De cultuurtips van Evgenia Brendes: ‘Baldadige avonden in Herentals’

© .

Ons iets bijbrengen is wat deze rubriek beoogt. Ons iets bijbrengen is precies wat Evgenia Brendes, Vlaamse actrice van Kazachse afkomst, doet. Over provincieoorden bijvoorbeeld.

De cultuurtips van Evgenia Brendes: 'Baldadige avonden in Herentals'

Evgenia Brendes: Met Zuidpool spelen we tegenwoordig Drie zusters van Tsjechov, onlangs nog in Herentals. Dat was verrassend fijn. Ik bedoel: we wisten niet zo goed wat we van Herentals konden verwachten, maar het was een heel warm en enthousiast publiek waardoor het een plezante, baldadige avond is geworden.

Dat Herentals en baldadig ooit nog in dezelfde zin zouden belanden!

Brendes: (lacht) Welja, met de spelers durfden we ineens veel dingen uit te proberen. Gek.

Je voorliefde voor teksttheater is bekend. Zoek je ook op andere cultuurvlakken naar stilistische uitdieping?

Brendes: Als ik overloop welke films ik het liefst bekijk – Jagten, Toni Erdmann, Leviathan – stel ik vast dat ik nogal vatbaar ben voor psychologische drama’s. (lacht) Ook Laurence Anyways van Xavier Dolan heeft veel indruk op me gemaakt. Wat des te straffer is omdat het onderwerp op zich niks met mezelf te maken heeft.

De cultuurtips van Evgenia Brendes: 'Baldadige avonden in Herentals'

Het gaat over een koppel waarvan de man beslist dat hij een vrouw wil worden. Dolan is een jonge filmmaker die niet alleen taboeonderwerpen aansnijdt, maar ook totaalervaringen maakt waarbij alles – tot en met de muziekkeuze – klopt. Ik mag graag kijken naar hoe mensen één proberen te worden met zichzelf. Nu, ik hou ook veel van natuurdocumentaires, hoor.

Die had ik niet zien aankomen.

Brendes: (lacht) BBC-dingen zoals Planet Earth of Oceans, de kracht of de rust van de natuur: dat is gewoon ontspanning. Want films kijken vergt wel wat van me. Dan is het fascinerend om eens vissen te zien waarvan je in je wildste fantasieën niet had gedacht dat die bestonden.

Lezen doe jij ook in het Russisch.

Brendes: Niet altijd, maar mijn absolute lievelingsboek Anna Karenina wel. In het Nederlands ging het vlotter, wat ik best confronterend vond. Verder heb ik er Kalme chaos van Sandro Veronesi in drie dagen doorgejaagd, zo hard heeft het me ontroerd.

De cultuurtips van Evgenia Brendes: 'Baldadige avonden in Herentals'

Een nog grotere emotionele band heb ik onlangs gesmeed met Turks fruit van Jan Wolkers. Ik ben namelijk weer verliefd geworden en die persoon heeft me dat boek voorgelezen. Ik heb tranen met tuiten gehuild. De schrijfstijl, de directheid, ik weet niet wat het was. Ik voelde me echt één met dat boek. En met de situatie. (lacht)

We zouden het bijna vergeten: theater!

Brendes: Moeilijk om er iets uit te kiezen, want ik zie zo veel. Maar de performer Ivo Dimchev is zeker een grote, vrij recente ontdekking: een ongelofelijke figuur van wie ik intussen al enkele voorstellingen heb gezien. Hij komt heel casual over, waardoor je denkt: jaja, maak het nu maar waar. Wat hij vervolgens elke keer weer doet. Omvergeblazen kom je buiten. Hij brengt geen puur theater maar ook muziek en dans. Het talent en de passie spatten ervan af. Een aanrader!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content