De 10 beste Hollywoodmusicals aller tijden

Damien Chazelle brengt met La La Land een nostalgisch eerbetoon aan de Hollywoodmusical. Dit zijn de tien beste aller tijden.

42nd Street (Lloyd Bacon, 1933)

De compleet vergeten Bacon regisseerde, maar het zijn de vernieuwende choreografieën van Busby Berkeley die van 42nd Street een klassieker hebben gemaakt. De man die zijn gevoel voor ritme dankte aan zijn verleden als drilsergeant liet vijfduizend danseressen auditie doen, koos er de mooiste uit en zette ze prompt op een streng dieet. Het resultaat is wel een verbluffende reeks dansnummers die de toen tanende interesse voor musicals opnieuw deed oplaaien.

Mooiste nummer: You’re Getting to Be a Habit with Me

Shall We Dance (Mark Sandrich, 1937)

Sommige mensen willen voor ze doodgaan absoluut nog Rome of Parijs gezien hebben, maar eigenlijk gaat er niets boven de reeks onovertroffen musicals die Fred Astaire en Ginger Rogers tussen 1933 en 1939 samen maakten. Astaire stond erop om van kop tot teen in beeld gebracht te worden en als je ziet wat hij met kop, tenen en alles daartussen weet uit te voeren op de nummers van George en Ira Gershwin begrijp je meteen waarom.

Mooiste nummer: Let’s Call the Whole Thing Off

The Wizard of Oz (Victor Fleming, 1939)

Het Amerikaanse filmmagazine Premiere rekende ooit deze verfilming van het klassieke Amerikaanse sprookje van L. Frank Baum tot de twintig meest overschatte films aller tijden (naast onder meer 2001: A Space Odyssey van Stanley Kubrick en The Red Shoes van Powell & Pressburger). Een jaar later was het blaadje failliet. Sommige dingen zijn heel simpel: wie niet van The Wizard of Oz houdt, houdt niet van cinema.

Mooiste nummer: Over the Rainbow

Cabin in the Sky (Vincente Minnelli, 1943)

Voordat Vincente Minnelli musicalgeschiedenis schreef met Meet Me in St. Louis (1944), The Pirate (1948), An American in Paris (1951), The Band Wagon (1953) en Gigi (1958) maakte hij deze all-black musical over een man die vanwege zijn gokschulden vermoord wordt, maar van God zes maanden uitstel krijgt om zijn plek in de hemel te verdienen. Jazzlegendes Louis Armstrong en Duke Ellington doen bovendien met indrukwekkende cameo’s hun muzikale duit in het zakje.

Mooiste nummer: Happiness Is a Thing Called Joe

Meet Me in St. Louis (Vincente Minnelli, 1944)

Judy Garland was amper 21 toen ze Meet Me in St. Louis draaide en hield er een relatie met de veel oudere regisseur Minnelli aan over. Aan die relatie hield ze dan weer een dochter – Liza Minnelli – en een knoert van een drank- en drugsverslaving over. Het is niet te merken aan dit nostalgische verhaal over een jaar in het leven van een familie, allicht de mooiste musical ooit. Wie het droog kan houden bij het hartverscheurende kerstlied Have Yourself a Merry Little Christmas is niet van menselijk materiaal gemaakt.

Mooiste nummer Have Yourself a Merry Little Christmas

Singin’ in the Rain (Stanley Donen & Gene Kelly, 1952)

Dat Hollywoodmusicals over Hollywood wel eens succesvol kunnen zijn, wist Damien Chazelle natuurlijk al van deze klassieker die al sinds jaar en dag als eerste muziekfilm opduikt in filmpolls wereldwijd. Gene Kelly toont in elke scène wat een dansend mannenlichaam allemaal vermag, maar hij bleef tot het einde van zijn leven volhouden dat hij liever baseballspeler geworden was en enkel was beginnen te dansen om meisjes te versieren.

Mooiste nummer: Singin’ in the Rain

West Side Story (Jerome Robbins & Robert Wise, 1961)

‘When you’re a Jet, you’re a Jet all the way’ en ‘I like to be in America’: iedereen denkt meteen aan de songs van Bernstein en Shakespeares pair of star-cross’d lovers wanneer het over West Side Story gaat, maar het zijn het kleurrijke modernisme en de oogverblindende mise-en-scène van Robert Wise die dit verhaal over rivaliserende bendes in New York onderscheidden van de andere musicals uit de swinging sixties.

Mooiste nummer America

Mary Poppins (Robert Stevenson, 1964)

Ouders die hun kinderen niet minstens één keer per jaar naar deze Disney-musical laten kijken, moeten dringend aangegeven worden bij de Gezinsbond. Het Huis van de Muis was al jarenlang dé referentie voor geanimeerde musicals toen het in 1964 met een aan haar paraplu uit de hemel neerdalende Julie Andrews bewees dat Disney-magie zich ook uitstekend naar liveaction laat vertalen.

Mooiste nummer: A Spoonful of Sugar

The Sound of Music (Robert Wise, 1965)

In elke familie zijn er wel een paar mensen die bij het horen van de eerste noten van The Sound of Music luid gillend onder de kersttafel kruipen, maar haters gonna hate en deze adaptatie van de Broadwaymusical over de zingende Von Trapp-familie blijft een van de ontroerendste voorbeelden uit het genre. Zoals componist Richard Rodgers het in zijn autobiografie zei: ‘Wie vies is van een beetje sentiment, is sadly maladjusted.’

Mooiste nummer: Do-Re-Mi

Cabaret (Bob Fosse, 1972)

Dat de dochter van Vincente Minnelli en Judy Garland ooit iets met musicals zou gaan doen, stond in de sterren geschreven. Maar dat Liza Minnelli dat zou doen met zoveel sexy cynisme als in Bob Fosse’s donkere maar magistraal muzikale kijk op het Berlijn van de jaren dertig had niemand kunnen voorspellen. De dunne grens tussen neutraliteit en collaboratie werd nog nooit zo dubbelzinnig entertainend in beeld gebracht.

Mooiste nummer: Money, Money