5 klassiekers die Stanley Kubrick ons naliet

Op 7 maart 1999 zou Stanley Kubrick 84 geworden zijn, maar hij haalde maar net de kaap van de 70. Met zijn erfenis bent u wel even zoet. Een duik in de fantastische wereld van een fantastisch regisseur.

1. Dr. Strangelove Or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964) Sommige mensen staan boven de wet. Dat wilt Kubricks ‘Dr. Strangelove’ ons duidelijk maken. De losgeslagen Amerikaanse luchtmachtgeneraal Jack D. Ripper – what’s in a name? – geeft de orders voor een eerste nucleaire aanval op de toenmalige Sovjet-Unie. De president maakt een fout, en een kernoorlog tussen de twee belangrijkste grootmachten ter wereld begint. Aanvankelijk moest het een zware politieke thriller worden, maar eens Kubrick zich begon te amuseren met de gitzwarte humor veranderde de prent van politiek steekspel in satirische waanzin. Stanley waagt zich aan comedy, en slaagt met verve.



2. A Clockwork Orange (1962) Kubricks visie op de maatschappelijke obsessie met geweld resulteerde in A Clockwork Orange, een intsense en morbide trip doorheen de verwrongen geest van Alex DeLarge. In een dystopisch Groot-Brittannië volgen we de misdaadgolf van sociopaat Alex en zijn trouwe aanhangers. Seks en razernij primeren tijdens de wanpraktijken die door het zooitje ongeregeld worden uitgevoerd. De film werd toentertijd als hypergewelddadig bestempeld dankzij de gewelddadige verkrachtingen en mishandelingen waar Alex en co zich schuldig aan maken. Desalniettemin bezorgt A Clockwork Orange u een sensationele kijkbeurt die niemand onberoerd laat. Nog een glaasje melk, asjeblieft.



3. 2001: A Space Odyssey (1968)
Een monumentale tripfilm die in eerste instantie nergens op slaat, maar op hetzelfde moment op al uw vragen antwoord biedt. Zo kun je ‘2001’ nog het beste omschrijven. Stanley liet de techneut in zichzelf los tijdens het maken van zijn film over de verschillende stadia van het leven, gegoten in de vorm van een karakterstudie over mens en mensheid. De special effects ogen de dag van vandaag nog altijd even fris als 45 jaar geleden. Een meesterwerk dat geometrische perfectie naar een hoogtepunt brengt, een ruimteodyssee die je nooit meer vergeet. Als u dacht dat Inception uw brein al tot moes sloeg: think again.



4. The Shining (1980)
“Here’s Johnny“: een zin van drie woorden die, gepaard met Jack Nicholsons bezeten grimas de haren op ieders armen spontaan doet rechtveren. The Shining, een herwerking van de gelijknamige roman van Stephen King, is meer dan een spookverhaal. Het is het verhaal van een gezin dat op breken staat. Het is het verhaal van een man die stilaan verdrinkt in krankzinnigheid. ‘Redrum’, de duivelse tweelingszusjes met de lichtblauwe jurkjes, de hotellobby die verzwolgen wordt door een zee van bloed: het zijn stuk voor stuk beelden die op het collectieve netvlies gebrand staan. The Shining kreeg door heel wat filmcritici het label ‘beste horrorfilm ooit’ opgekleefd.



5. Full Metal Jacket (1987) Entertainment van de bovenste plank in de vorm van een volmaakte en überrealistische oorlogsfilm. Kubrick neemt de kijker mee in de diepste dalen van de woelige Vietnamoorlog. Net zoals de roman waarop de prent gebaseerd is, is ook de film opgedeeld in twee stukken. De eerste helft legt de focus op de soldatentraining, de bikkelharde boot-camps die hen klaarstomen voor de echte terreur die hen te wachten staat in het tweede deel. De psychologie van het doden doorheen de subtropische puinhopen en de kapotgebombardeerde Vietnamese rijstvelden. De jonge soldaat Joker komt, ziet en verdwaalt in “a world of shit“.

(TR)