Actrices Evelien Bosmans en Daphne Wellens waarschuwen: ‘Let op voor piemelboys!’

© /
Kristof Dalle Journalist

Veel cafépraat, sessies bij amateurpsychologen en lacherig doen over semi-verkrachtingen: de film Charlie en Hannah gaan uit schetst een ontnuchterend beeld van de millenials.

Op 14 februari komt Charlie en Hannah gaan uit in de zalen, een film van Bert Scholiers over twee jonge vrouwen die een avondje gaan stappen. Het resultaat is een generatieschets, net zoals het interview dat hoofdrolspeelsters met Daphne Wellens en Evelien Bosmans dat deze week in Knack Focus staat. Ze komen onder meer terug op het personage Piemelboy, Hannahs onenightstand die zich aan haar vergrijpt terwijl zij knock-out op de bank ligt. ‘Er lopen nogal wat Piemelboys rond op de wereld’, zegt Wellens. ‘Elke meisje tussen twintig en dertig jaar heeft een eigen Piemelboyverhaal. Of op zijn minst een beste vriendin die er per ongeluk eentje mee naar huis nam’, vult Bosmans aan.

Extra tristesse

‘Er zijn geen kampen: we zijn het er allemaal over eens dat seksueel misbruik verwerpelijk is.’

Evelien Bosmans

Volgens de twee is er stevig gediscussieerd over die verhaallijn. ‘Doen we niet te lacherig over een semiverkrachting?’ vraagt Bosmans zich af. ‘Maar het toont heel goed hoe labiel Hannah eigenlijk is en voegt een extra laag tristesse toe. Ze maken een amusante caféanekdote van iets dat helemaal niet zo prettig is.’ ‘Maar eerlijk? Zo ging onze generatie daar tot voor kort gewoon ook mee om. Als wij zulke verhalen aan elkaar vertellen, is het bijna altijd schouderophalend. Sinds vorig jaar ligt dat gelukkig anders. Met #metoo is er hopelijk iets in beweging gezet bij mannen en vrouwen.’

Het zou fijn zijn mocht het een geijkte term worden’, lacht Wellens.Dat ouders hun dochters kunnen waarschuwen: let op voor Piemelboys! Maar je mag zo’n thema toch gewoon in je film gebruiken zonder een duidelijk oordeel te vellen?’ Bosmans pleit voor nuance: ‘Er zijn geen kampen: we zijn het er allemaal over eens dat seksueel misbruik verwerpelijk is. Het gaat om een kleine grijze zone, waar het een en ander uitgeklaard moet worden.’

Vermoeden van onschuld

Regisseur Bert Scholiers liet zich inspireren door Woody Allen, zelf beschuldigd van seksueel misbruik. Ook Bosmans is fan. ‘Allen is een geniale cineast met een plaats tussen de groten van de filmgeschiedenis, en zijn werk heeft me ongelooflijk geïnspireerd. Het is niet aan de orde, maar als hij me morgen een rol voorstelt, zou ik nog altijd ja zeggen. (denkt na) Of is dat echt raar? Kijk, daar word ik dus nerveus van.’

‘Het vermoeden van onschuld is een heel mooi systeem. Allen werd destijds ook al beschuldigd, die zaak is onderzocht en er bleek op zijn minst onvoldoende bewijs om hem te veroordelen. Hij mag zijn job dus nog altijd uitvoeren, en dus zou ik toch mogen toehappen als hij me morgen een rol aanbiedt?’

Lees het volledige interview met Daphne Wellens en Evelien Bosmans in onze +zone of in de Knack Focus van 7 februari.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content