Killshot is geen complete ramp

De problematische Elmore Leonard-verfilming ‘Killshot’ haalde bij ons niet eens de bioscoop. De prent werd meteen op dvd gestanst.

De problematische Elmore Leonard-verfilming ‘Killshot’ haalde bij ons niet eens de bioscoop. De prent werd meteen op dvd gestanst.

Geen Amerikaanse misdaadauteur die zo’n geweldig oor heeft voor boeventaal, slang, dialect en revelaties als Elmore Leonard – ‘shooting a woman and understanding a woman are two entirely different things’, weet Richie, de jonge punkpsychoot uit Killshot. Samen met zijn voorliefde voor excentrieke karakters die graag over de schreef gaan, maakt dat zijn romans tot onweerstaanbare pageturners. Over de plot maakt Leonard zich minder zorgen.

‘Je moet alleen maar je personages het hoge woord laten voeren, dan komen alle belangrijke dingen in het boek – de plot incluis – tevoorschijn. Ik laat mijn personages de plot creëren.’

In de intrigegedreven Hollywoodindustrie hoef je van een Elmore Leonard-verfilming dus niet te veel goeds verwachten. Met uitzondering van Quentin Tarantino’s Jackie Brown (gebaseerd op Rum Punch), Steven Soderberghs Out of Sight en John Frankenheimers 52 Pick-Up waren de meeste pogingen om Leonards door dialoog gedomineerde misdaadproza naar film te vertalen tot mislukken gedoemd. Zeker niet geschikt voor de regie van een taaie misdaadthriller is John Madden, het Britse schijntalent van Shakespeare in Love (gruwelijk overschat) en Captain Corelli’s Mandolin (gruwelijk tout court).

Laten we wel wezen: Killshot is bijlange geen ramp. Gezien de onheilspellende productieperikelen valt de film zelfs nog best mee. De prent werd immers al vier jaar geleden opgenomen, maar onderging in postproductie een eindeloze lijdensweg van reshoots, nieuwe montages en bemoeienissen van producer Harvey Weinstein.

Het mag dus eigenlijk een klein mirakel heten dat het resultaat geen knoeiboel is. Integendeel, het is net de gelikte stijl met Caleb Deschanels al te mooie plaatjes die wringt met de groezelige karakters uit het door chaos en willekeur geregeerde universum van Leonard. De acteurs treft zeker geen schuld: Mickey Rourke en Joseph Gordon-Levitt zijn prima als de twee boeven, de één een kille beredeneerde professionele huurmoordenaar van Indiaanse origine en de ander een hopeloze amateur die als een ongeleid projectiel door het leven gaat. Wanneer ze een afpersingsklus verknallen en twee getuigen achterlaten, lopen ze het risico om voor jaren achter slot en grendel te vliegen. Ook Diane Lane en Thomas Jane zetten behoorlijk goed uitgewerkte karakters neer als het scheidende stel dat uit de weg geruimd moet worden en ondanks het Witness Protection Program weinig rust kent,.

De personages van Rourke en Gordon-Levitt zijn typische Leonardcreaties: sukkelende boosdoeners die denken met hun nieuwe klus te zullen scoren, maar met lede ogen moeten toezien hoe hun mooie plannen potsierlijk uit de hand lopen. Alleen laat Madden zich niet drijven op hun energie en bizarre excessen, maar ondermijnt hij voortdurend de offbeat toon van zijn film door zich toe te spitsen op conventionele suspens, formulaire twists en routineuze shoot-outs. Allemaal niet onaardig gedaan, was het niet dat het Leonardlabel meer lef, originaliteit en brutaliteit doet verlangen.

Patrick Duynslaegher