In ‘Een Langzaam Smeulend Vuur’ van Paula Hawkins moet je als lezer goed bij de les blijven

Op een woonboot in Londen wordt een jonge man doodgestoken. Drie vrouwen hebben een motief, drie vrouwen vertellen een verhaal waarin verdriet en wrok hen tot op de rand van het ondenkbare hebben gebracht.

Miriam leeft op een woonboot op Regent’s Canal. Mensen gaan haar koboldachtige, stugge verschijning uit de weg. Sinds een schrijver haar levensverhaal heeft gestolen om er een succesvolle misdaadroman van te maken is ze mettertijd verbitterd geraakt. Als ze op een dag haar buurjongen Daniel vermoord terugvindt, ruikt ze haar kans om eindelijk wraak te nemen op de schrijver. De politie komt een eerste verdachte op het spoor: Laura heeft de nacht met Daniël doorgebracht en is met hem in een gevecht verwikkeld geraakt. Sinds ze bij een ongeluk een zwaar hersenletsel heeft opgelopen vecht Laura wel vaker met mensen, barst ze soms plots in woede uit of wordt ze verbaal agressief. En dan is er Daniels tante Carla nog, die altijd contact is blijven houden met Daniel en zijn moeder, ook al is die laatste verantwoordelijk voor de dood van Carla’s zoontje.

Centrale zin : Kon ze zichzelf ervan overtuigen dat ze uitzinnig van pijn, van verdriet was geweest, dat ze zonder nadenken had gehandeld?

Genoeg voer voor een klassieke whodunit, waarin het moordonderzoek steeds weer een andere richting uit gaat, omdat er geknoeid wordt met bewijsmateriaal, omdat getuigen hun verklaringen veranderen of vanwege allerhande geheimen die het daglicht niet mogen zien, maar Paula Hawkins gaat in Een langzaam smeulend vuur nog een stap verder. Naast het moordverhaal wordt ook nog Miriams versie van wat haar als meisje is overkomen naast die van de stelende auteur gelegd. Dat is het verrassendste onderdeel van dit boek: als lezer moet je goed bij de les blijven om uit de vele versies van één gebeurtenis of één gesprek de waarschijnlijkste te pikken.

In Een langzaam smeulend vuur smeedt Paula Hawkins complexe verhaallijnen, onbetrouwbare vertellers en thema’s als alcoholisme en verkrachting vernuftig aan elkaar tot een zeer leesbare thriller die doet denken aan het werk van Elizabeth George en Ruth Rendell. Toch loert ook het melodrama regelmatig om de hoek: Hawkins is in staat om haar personages eerlijk te fileren, maar met gevoelige scènes weet ze nooit goed blijf en stilistisch valt ze af en toe door de mand. Er wordt iets te vaak in tranen uitgebarsten, gesnikt en gezucht. Je kunt je ook afvragen waarom het zo lang duurt voor de vrouwen in dit boek enig fysiek of verbaal weerwerk leveren tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan, waarom ze niet sneller uit hun slachtofferrol treden. Maar fans van sfeervolle misdaadromans zullen niet teleurgesteld zijn. Als extraatje krijg je er de idyllische setting van Regent’s Canal bij.

Een langzaam smeulend vuur ***

Paula Hawkins, Bruna (oorspronkelijke titel: A Slow Fire Burning), 333 blz, ? 21,99.

Wat de schrijver gedaan heeft
© GF Phoebe Grigor

Paula Hawkins

De Britse Paula Hawkins schreef een paar minder opvallende romantische verhalen voor ze in 2015 wereldberoemd werd met de thriller Het meisje in de trein, waarvan 23 miljoen exemplaren verkocht werden en die succesvol verfilmd werd. Twee jaar volgde In het water. Een langzaam smeulend vuur is haar eerste thriller in vier jaar.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content