Brangelina is officieel einde verhaal, maar op het witte doek maakte Brad Pitt een glorieuze comeback.
Een dik jaar geleden was Brad Pitt nog passé, een uitgerangeerde A-lister die verliefd was geraakt op de fles, een vader die in een dronken bui zijn oudste zoon op een privévlucht een pak voor de broek had gegeven. Dat laatste was de druppel voor Angelina Jolie. Brads explosieve karakter en zijn drankverslaving waren volgens haar en de boekskes een gevaar geworden. In 2016, twee jaar na hun huwelijk, besloot Brangelina er een punt achter te zetten. Hollywood was zijn koningskoppel kwijt en een vechtscheiding rijker, met als inzet de voogdij over zes kinderen. Pitt zocht hulp en schoof aan bij de Anonieme Alcoholisten, waar hij naar eigen zeggen leerde huilen.
Op zijn 56e lijkt een eerste Oscar als acteur in de lucht te hangen.
Lang werd Pitts aureool onaantastbaar geacht. Na zijn bijrol in Thelma & Louise (1991) kwam zijn magnetische verschijning op de radar van menige filmbons. Zijn blonde manen wapperden in Interview with the Vampire (1994), Legends of the Fall (1994) en Troy (2004) met de bravoure van een halfgod, en in Se7en (1995), 12 Monkeys (1995) en Fight Club (1999) bleek hij nog een straffe acteur ook. Maar sinds de breuk met Jolie schikte Pitt zich vooral in de rol van producent. Zijn productiehuis Plan B draait de jongste jaren overuren. Enkel voor een matige Netflixprent (War Machine) en een cameo in Deadpool 2, een vriendendienst voor Ryan Reynolds, wilde hij nog eens voor de camera staan.
2019 is het jaar van Pitts wederopstanding als rasacteur geworden. Hij schitterde in Ad Astra van James Gray en Once Upon a Time… in Hollywood van Quentin Tarantino. In Grays ruimtefilm belichaamt hij de mythische, homerische held – mét emoties, en dat tussen de sterren, waar Pitt thuis hoort. In Tarantino’s sixtieshommage spatten zijn joie de vivre en cool opnieuw van het doek af en demonstreert hij dat hij niet langer die stoïcijnse sixpackeigenaar is, al mag zijn lijf nog altijd gezien worden, zoals hij als stuntdouble Cliff Booth gretig demonstreert.
Op zijn 56e lijkt – na drie eerdere nominaties, voor The Curious Case of Benjamin Button (2008), 12 Monkeys en Moneyball (2011) – een eerste Oscar als acteur dan ook in de lucht te hangen. Bovendien glijdt alle MeToo-hectiek van Pitts brede schouders. De blonde hunk uit de Ozarks staat boven alles en iedereen, schopt niet tegen schenen en zijn blauwe ogen betoveren als vanouds. Welkom terug, Brad.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
