Bijna één jaar na zijn dood brengt de Cinémathèque française in Parijs een retrospectieve over Wes Craven. De bekende horrormaestro stond met onder meer A Nightmare on Elm Street en de Scream-trilogie mee aan de wieg van de laatste gouden periode van de Amerikaanse horrorfilm.
Aan het begin van zijn carrière was Wes Craven één van de vele regisseurs die zich aan exploitationhorror waagde, op een goedkoop budget gedraaide huiverprenten die excessief geweld en gruwel niet schuwden. Zijn debuut Last House on the Left werd één van de video nasties in Groot-Brittanië, films waarvan de videodistributie werd verboden.
Craven ging verder met controversiële exploitation met de kannibalenprent The Hills Have Eyes. Maar zijn grote doorbraak forceerde hij met A Nightmare on Elm Street. Antagonist Freddy Krueger, die met zijn nagelmessen slachtoffers aanvalt in hun dromen, is één van de bekendste schurken in de filmgeschiedenis geworden. Krueger dook daarna op in niet minder dan zeven sequels en een remake – allemaal van inferieure kwaliteit, soms zelfs ronduit lachwekkend.
Een uitzondering daarop is misschien wel New Nightmare, een metahorrorfilm waarin Wes Craven, opnieuw in de regiestoel, zichzelf speelt. Enkele jaren later deed hij een nieuwe meesterzet: met Scream bedacht hij een self-reflecting ode annex parodie op de slasherfilm, het genre dat hij zelf mee heeft vormgegeven. Schurk Ghostface eiste naast Krueger een plaats op in het pantheon der horrorschurken, en kreeg ook een aantal mindere sequels.
Op 30 augustus vorig jaar overleed Wes Craven, hij was 76. De retrospectieve van de Cinémathèque française loop tot 23 juli. Alle info: cinematheque.fr
(JVDV)
