Guido Lauwaert

‘Ook als wij de zaak Schoenaerts afsluiten, blijft de kassa rinkelen’

Guido Lauwaert Opiniemaker

Op de dag dat de rechter het boek van Stan Lauryssens met de grond gelijkmaakte, legden Matthias Schoenaerts en zijn moeder de laatste steen van het graf van Julien Schoenaerts. En zo werd de zaak Schoenaerts afgesloten. Maar de kassa blijft rinkelen.

Op de dag dat de rechter in kort geding het boek van Stan Lauryssens tot de grond afbrak en allerlei correcties beval, op straffe van 500 euro boete in geval van ook maar de kleinste inbreuk op haar oordeel, werd de steen op het graf van Julien Schoenaerts gezet. Er was al een kasseiweg aangelegd, eigenhandig door Matthias Schoenaerts en zijn moeder, maar de steen ontbrak nog.

Na de uitspraak legden Matthias Schoenaerts en zijn moeder Dominique Wiche een steen gebeiteld door Luc Reychler op het graf van Julien Schoenaerts.
Na de uitspraak legden Matthias Schoenaerts en zijn moeder Dominique Wiche een steen gebeiteld door Luc Reychler op het graf van Julien Schoenaerts.© .

Terwijl hij werd geplaatst kwam een sms binnen op het mobiel toestel van de aanwezige Dominique Wiche, gestuurd door de advocaat van Matthias en zijn moeder: de uitgever, en niet de auteur zoals hij voor microfoon en camera beweerde, neemt het boek uit de handel.

Het is een strategische zet. Als er geen boek meer is, is er ook geen juridische zaak meer. Die was al ingeleid, maar er was nog geen datum vastgelegd om de zaak ten gronde te pleiten. De uitgever heeft door die zet ook geen verdere kosten meer aan deurwaarders, advocaten en wie er nog allemaal baat heeft bij de juridische winkelwaar.

‘Lauryssens kan een thriller schrijven, maar niets met historische waarde’

Auteur Lauryssens komt er goed mee weg. De talrijke verdraaiingen van de feiten en misbruiken van mensen die hem – te goeder trouw – over Julien Schoenaerts met allerlei anekdotes hebben gevoed, worden door het ‘uit de markt nemen van het boek’ onder tafel geschoven. Hij kan blijven zeggen, zonder dat iemand hem kan tegenspreken, dat hij niet bewust onwaarheden heeft verzonnen.

Terwijl dat natuurlijk wel het geval is. De auteur kan een thriller schrijven, precies door een aangeboren wilde fantasie, maar is volkomen onbekwaam om een boek met een historische insteek te fabriceren. Geen biografie is ooit af en rond. Er duiken altijd nieuwe feiten op die een ander licht werpen op bepaalde zaken. Zo zijn er wetenschappers, zowel kleine als grote, die door een biografie in hun gat gebeten zijn, een andere interpretatie voorstaan waaruit dan weer een nieuwe biografie ontstaat met een ander licht en een afwijkende lucht.

Hopelijk heeft Stan Lauryssens zijn lesje geleerd, al vrees ik dat zijn afwijking een ongeneeslijke ziekte is. Zijn boek over Salvador Dalí, berust op weetjes uit de tweede hand en een gesprek met niet eens de conservator maar een lagere medewerker van het Theatro-Museo Dalí in het Spaanse Cadaquez. Ook het dubbelboek van de hand van Dalí zelf, Oui 1 [La révolution Paranoïaque-critique] en Qui 2 [L’Arhangelisme Scientifique] heeft Lauryssens veel stof bezorgd voor zijn kaduuk geknutsel.

Gedurende jaren wijkt hij niet af van de bewering dat het boek verfilmd zal worden door een Amerikaanse productiemaatschappij met in de hoofdrol Al Pacino. Volkomen verzonnen. Proefopnames, zoals hij beweert, zijn er nooit geweest, evenmin een ontmoeting met de bekende acteur. Wie de surfsport op de e-sea beheerst en er zijn tijd voor neemt, kan net als uw speurhond de ballon doorprikken.

Een ander boek dat ontsnapt is aan zijn ziekelijke hang naar aandacht, is De man in de chacra, over zijn zoektocht in Zuid-Amerika naar de nazidokter Josef Mengele, De man van Chacra. Een paar weken geleden ontving ik een mail van filmproducent Johan J. Vincent die Lauryssens vergezelde naar Paraguay: ‘Ik was de hele reis in Paraguay samen met Stan L. en weet dus precies welke verzinsels er in het boek staan. Dat wist Uitgeverij Manteau ook maar het motto was ‘als het maar goed klinkt en gelezen wordt”.

‘De promotie is al begonnen door het boek als collectors item te bestempelen’

Het uit de handel halen van Schoenaerts bespaart uitgever Manteau verdere negatieve publiciteit en een pak geld. Stan Lauryssens zal nog thrillers mogen blijven schrijven voor Manteau. Maar een ‘historisch’ boek van Lauryssens, daar waagt de uitgever zich niet meer aan. En vermoedelijk, door al de heisa omtrent Schoenaerts, geen enkele andere. De uitgever heeft zijn lesje geleerd, maar de auteur niet. Het zou mij niet verwonderen dat hij, hem kennende sinds 1972, het restant van de tweede druk onder de toog verkoopt. De promotie daarvoor is al begonnen. Met de uitsmijter bij zijn interview voor de media dat ‘het boek nu een collectors item is geworden.’

Ja, daar heb je altijd kopers voor. Mensen die alles verzamelen rond een zaak, over een persoon. Voor deze is dat Stan Lauryssens, voor de andere Julien Schoenaerts. Of hoe de kassa blijft rinkelen, ongeacht het oordeel en het vonnis van de rechter. Waarmee ik dit hoofdstuk uit De zaak Schoenaerts afsluit.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content