde boerderij in de IJslandse bergen heeft een aan diggelen geslagen kinderwens en beslist dan maar om een lammetje op te voeden alsof het hun eigen kapoen was. Op papier klinkt het alsof het best een lieve film zou kunnen zijn, maar dat is niet het verhaal dat Lamb is geworden. Zonder al te veel weg te willen geven: Ada is geen gewoon lammetje, en dat zorgt onvermijdelijk voor problemen.

Lamb wordt aangeprezen als een griezelfilm, maar het is niet het soort horror waarin je constant zit te nagelbijten of waarin er liters nepbloed vloeien. De film wordt vooral getekend door een constant gevoel van onbehagen. Dat komt ten eerste omdat de IJslandse bergen zelden zo onheilspellend gefilmd werden, maar vooral omdat het absurde concept zo alledaags uitgewerkt wordt. Dat zorgt soms voor grappig situaties, maar het is het soort humor dat een wrange nasmaak achterlaat. De ouders lijken zich van geen kwaad bewust, maar de hond en de kat merken duidelijk dat er iets niet pluis is. Ook Pétur, de broer van vader Ingvar, voelt zich tijdens zijn bezoek op de boerderij duidelijk niet op zijn gemak bij Ada. Verder kunnen we je beloven dat u in deze film de griezeligste schapen sinds Black Phillip uit The Witch zal zien.

Lamb doet perfect dienst als simpele mindfuck, maar kan evenzeer gelezen worden als een tragedie over verscheurde families. De pogingen van Ingvar en Maria om Ada een normale kindertijd te geven, ondanks alle onrustwekkende signalen van buitenaf, hebben iets erg aandoenlijks. Ook de finale, die op het eerste gezicht vooral heel absurd lijkt, krijgt vanuit die interpretatie haast iets melancholisch.

Al kunnen we u beloven dat u zelfs met dat idee in het achterhoofd eerst uw ogen niet zal geloven.

Op de beestige marathon van Film Fest Gent krijgt u dus een matige documentaire en twee uitstekende films voorgeschoteld. Naast hun boerderijtitel, delen de drie verhalen ook een bepaalde sereniteit, al verschilt die per film wel in mate van onheilspellendheid. Toch, zeker geen slechte deal voor slechts 25 euro. Tickets kunt u vinden op de website van het festival of van Vooruit.