19 films die u moet zien op Film Fest Gent (volgens Arno, Peter Van den Begin, Dave Mestdach en anderen)

Van 11 tot 21 oktober is Gent weer even het epicentrum van waaruit de ene cinefiele aardschok na de andere kan worden gevoeld. Zeven prominenten, uit de filmwereld én daarbuiten, lijsten voor Knack Focus hun favorieten voor het Film Fest Gent op.

Nico Leunen monteerde films als ‘Kid’, ‘The Invader’, ‘Belgica’ en ‘Lost River’ en nu ook ‘Home’, waarvoor hij samen met echtgenote Fien Troch het scenario schreef.

Certain Women

In een klein stadje in Montana raken de levens van enkele vrouwen met elkaar verweven. Indielieveling Kelly Reichardt, bekend van Meek’s Cutoff (2010), regisseert.

‘Het straffe aan Reichardt is dat ze uit eenvoudige verhalen telkens weer bedwelmende cinema puurt. Ze monteert haar films ook zelf, en dat doet ze op uitmuntende wijze.’

In Jackson Heights

Documaker Frederick Wiseman focust op de bewoners van Jackson Heights in Queens, New York, een van de etnisch en cultureel meest verscheiden wijken van de VS.

‘Wiseman is een genie van de Amerikaanse documentaire cinema. Qua fotografie, montage en geluid was hij een rechtstreekse inspiratiebron voor Home. De openingsscène had zo uit een van zijn films kunnen komen.’

Bacalaureat

Cristian Mungiu, die in 2007 de Gouden Palm won met 4 months, 3 weeks and 2 days, laat een vader met een moreel dilemma worstelen.

‘Na de Denen grossieren nu ook de Roemenen in straffe films. Ze maken vooral intelligente cinema. Je voelt bij hen ook zelden de mechaniek. Het oogt organisch, ook al is alles superdoordacht.’

Voor ‘Arno – Dancing inside My Head’ liet le plus beau documaker Pascal Poissonnier in zijn hoofd graven, aan Knack Focus bekent Arno waar zijn voorliefde voor Britse films vandaan komt. ‘Ik ben ontmaagd door een Engelse.’

Home

Met het adolescentendrama Home, dat in Venetië al in de prijzen viel, zit Fien Troch opnieuw in de Gentse festivalcompetitie.

‘Fien maakt films met een hoek af. Dat vind ik tof. Ze woont hier in Brussel in de buurt en haar vader, monteur Ludo Troch, ken ik nog van vroeger. Ja, it’s all in the family daar.’

A Quiet Passion

Een biopic over de 19e-eeuwse Amerikaanse dichteres Emily Dickinson die Brits estheet Terence Davies deels in België opnam.

‘Davies ken ik niet, maar dit wil ik wel zien. Is dat ook met Engelse acteurs? Daar ben ik fan van. Die acteren niet en die gebruiken niet te veel woorden. Zeker als je het vergelijkt met Franse films. Ik ben verslaafd aan Britishe films. En ik ben ontmaagd door een Engelse, maar dat is al lang geleden.’

Eat That Question: Frank Zappa in His Own Words

De Duitse cineast en diehardfan Thorsten Schütte hengelde jarenlang over de hele wereld naar beeldmateriaal waarin de rockende borstelsnor aan het woord is.

‘Ik ben een grote fan van zijn band, The Mothers of Invention. En misschien zien we wel Captain Beefheart opduiken, want die twee hebben nog samengewerkt.’

Ze is zelf in Gent te zien in Kevin Meuls debuut ‘My First Highway’ en – in een bijrol – in Fien Trochs ‘Home’. Voor Knack Focus ontdekt ze de Kristen Stewart-fan in zichzelf.

Personal Shopper

Na Clouds of Sils Maria (2014) doet Olivier Assayas voor zijn spookthriller over een Amerikaanse fashionista in Parijs opnieuw een beroep op K-Stew.

‘Ik vind Stewart een heel goeie actrice en de trailer is érg intrigerend. ‘

The Salesman

Asghar Farhadi, de Iraanse regisseur van A Separation (2011), keert terug naar Teheran met een verhaal over een middenklassekoppel dat zijn geluk beproefd ziet door een aardbeving en ergere schokken.

‘Ik heb nog niet heel veel Iraanse films gezien maar wat ik al gezien heb, vond ik fantastisch. Farhadi’s About Elly (2009) was heel goed en ook Mainline (2006), over een moeder die door Iran reist om haar dochter van de heroïne af te krijgen, vond ik heel mooi.’

Certain Women

Van Kelly Reichardt, de indieregisseuse die met Wendy and Lucy (2008) en Meek’s Cutoff (2010) ook al Michelle Williams liet schitteren.

‘Nog een film met Kristen Stewart. (lacht) Ik wist niet van mezelf dat ik zo’n grote fan was. Nu, de vrouwenrollen in deze film lijken me gewoon fantastisch. Dat Laura Dern meedoet, spreekt me ook aan. Was dat geen David Lynch-actrice? Zij heeft een heel bijzondere uitstraling.’

Met meer dan honderd langspelers op het menu kan elke filmliefhebber zich op het Film Fest een indigestie kijken. Patrick Duynslaegher, artistiek directeur in Gent, verklapt waar de delicatessen verstopt zijn.

Boy (Shonen)

Van de spotlight op de hedendaagse Japanse cinema wordt geprofiteerd om grondlegger Nagisa Oshima (L’empire des sens) te eren.

‘Oshima was de Godard van Japan. In Shonen zie je alles door de ogen van een jongetje dat van zijn ouders aanrijdingen moet veinzen om zo de chauffeurs te chanteren. Een toegankelijk, aangrijpend meesterwerk.’

Gosses de Tokyo

Componist Gwenaël Grisi voorzag deze stille komedie van de grote Yasujiro Ozu van nieuwe muziek.

‘Ozu’s laatste stille film toont de gevoelswereld van kinderen die leren dat volwassenen zwak en hypocriet kunnen zijn. Dankzij Ozu’s humor en mildheid verzandt deze subtiele familiekroniek nooit in zwaar drama. Een parel.’

London Spy

Een vijfdelige spionagereeks van de BBC, geregisseerd door Vlaming Jakob Verbruggen.

‘Filmisch briljant. De pessimistische kijk op de spionagewereld is verwant met die van Le Carré. Je krijgt de vertrouwde thema’s van het genre maar eigenlijk draait alles om de passionele relatie tussen twee mannen van wie er een in raadselachtige omstandigheden overlijdt.’

Dj Lefto – u bekend van StuBru – geeft in Gent een voorsmaakje van de docureeks ‘Lefto – In Transit’, later dit najaar te zien op Canvas. Zélf wil hij met films vooral andere culturen leren kennen, desgevallend hoog in de lucht.

Sand Storm

Elite Zexers familiedrama, dat zich afspeelt bij de bedoeïenen in het zuiden van het land, is de eerste volledig Arabisch gesproken Oscar-inzending van Israël.

‘Meer te weten komen over de tradities van zo’n plek, dat lijkt me interessant. Maar wat me vooral intrigeert, is dat deze Israëlische film geschreven is door een Joodse vrouw, Elite Zexer dus, en gefilmd met een Arabische crew.’

In Jackson Heights

Voor zijn veertigste film dook Frederick Wiseman, de ondertussen 86-jarige opa van de Amerikaanse documentaire, onder in Queens.

‘Een docu over hoe al die New Yorkse gemeenschappen daar samenleven en hoe het Amerika’s nieuwkomers integreert: lijkt me vrij actueel, ja.’

The Wailing

Een mysterieuze vreemdeling lijkt in een klein dorpje een kwaadaardig virus te verspreiden. Een weird genremengsel van Na Hong-jin.

‘Dit zou mijn ding wel eens kunnen zijn. Ik ben sowieso een grote fan van de Zuid-Koreaanse cultuur en van de mensen. En ze hebben heel goeie films. Als je ooit op het vliegtuig naar Azië zit, moet je die maar eens zoeken. Ja, vliegen is ook op dat vlak een goeie manier om ontdekkingen te doen.’

Zelf speelt hij een King of the Belgians in de gelijknamige nieuwe film van Peter Brosens en Jessica Woodworth, maar Peter Van den Begin wil vooral weten hoe Wim Willaert ons nog gaat verrassen.

Paterson

Niemand kan beter het alledaagse een poëtische ziel inblazen dan Jim Jarmusch. En niemand kan beter dat alledaagse als dichtende buschauffeur van een existentiële smoel voorzien dan Adam Driver.

‘Ik kijk al naar Jarmusch’ films sinds Down by Law (1986), een van die films die mij heel lang bijgebleven zijn. Paterson zal wel een trage film zijn, misschien zelfs heel traag, maar heb er al veel goeie dingen over gehoord.’

Snowden

Oliver Stone maakt een heroïsche spionagethriller van het morele ontwaken van de man die ervoor zorgde dat talloze computergebruikers hun webcam afplakten.

‘Platoon (1986), Natural Born Killers (1994), JFK (1991), Any Given Sunday (1999): hele straffe kost. Stone en Snowden? Voor die combinatie koop ik graag een bioscoopticketje.’

Le Ciel Flamand

Wim Willaert en Peter Monsaert slaan na Offline (2012) opnieuw de handen in elkaar, ditmaal voor een familieportret in een bordeel.

‘Dit wil ik vooral vanwege Wim zien, een heel bijzondere acteur die nog veel meer in zijn mars heeft dan wat hij tot hiertoe al heeft laten zien.’

Drie films waar onze eigen filmcriticus een goed oog in heeft.

Jackie

De Chileense rasfilmer Pablo Larraín zoomt in op first lady Jackie Kennedy voor, tijdens en na de moord op JFK.

‘Post Mortem, No, El Club: tot nu toe heeft Larraín een foutloos parcours afgelegd en deze biopic waarin hij in de coulissen van de macht, de popcultuur én de geschiedenis mag loeren, is helemaal zijn ding. Met Natalie Portman als de enigmatische Jackie O.’

Fai bei sogni

Een journalist tracht in het reine te komen met de dood van zijn moeder in deze koortsige kroniek van maestro Marco Bellocchio.

‘De Italiaanse veteraan bouwt al veertig jaar aan een boeiend oeuvre en is de jongste jaren opnieuw in topvorm. Ook zijn vorige, niet in België uitgebrachte kloosterdrama Sangue del mio sangue (2015) staat trouwens op het Film Fest-menu.’

Close Encounters with Vilmos Zsigmond

Documentaire van Pierre Filmon die terugblikt op de carrière van cinematograaf Vilmos Zsigmond.

‘Deliverance, The Deer Hunter, The Long Goodbye, Close Encounters of the Third Kind… Zsigmond was een bevlogen beeldhouwer met licht die mee de reputatie van de New Hollywoodgeneratie vestigde. Een niet te missen brok filmgeschiedenis.’