Dave Mestdach in Venetië:’The Humbling’ geen adieu om icoon Pacino mee op pensioen te sturen

© Reuters
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Af en toe geestig en doorspekt met enkele originele trouvailles, maar ook ijdel, pathetisch en amorf.

Alweer een hele poos geleden scoorde Barry Levinson met Good Morning Vietnam, Rain Man en Bugsy enkele grote Hollywoodhits, maar de jongste jaren en na enkele absolute stinkers leek de veteraan-regisseur zichzelf richting uitgang te hebben geregisseerd.

Gelukkig belde zijn buddy Al Pacino hem op met de vraag of hij geen zin had om de roman The Humbling van Philip Roth in te blikken, over een ouder wordende acteur die afscheid neemt van de buhne, zich luidop afvraagt of hij zijn talent en passie niet ergens onderweg verloren heeft en op zijn landgoed allerlei vrouwelijk bezoek over de vloer krijgt dat hem doet nadenken over zijn keuzes toen en nu.

Dat het personage dicht bij het iconische persona van Pacino zelf aanleunt, is uiteraard geen toeval en boven alles is The Humbling dan ook een met enig narcisme geparfumeerde acteursshowcase waarin Pacino al zijn dada’s mag opvoeren, tot aan zijn Shakespeare-fetisj toe.

Levinson houdt het lichtvoetig zonder expliciet de komische toer op te gaan en zwaarmoedig zonder expliciet de tragedie-kaart te trekken, waardoor deze freewheelende, losjes aaneengeregen en geschoten film over de vanitas en de acteur in elk van ons en methodbeest Al Pacino in het bijzonder nooit zijn evenwicht lijkt te kunnen houden.

Bovendien zijn er surrealistische – zeg maar groteske – toetsen die lijken te suggereren dat alles wat je ziet, maar een droom is; het laatste, ingebeelde kunststukje van een gelooide performer die ’the final curtain’ voelt naderen. Af en toe geestig en doorspekt met enkele originele trouvailles, maar ook ijdel, pathetisch en amorf en dus zeker geen adieu om een icoon als Pacino mee op pensioen te sturen.

Dave Mestdach

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content