Christian Bale: ‘Hollywood is een droomfabriek. Alleen fabriceert die droomfabriek soms ook nachtmerries’

© gf
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Geen superheld of psychopaat, heilige of zondaar, vadsige vent of knappe hunk lijkt buiten het bereik van Christian Bale te liggen, maar bij regisseur Terrence Malick betekent dat hoegenaamd niet dat je de final cut ook haalt, superster of niet. Knack Focus’ filmman Dave Mestdach sprak met de Welshe acteur over Malicks nieuwe film Knight of Cups, de bagage van Batman en zijn innerlijke Mozes.

Dit is een fragment uit het interview met Christian Bale dat is verschenen in Knack Focus van 9 september.

Zijn naam- en landgenoot Gareth mag dan voor Real Madrid spelen en een slordige 35 miljoen euro per jaar incasseren – dik 25 pond per seconde -, in een film van Steven Spielberg, Ridley Scott, Werner Herzog, David O. Russell, Christopher Nolan, Zhang Yimou, Michael Mann of Terrence Malick is die koninklijk overbetaalde voetballist nog nooit gespot, en dus blijft Christian met voorsprong onze favoriete Bale.

Op zijn 41ste heeft de Welshman al een cv bijeengeacteerd waar de meeste A-listers een heel leven over doen. Bale begon er dan ook al op zijn negende aan, en drie jaar later werd hij door Spielberg tot kindster gebombardeerd, toen hij de hoofdrol kreeg in Empire of the Sun (1987). Bovendien zijn er maar weinig acteurs die zowel Mozes, Batman als Bret Easton Ellis’ American Psycho kunnen incarneren zonder dat je denkt: ‘Hadden ze niet beter Gene Bervoets kunnen bellen?’ En ook voor een ‘de-nirootje’ – dertig kilo afvallen of aankomen voor een rol – mogen ze Bale altijd bellen, zoals hij respectievelijk met The Machinist (2004) en American Hustle (2013) heeft bewezen.

En al haalde hij in het verleden wel eens de roddelrubrieken, onder meer met vermeende geweldpleging tegenover zijn moeder, of door een cameraman tijdens de opnames van Terminator: Salvation minutenlang verrot te schelden, tot in China staan topregisseurs aan te schuiven om met Bale in zee te gaan, een zee die hij desnoods met zijn messcherpe jukbeenderen kan splitsen zoals hij vorig jaar nog in de Mozes-blockbuster Exodus: Gods and Kings deed.

‘Als acteur ben je maar een onderdeel van een machine’

In zijn nieuwste film Knight op Cups vallen er minder Bijbelse, digitaal gepimpte exploten te beleven, maar als je filmpoëet Terrence Malick mag geloven, is Hollywood nauwelijks heilzamer voor de ziel dan het oud-testamentische Egypte. Bale speelt scenarist Rick, die niet alleen in de knoop ligt met zichzelf, hij weet ook nauwelijks weg met de vrouwen in zijn leven: zijn ex (Cate Blanchett), zijn getrouwde vriendin (Natalie Portman) en zijn minnares (Imogen Poots).

En terwijl Rick tussen de designvilla’s en woestijnlandschappen in en rond LA dreigt te verzuipen in existentiële leegte, mogen de personages hun emoties al fluisterend toevertrouwen aan de voice-over, terwijl je van het ene losse fragment naar het andere los uit de pols gefilmde shot wordt gegidst op klassieke (onder andere Arvo Pärt, Claude Debussy, Edvard Grieg) en minder klassieke (oa. Biosphere, Explosions in the Sky, Burial) tonen.

‘Ik had geen script waarop ik kon terugvallen.’, klapt Bale uit de biecht over werken met Malick – de regisseur van meesterwerken als Badlands (1973) en Days of Heaven (1978) en het met de Gouden Palm-bekroonde The Tree of Life (2011) geeft zelf nooit interviews. ‘Ik heb met Terry wel hard aan het personage gewerkt en we hebben een heel gedetailleerd achtergrondverhaal voor hem verzonnen, maar op voorhand wist ik enkel in grote lijnen waarover de film zou gaan. Elke dag verscheen ik op de set zonder te weten wat we precies gingen doen. Dat maakt filmen met Terry zo spannend en bevrijdend.’

Je draagt de film haast in je eentje, maar toch heb je geen enkele echte dialoog.

CHRISTIAN BALE: Klopt. De eerste keer dat ik met Terry werkte, voor The New World (2005), was er wel een scenario, maar ook toen al week hij daar graag van af. Deze keer ging hij nog radicaler en vrijer te werk. Cate, Natalie en de andere acteurs kregen wel tekst mee en daarop moest ik reageren, vanuit wat ik wist en voelde over mijn personage. Iedereen mocht op elk moment zijn teksten veranderen – en anders deed Terry dat wel in je plaats. Hij heeft niks liever dan dat je zelf ideeën aandraagt. Hij zoekt het spontane, het ongedwongene, dat ene moment dat iets wezenlijks prijsgeeft. En het maakt niet uit of dat van hem, de acteur of de cameraman komt. Er heerst ook geen prestatiedruk op de set. Komt het, dan is dat fantastisch. Komt het niet, geen probleem. Wie weet, komt het dan morgen wel. Het voelt als dichten in guerillastijl. Het is onmogelijk om zo’n vrije, creatieve atmosfeer te creëren op een Hollywoodset, waar alles volgens een strikt schema verloopt en waar elke minuut duizenden dollars kost. Dat is een van de redenen waarom iedereen zo graag met Terry wil werken.

Ondanks het risico dat je als acteur bij Malick loopt om uit de film geknipt worden, wat in het verleden al tal van grote namen overkomen is?

BALE: Ondanks dat. Ik wist dat ik in Knight of Cups het hoofdpersonage speelde, dus was ik er redelijk gerust in dat ik de eindmontage zou halen. Alhoewel. Met Terry weet je nooit. (lacht) Voor zijn volgende film (een nog titelloos, voor 2016 voorzien romantisch drama tegen de achtergrond van de muziekscène in Austin, Texas, nvdr.) heb ik amper twee dagen met hem gedraaid, voor Knight of Cups bijna vier maanden. De kans is dus reëel dat ik in zijn nieuwe film niet te zien zal zijn. Maar dat maakt me niet uit. Het is het resultaat dat telt. Als acteur ben je maar een onderdeel van een machine.

Christian Bale: 'Hollywood is een droomfabriek. Alleen fabriceert die droomfabriek soms ook nachtmerries'
© gf

Zou je ego het ook verdragen om er als leading man uit geknipt te worden, wat Adrien Brody overkwam bij The Thin Red Line (1998)?

BALE: Zoiets is nooit leuk, natuurlijk, zeker als je er hard je best voor gedaan hebt, maar ik denk het wel. Omdat ik Terry al twaalf jaar ken en als filmmaker, mens en mentor enorm waardeer. Terry is een god van de cinema en de wegen van goden zijn ondoorgrondelijk. Dat heb ik als Mozes ook mogen ondervinden. (grijnst)

‘Ja, geld en roem kunnen je doen wegdrijven van alles wat je echt gelukkig maakt. Maar niemand verplicht je om jezelf op te sluiten in een luxekasteel in Beverly Hills.’

In Knight of Cups blijkt Hollywood een modern Babylon, waar dure maar lege levens worden geleid. Deel je Malicks mening?

BALE: Ik denk niet dat Terry Hollywood alleen maar leeg en materialistisch vindt. In de film toont hij ook de schoonheid en de verleidingskracht die ervan uitgaat. Het is en blijft een droomfabriek, een plek waar miljoenen mensen zich toe aangetrokken voelen. Alleen fabriceert die droomfabriek soms ook nachtmerries. Bij mij heeft Los Angeles ook altijd dat dubbele gevoel opgewekt. Ja, er is lelijkheid te vinden, ja, het kan een hel zijn, en ja, geld en roem kunnen je doen wegdrijven van alles wat je echt gelukkig maakt. Maar dat heb je voor een groot deel zelf in de hand. Niemand verplicht je om jezelf op te sluiten in een luxekasteel in Beverly Hills. Dat dubbele gezicht heeft elke grote stad waar ik ooit gewoond heb. Alleen is het in Los Angeles allemaal net dat tikje grootser en excentrieker.

‘Voor Batman had ik al verschillende superheldenfilms geweigerd, je wilt niet een echte versie van Birdman worden’

Toch blijf je ook voor grote, dure Hollywoodproducties kiezen. Zou je dan niet liever wat vaker in kleinere, onafhankelijke films meespelen?

BALE: Ik zou vooral liever in kortere films meespelen. (lacht)Exodus, Knight of Cups, de Dark Knight-trilogie… Totaal andere films en ervaringen, maar ze namen wel telkens minimaal een half jaar in beslag. Voordat ik toezegde om Batman te spelen, had ik al verschillende keren superheldenfilms geweigerd. Omdat ik dacht dat ik de ‘bagage’ die zo’n superheld meebrengt niet snel weer van me af zou kunnen schudden – je wil niet een echte versie van Birdman worden. Het heeft me jaren gekost om genoeg zelfvertrouwen te kweken en te zeggen: ‘Fuck it. We zien wel hoe het loopt.’ Je hoopt altijd dat zelfs zo’n gigantisch monster van een film iets persoonlijks en artistiek waardevols wordt. Soms lukt je dat niet en denk je: ‘Please! Dit nooit meer‘. Een andere keer lukt het wel en ben je zo gelukkig als een kind. Ondertussen denk ik dat ik genoeg verschillende rollen en films op mijn cv heb opdat mensen niet iets zouden hebben van: ‘Hé, daar heb je Bruce Wayne met een baard die de Rode Zee splijt.’ (lacht)

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

KNIGHT OF CUPS

Vanaf 16/9 in de bioscoop.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content