Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be

Vandaag 1 april stript de vis bij Knack.be. Eenentwintig cartoonisten voorzien de artikels van hun mooiste tekeningen. Een korte kennismaking.

Erik Meynen

‘Je hebt puur visuele cartoons zoals die van Karl Meersman en Gal en cartoons met tekst. Ik heb geen voorkeur voor één van de twee. Je moet er vooral mee kunnen lachen.’ Zijn lezers doen lachen heeft de Kempenaar aardig onder de knie, want het is ruim 35 jaar geleden dat Meynen zijn eerste cartoon publiceerde. ‘Dat was in het cultuurkatern van Knack in 1979 toen Karel Anthierens er chef productie was.’

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be
© Erik Meynen

Wie Erik Meynen zegt, zegt politieke cartoons. Die vinden we terug in het Het Laatste Nieuws en sinds de laatste verkiezingen ook in Knack. Hij fileert nu zijn zesde premier, van Dehaene tot Michel. Die krijgt vaak het gezelschap van een dier dat commentaar op hem levert. Een slang voor Verhofstadt als verwijzing naar diens spindoctor Noël Slangen en een geit voor Yves Leterme omdat die geiten hield.

Meynen, die in 1999 de Bronzen Adhemar in won voor zijn cartoonbundel De jaren van Dehaene ziet 1 april verdwijnen. ‘Ik denk dat de traditie errond stilaan verloren gaat. Vroeger zag je vaker fictieve berichten opduiken in het nieuws.’

BaRT Schoofs

Er is niet veel wat Bart Schoofs aan het lachen brengt. ‘Ik heb iets tegen grapdwang. Elk tv-programma bijvoorbeeld moet grappig zijn en daar stoor ik me aan. Het is wat geforceerd, alsof je alles wat ernstig is moet relativeren.’ Dat lijkt hij nochtans te doen in de wekelijkse rubriek Samenleving met éénpaginastrips in Knack.

Hij bundelde ze in twee edities van het boek Morgen weer een dag. Rond de eeuwwisseling verscheen werk van hem in het internationale stripoverzicht Comix 2000 uitgegeven door de Franse uitgeverij l’Association. In 2001 zette hij als scenarist mee de aparte tweeling Kinky & Cosy van Nix op de wereld, die u later ook nog in de Eén-serie Volt kon bewonderen.

Eén april zal van Schoofs een andere werkwijze eisen dan hij gewoon is. ‘Ik weid graag uit en zal nu alles korter moeten doen, met alle gevolgen van dien. We zullen ook gebonden zijn aan wat de redacteurs schrijven over de actualiteit en de politiek.’

GAL

Meer dan 50 jaar al is GAL ofwel Gerard Alsteens politiek tekenaar. Zijn cartoons, die eerder schilderijen zijn, sparen niemand. Hij is de man die Bart De Wever als Hitler afbeeldde en die in 1980 tijdens de Biënnale van Venetië een beeldhouwwerk maakte met een knipoog naar toenmalig Amerikaans president Jimmy Carter.

GAL
GAL© GAL

GAL mocht behalve Knack ook De Morgen, Humo en de ter ziele gegane De Zwijger en De Nieuwe op zijn werkgeverslijstje schrijven. Alsteens reeg de prijzen aaneen: de Louis Paul Boonprijs, de Arkprijs van het Vrije Woord, drie maal het hoogste ereschavot in de Internationale Cartoonwedstrijd van Knokke-Heist.

Wijn kan men op 1 april maar beter niet drinken bij GAL. ‘Ooit vulde ik voor een vriend die wijnkenner is een lege fles Château Pétrus met goedkopere Australische wijn. Hij had dat niet meteen door en was er niet zo tevreden mee. Dat er toeschouwers zijn, maakt het grappig. Dan is het leuk om iemand in het ootje te nemen.’

Fred

De tekeningen van late twintiger Frederik Van Den Stock sierden onder meer The New York Times en De Standaard, maar sinds ruim twee jaar al heeft Fred zijn heil gevonden bij Knack, zowel op papier als digitaal. Hij debuteerde in 2010 met Ik zien a geire, een grafische rondleiding door Antwerpen.

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be
© Fred

Met De Preminiemen, een geslaagd cartoonesk kortverhaal over zijn mislukte voetbalcarrière, kaapte Fred De Plastieken Plunk 2011 weg. Bij stripwinkel- en uitgever Oogachtend verscheen Brussels in Shorts met tien verhalen die zich in de hoofdstad afspelen. ‘Als je met een cartoon kan lachen, dan is ze goed. Sommige collega’s gebruiken eerder visuele metaforen.

Als zij zonder enige tekst hun punt kunnen maken, dan ben ik daar soms jaloers op.’ Ook één april laat sporen na bij de Antwerpse cartoonist. ‘Mijn zus had een plastic nepdrol van me afgepakt. Door het handgemeen dat volgde moest ik genaaid worden in het gezicht, want ze had een horloge aan. Ik houd er maar een klein litteken aan over.’

Zaza

Klaas Storme ruilde na acht jaar zijn baan als godsdienstleerkracht geleidelijk in voor die van cartoonist. In 1999 lijfde De Standaard hem volledig in als huistekenaar, maar enkele jaren geleden nam Knack het broodheerschap over. Zijn werk verscheen ook al in NRC Handelsblad.

Hij bracht onlangs het kinderboek Snotapen uit. Zaza creëert behalve cartoons ook collages en antieke gravures, waarin zelf aangebrachte tekstballonnen de situatie op zijn kop zetten. Toch wikt en weegt Zaza daarbij zijn woorden. ‘Als je met woorden werkt onder een cartoon, dan moet je onderzoeken of die noodzakelijk zijn.

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be
© Zaza/Knack

Het is een kunst om van iets tragisch iets komisch te maken, een beetje zoals in In de gloria. Het is zoals seks, je moet het gewoon doen.’ Practical jokes en bijgevolg één april zijn niet aan hem besteed, maar voor bestuurders die snakken naar vertier heeft de cartoonist de volgende tip. ‘Soms weet ik via de gps in welke straat ik ben, maar toch vraag ik het nog na aan voorbijgangers. Dan vraag ik bijvoorbeeld of ik in de Dolfijnstraat ben en dan zeggen mensen heel blij: ‘dat is hier!”

Steve

Het is niet duidelijk of je Steve zomaar een cartoonist mag noemen. Behalve tekeningen laat hij op de wereld ook nog aardewerk en kortfilms los. Er hangt een sluier van surrealisme en duistere satire over zijn werk. ‘Ik hou van herkenbare dingen, van situaties die van toepassing zijn op alledaagse zaken die je kent, maar dan met een twist. Cartoons moeten tegelijk dwaasheid bevatten, maar ook verheven zijn en dingen vanuit een andere hoek bekijken.’

Cartoons publiceren deed Steve voor het eerst in 1993 in De Morgen. Ook Knack, De Standaard, Humo en verschillende Nederlandse kranten behoren ondertussen tot zijn palmares van opdrachtgevers. De VRT en de Vlaamse gemeenschap bestelden dan weer korte animatiefilms bij hem.

En dan is Steve ook nog een gevierd illustrator, met een Gouden Pluim in 2003 voor zijn tekeningen in het kinderboek Baby Pop en Billy Boef. Ruim zes weken zal Steve Michiels‘ werk vanaf 1 april te zien zijn in het Zuid-Franse Aix-en-Provence tijdens de Rencontres du neuvième art.

Pieter De Poortere

‘Een tekening is een puzzel. Als de lezer de oplossing vindt, dan lacht hij. Het is dan een verrassing voor de lezer en dat apprecieer ik ook bij het werk van collega’s. Daar ga ik naar op zoek.’ Die zoektocht beleefde vorig jaar een hoogtepunt toen Boerke 15 kaarsjes mocht uitblazen. Het kalende mollige mannetje beleeft wekelijks in Focus Knack volledig tekstloze avonturen waarbij de sociale conventies overboord worden gegooid.

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be

Boerke, die voor Franstaligen Dickie gedoopt werd, speelt de hoofdrol in boeken als Boerke in Hollywood, Prins Boerke of nog De zoon van, waarin Boerke de zoon van Hitler blijkt te zijn. Hij kan ook terugvallen op zijn vrouwelijke alter ego Hoerke. De Poortere is daarnaast de geestelijke vader van Joe de Eskimo en ontwierp animatiefilms met beide personages.

Behalve de obligate papieren vis heeft 1 april De Poortere geen schade berokkend. ‘Ik heb geen trauma’s, ik heb nog nooit in mijn onderbroek gestaan of zo.’

Karl Meersman

Het zijn de politiek getinte karikaturen in Focus Knack en Trends die in Karl Meersmans oeuvre het bekendst zijn bij het wijde publiek. Zijn werken zijn ware schilderijen en dat is ook niet verwonderlijk van een man die de schilders Félicien Rops en Henri de Toulouse-Lautrec als zijn belangrijkste inspiratoren beschouwt.

Steve Stevaert
Steve Stevaert© Karl Meersman

Rops vormde de aanleiding voor een boek en tentoonstelling met als titel Ave Eva, waar vrouwen door de ogen van Meersman werden afgebeeld, maar met Rops’ bril op. Portraits on paper is Meersmans recentste wapenfeit, een terugblik in boekvorm met een selectie van de beste portretten.

Een gelijknamige tentoonstelling loopt nog tot 7 juni in het Stedelijk Museum van Sint-Niklaas. Meersman ziet de samenwerking met Knack.be op 1 april volledig zitten. ‘Ik vind het een heel leuk idee. Het is niet eenvoudig, want ik ben geen pure cartoonist. Ik ben eerder een illustrator, mijn techniek vraagt tijd. Normaal werk ik een tekening af op een anderhalve dag tijd. Nu zal ik proberen met zwart-wit te werken.’

Orakel van Knack.be

Over de identiteit van het Orakel van Knack.be is weinig bekend, behalve dan dat het om een man uit Merksem gaat. Dagelijks zet hij foto’s van – hoofdzakelijk – politiek België naar zijn hand door er snedige tekstballonnen op te kleven. ‘Niemand is veilig voor hem’ en hij ziet ‘wat wij niet willen zien’, luidt het devies op de nieuwssite.

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be
© Orakel van Knack.be

Wij konden hem spreken. ‘Ik hou van actualiteitsgebonden cartoons, waarvan je direct de betekenis begrijpt. Hoe minder tekst je nodig hebt om de cartoon te begrijpen, hoe beter de cartoon is.’ Het lijkt vreemd voor een orakel, maar de man kan niet voorspellen wat hij van onze actiedag op 1 april moet verwachten.

‘Ik weet nog niet goed hoe de dag er zal uitzien, maar het wordt boeiend om met iedereen samen te zijn. Hoe gaan we reageren op elkaar en wat kan eruit voortvloeien? Ik heb zelf nooit echt deelgenomen aan 1 april. Het is te geforceerd. Meestal heb ik het direct door, dus ik ben benieuwd.’

Ben De Wever

Ben ‘Benus’ De Wever is de geestelijke vader van Harry Harrymans, een eigengereide dikke gele beer die de lakens deelt met sekspoppen en vaak sigaretten rookt. Harry zat in 2010 in de selectie van de Stripstrijd van Focus Knack. De Wever stond ook in voor de animaties en het kleurwerk van de animatiefilm van de ‘gevaarlijkste tweeling ter wereld’ Kinky en Cosy van Nix.

‘Humor gaat vooral om de verrassing. Een mop die je niet ziet aankomen. Een cartoon is geslaagd als ik spijt heb dat ik ze zelf niet heb bedacht, als ik een soort jaloezie koester.’ Voor 1 april ervaart de cartoonist toch wat stress. ‘Ik heb er geen ervaring mee. Het wordt sowieso wel plezant, want gewoonlijk zit ik alleen in mijn atelier. Er zal een zekere druk zijn, want je ziet anderen presteren en je wil niet onderdoen.’

Kim

‘Ik vind heel veel dingen grappig en amusant. Een gewoon gesprek tussen mensen kan bijvoorbeeld hilarisch zijn. Er zijn geen wetmatigheden. Soms is iets grappig omdat het flauw is, soms omdat het doordacht is. Ik hou alleszins niet van wat ik de ‘Knokke-Heist-cartoons uit de jaren zeventig’ noem met een wereldbol met een lont eraan. Het mag niet te symbolisch worden. Zulke cartoons zag je helaas vaak na de gebeurtenissen in Charlie Hebdo. Ik stel liever erge situaties voor met voorbeelden uit de eigen leefwereld.’

In 2007 won Kim Duchateau de Bronzen Adhemar voor zijn cartoons in Knack, P-magazine en De Morgen. Zijn belangrijkste cartoonfiguren zijn de bevallige babe Esther Verkest en het grofgebekte tienermeisje Aldegonne.

In het najaar verschijnt The Man of the Moment, een graphic novel in samenwerking met de Nederlander Hanco Kolk. Van 1 april is Kim geen fan. ‘Het is zoals met carnaval, wanneer je geforceerd een hele dag met pruiken en plastieken borsten moet rondlopen op straat. In het leven zou elke dag grappig mogen zijn, niets moet.’

Nix

Marnix ‘Nix’ Verduyn is de geestelijke vader van Billy Bob, een in het geel geklede cowboy met een gebrek aan schietvaardigheden en een groot vermogen tot filosoferen. Ook de roodgejurkte blonde tweeling Kinky en Cosy is zijn creatie. Met het album Is het nog ver? kaapte hij in 2006 de prijs voor beste humorstrip op het Internationale Stripfestival van Angoulême.

Knack stript de vis.
Knack stript de vis.© Nix

Het duo verschijnt ook in het Engels in de VS. ‘Het is belangrijk dat cartoons fris getekend zijn, geen klassieke oubollige stijl. Een cartoon moet een oorvijg zijn, een klets in het gezicht. Het mag per definitie niet braaf zijn en heeft een een soort maatschappelijke functie.’ Nix heeft duidelijk zin om onze onlineredactie te vervoegen op 1 april.

‘Er zal een goede sfeer heersen met creatieve geesten onder elkaar. Ik denk dat we veel zullen kunnen brainstormen en aan kruisbestuiving doen. Ik heb wel nog niet vaak onder stress gewerkt, waarbij je cartoon onmiddellijk klaar moet zijn.’

Vejo

Het is een slordige 47 jaar geleden dat Jos Verhulst of Vejo zijn eerste cartoon publiceerde in het ondertussen verdwenen blad Free Press International. Sindsdien verspreidde hij zijn oeuvre als freelancer zowat overal: onder meer in Knack, De Standaard, De Morgen en NRC Handelsblad. Ook op de websites van Politics en Toonpool publiceert Vejo.

Aanvankelijk tekende hij soberder en eenvoudiger, met weinig lijnen, zonder kleur en al te veel tekst ook. Dat pad heeft hij in de loop der jaren verlaten en hij merkt zelf een evolutie op bij alle cartoonisten. ‘In onze tijd moest een cartoon in de eerste plaats contesteren, ze waren scherper dan nu en bevatten minder tekst. We klaagden de politieke toestand veel meer aan. Nu lijkt het alsof je in de eerste plaats een grappenmaker moet zijn.’

Vrijheid van meningsuiting.
Vrijheid van meningsuiting.© Vejo

Die politieke toestand aanklagen leverde Vejo in 1984 de eerste prijs Politieke Karikatuur en Cartoon op tijdens de Wereldcartoonale van Knokke-Heist. Zes jaar geleden nam hij in dezelfde kuststad nog de Press Cartoon Belgium-publieksprijs in ontvangst. Vejo twijfelt niet lang als hij zijn idolen in het wereldje moet opnoemen. ‘GAL is echt mijn grote held, dat is algemeen bekend, maar ik hou ook van Canary Pete, Lectrr en Karl Meersman. Wat Meersman maakt, zijn echte schilderijtjes.’

Wouter Dons

Wouter Dons woont en werkt in Kopenhagen. Door de week is hij ontwerper bij het recent opgerichte Deens-Belgisch designlabel Makers With Agendas. Daarnaast houdt hij zich bezig met tal van kleinere ontwerp- en illustratieprojecten, die alle een plaats krijgen in zijn éénmansstudio 234lab.

Onderhandelen
Onderhandelen © Dons

Hij is vol lof over het ‘cartooninitiatief’ van Knack.be. ‘Waar foto’s de realiteit proberen te verbeelden, maken cartoons ruimte voor een andere gedachte bij de feiten. Een ander geluid. Een cartoon is niet zomaar het volume hoger zetten, het legt pijnpunten bloot, stelt vragen, daagt uit, kan een glimlach brengen, een traan, enzovoort.’

Wat brengt hem het meest aan het lachen? ‘Subtiele absurde dingen. Wanneer wat verwacht wordt plotseling toch niet uitkomt. Ook wel een goeie portie naïviteit is soms goed te smaken. Ik ben niet echt een aanhanger van practical jokes, maar ik hou er wel van om op 1 april de grappen die verschijnen in de media proberen als eerste eruit te halen.’ (lacht)

Eline Van Hooydonck

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be
© Eline Van Hooydonck

Drieëntwintig is ze, Eline Van Hooydonck, voltijds studente kunstgeschiedenis aan de Universiteit Antwerpen en in haar vrije tijd een beloftevolle illustratrice. ‘Ik maakte op mijn iPad tekeningen voor de lol, maar mensen vonden het leuk. Ik dacht dat ik niet goed genoeg was, maar ik wil graag freelancer worden en een extra opleiding volgen. Nu doe ik dat nog niet door mijn studies.’ Haar idool in cartoonistenland is Eva Mouton.

‘Ik vind het knap als je met weinig lijnen veel dingen kan zeggen en iemand lik op stuk kan geven. Haar stijl is net als de mijne eerder eenvoudig. Ik teken nu al een jaar over mijn dagelijks leven, op een eerder kinderlijke manier, over wat ik meemaak en denk. Ik teken no-nonsense.’ Van Hooydonck is enthousiast over de creatieve invulling van 1 april in het Stripmuseum.

‘Het is een goede zaak, zeker voor beginnende illustratoren, dat je positief in de kijker wordt gezet. Dat is misschien nog meer het geval na het recente drama bij Charlie Hebdo.’ De portretfoto’s van alle Knack.be-redacteurs in illustratieversie zijn van haar hand. Op haar Facebook-pagina The Pencils of Eline post Eline Van Hooydonck regelmatig nieuw werk.

Laura Janssens

‘Mijn werken zou je als een getekende versie van een dagboek kunnen beschouwen. Iets grapp

Deze cartoonisten tekenen vandaag uw Knack.be
© Laura Janssens

igs dat ik meemaak of gevoelens van frustratie in mijn hoofd, ik teken ze neer.’ De 25-jarige Laura Janssens tekent nu zo’n 2 jaar en behaalde een master beeldende kunsten aan Sint-Lucas Antwerpen.

‘Tijdens mijn masterjaar was ik bezig met complexere dingen: houtsnede en vrije kunsten. Op een dag ontdekte een leerkracht mijn tekeningen op het internet. Ik moest ervoor gaan, was de goede raad, omdat ik er duidelijk plezier aan beleefde.’ Misschien zag u haar illustraties al in de tijdschriften Klasse, Yeti of Maks! opduiken.

De Britse cartooniste Gemma Correll inspireert haar het meest. ‘Ze tekent absurd, vrolijk en ook erg grappig. Ikzelf ga voor iets minder absurd, maar we willen beiden een glimlach op het gezicht van de mensen toveren. Ik streef niet bepaald naar een opstand met mijn cartoons.’ Momenteel werkt Janssens samen met schrijfster Laïla Koubaa aan een beeldverhaal dat bij uitgeverij Vrijdag zal verschijnen: Hoger dan de bergen, dieper dan de zee, een kroniek van een migrant. Op de blog Dinolaurus laat Laura Janssens de recentste cartoons los op haar achterban.

Fifi

Philippe Sadzot, alias Fifi, is een Luikse auteur en tekenaar. Hij bezit een graduaat in plastische kunsten en studeerde aan de Sint-Lucasschool in Luik waar hij vandaag leerkracht tekenen is. Fifi heeft alle stripkunsten verkend en vertoeft nu al meer dan 15 jaar in de sector van de zelfstandige strip. Na zijn deelname aan albums voor Requins Marteaux en 6 Pieds sous terre, werd zijn werk 5 jaar bij Coiffeurs pour Dames uitgegeven.

Fifi heeft altijd schriftjes bij waarin hij elke dag zijn avonturen tekent. Die vormen ook de basis van de 4 volumes van zijn Carnets d’un aventurier de l’ordinaire waarin hij zijn werk als tekenleerkracht vertelt, zijn jeugd in de Gaume en zijn onophoudelijke gereis tussen België en Québec met zijn vriendin.

JBGG

Jean Bourguignon aka JBGG werd in 1972 in Baudour in de streek rond Bergen geboren. Hij groeide op ‘zonder televisie maar met heel veel strips’. Robbedoes, Kuifje en Lucky Luke hebben dus geen enkel geheim voor hem. Na zijn kunsthumaniora in Sint-Lukas trok hij naar Brussel om er lessen illustratie aan de Academie voor Schone kunsten te volgen.

Na de academie startte hij met de creatie van fanzines en werkte hij voor een Brusselse uitgeverij. Na de sluiting van het bedrijf neemt hij weer de draad op van zijn tekencarrière, zorgt hij voor zijn drie kinderen en brengt hij regelmatig fanzines uit. Zijn laatste exemplaar, La Science Infusegaat over milieu.

Vandaag verdeelt hij zijn tijd tussen tekenen en onderwijs. Hij leidt kinderateliers en geeft les aan de academie van Watermaal-Bosvoorde. Als er nog tijd over is, wandelt hij graag door de straten van Brussel.

Teresa Sdralevich

Teresa werd in 1969 in Milaan geboren. Ze studeerde af aan de universiteit van Bologna als licentiate politieke wetenschappen en kwam in 1994 naar Brussel om lessen grafische kunsten en design aan La Cambre en ERG (École de recherche graphique) te volgen.

Dankzij een stage in de studio van Jean-Christophe Geluck (de oudere broer van Philippe Geluck) begon ze te werken met posters, covers en illustraties om sociale, politieke en culturele projecten te promoten. Ze leidt ook workshops zeefdruk voor studenten en kinderen.

Vadot

Nicolas Vadot werd in 1971 als zoon van een Franse vader en een Engelse moeder in Londen geboren. Hij groeide op in Frankrijk en kwam op 17-jarige leeftijd naar Brussel. Op 10 december 1993 werd zijn eerste tekening in Le Vif L’Express gepubliceerd. Sinds 1999 illustreert hij elke week de nationale en internationale politiek in het blad. Verder tekent Vadot ook stripverhalen.

Vertaling: 'Geconcentreerd blijven... Doen alsof er niets aan de hand is... Het me niet aantrekken... Het me vooral niet aantrekken...'
Vertaling: ‘Geconcentreerd blijven… Doen alsof er niets aan de hand is… Het me niet aantrekken… Het me vooral niet aantrekken…’© .

Tussen 2001 en 2004 publiceerde hij de trilogie Norbert l’Imaginaire met zijn coscenarist Olivier Guéret. In 2009 bracht hij zijn eerste soloalbum Neuf mois uit. Eind augustus kwamen tegelijkertijd het eerste deel van Maudit Mardi ! uit, een stripalbum gefinancierd door internetgebruikers en gepubliceerd door Sandawe, en Onde de choc, een verzameling van perstekeningen over de tiende verjaardag van 11 september. Vadot is ook regelmatig te horen op RTBF-zender La Première.

Yslaire

Yslaire, van wie de echte naam Bernard Hislaire luidt, werd in 1957 in Brussel geboren. Na studies in Sint-Lukas vervoegde hij op 18-jarige leeftijd het grafische team van het weekblad Spirou en schreef hij er een kortverhaal in de sectie voor jonge kunstenaars. In 1978 publiceerde hij zijn eerste stripreeks Bidouille et Violette, het eerste liefdesverhaal tussen de Franse en de Belgische strip, dat tussen 1981 en 1986 als album bij Dupuis uitkwam.

In 1985 lanceerde hij samen met Balac (pseudoniem van Yann) de legendarische serie Sambre, een kritisch en commercieel succes. Vanaf 1997 creëerde, produceerde en regisseerde hij Mémoires du XXe ciel, één van de eerste webseries op internet. In 2012 startte Yslaire een nieuw avontuur en lanceerde hij zijn app Úropa op de markt onder de naam iSlaire. Úropa is een digitale magazine dat fictie en realiteit vermengt.

Nicolas Cornil

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content