Op het Cactusfestival kon Champs niet echt overtuigen.
Het Cactusfestival werd keurig afgetrapt door Champs, twee broers afkomstig van het eiland Wight, die eerder dit jaar debuteerden met de cd ‘Down Like Gold’. Best sympathiek, maar we hadden ons toch een iets spectaculairdere instap kunnen indenken.
PLUS
Champs trokken met hun melodieuze folkpop en hun uitgekiende, naar de Everly Brothers knipogende harmonieën eerder dit jaar al de aandacht van pers en publiek. Dat leverde enkele onschadelijke radiohitjes op, waarin Michael en David Champion vooral hun heikele verhouding met de andere sekse ter sprake brachten. Beide broers, elk slechts gewapend met zijn stem en elektrische gitaar, verlangden zo te horen hevig naar een kampvuur, maar niemand bleek lucifers op zak te hebben.
MIN
Natuurlijk is het ondankbaar om ’s middags in een nog dunbevolkt park bij motregen een festival op gang te spelen, maar Champs hadden ook hun repertoire tegen. Het klonk allemaal nogal braaf, beleefd, afgeborsteld en – durven we het te zeggen? – saai. Geen wonder dus dat de geestdrift bij het publiek voorlopig ver te zoeken was.
HOOGTEPUNT
‘Too Bright to Shine’
QUOTE
“Thanks for being so lovely”.
Dirk Steenhaut
