Vurige vrouwen of puberende Russen? Dit is de volgende dagen op uw tv

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 7 juli tot vrijdag 13 juli 2018.

PAULINE À LA PLAGE (Donderdag 12/7, 21.05, Canvas)

De films van Éric Rohmer, een boegbeeld van de Franse nouvelle vague, zijn van een vertederende lichtheid. Zo ook Pauline à la plage, een verfrissende strandfilm over de eerste amoureuze teleurstelling van een adolescente op vakantie in Normandië.

Deze dans van bedrog, gedraaid in de zomer van 1982 in een badplaatsje in de buurt van Granville, begint met een statisch shot van een gesloten tuinhek dat even wordt aangehouden. Het is typerend voor de tot op vandaag druk nagebootste esthetiek van Rohmer. Alles, inclusief het verhaal, ziet er bedrieglijk eenvoudig en natuurlijk uit – van de decors en locaties tot het door Matisse geïnspireerde kleurenpalet van cameraman Néstor Almendros -, maar hier is een gewiekste cineast aan het werk die het komische en het rationele, het emotionele en het erotische met psychologische precisie met elkaar laat botsen.

Oorspronkelijk had Rohmer het verhaal voor Brigitte Bardot geschreven, maar het is uiteindelijk debutante Amanda Langlet die de vijftienjarige Pauline speelt. Die is samen met haar wat oudere en pas gescheiden nicht Marion (Arielle Dombasle) naar het schiereiland afgereisd om van de laatste dagen van de zomer te genieten. In de tuin, tussen de paarse hortensia’s, raken ze al snel verwikkeld in een discussie over de liefde en verliefd zijn, een gevoel dat Pauline nog niet heeft ervaren. Dat verandert wanneer ze voor het eerst naar het strand gaan. De frivole Marion ontmoet er Pierre (Pascal Greggory), een jeugdflirt die nog steeds een boontje voor haar heeft en die niets moet hebben van haar fascinatie met Henri (Féodor Atkin), een oudere, machiavellistische versierder. Pauline botst er op Sylvain (Simon de La Brosse), een leeftijdgenoot voor wie ze wel gevoelens koestert. Het is het begin van een verfijnde vaudeville, waarin alles draait rond een kluwen van misverstanden, het verlangen en de illusie van de liefde.

Rohmer opent Pauline à la plage, het derde deel uit zijn reeks ‘Comédies et proverbes’, met een citaat van de middeleeuwse dichter Chrétien de Troyes: ‘Wie te veel praat, doet zichzelf geen deugd.’ Dat is best wel ironisch bedoeld, want Rohmers films worden te pas en te onpas als praatfilms omschreven, al wordt er doorgaans niet meer in getaterd dan in de doorsnee Hollywoodblockbuster. Rohmer, een ex-literatuurleraar en schrijver, heeft wel een voorliefde voor fijnzinnige dialogen, en dat leidt bij hem steevast tot een balzaciaanse comédie humaine waarin de moraliteit het op het einde altijd haalt van de bekoring. Het is immers Pauline die zich het minst overlevert aan de verbale steekspelletjes, en ze bezit nog een eerlijkheid die de volwassenen allang verloren hebben.

ERSIN IN WONDERLAND (Maandag 9/7, 20.30, Canvas)

Ersin Kiris is een man met twee gezichten en toont dat maar al te graag in de vierdelige reportagereeks Ersin in wonderland. De Nederlandse tv-maker bezoekt in elke aflevering een vakantiebestemming die bij westerse toeristen heel populair is, als journalist én als clichétoerist. In deze eerste aflevering trekt hij naar het Kruger Park in Zuid-Afrika. Het wildreservaat lokt jaarlijks talrijke buitenlanders die er op safari gaan. Kiris hangt in een kaki pakje de stereotiepe toerist uit, terwijl elders in het park stropers dieren – of per ongeluk ook elkaar – neerschieten, en gaat vervolgens op zoek naar die jonge jagers, die geld willen slaan uit de Afrikaanse fauna. Een programma dat balanceert tussen humor en bittere ernst.

THE RETURN (Vrijdag 13/7, 21.05, Canvas)

Dankzij films als Leviathan en Loveless is Andrej Zvjagintsev uitgegroeid tot een van Ruslands belangrijkste cineasten. De donkere politieke en sociale teneur van zijn drama’s, waarin hij Rusland afschildert als een wetteloos en corrupt land, maken hem niet bijster populair bij de overheid. The Return is zijn debuut, een beklemmend thrillerdrama over twee pubers, de vijftienjarige Andrej en de dertienjarige Ivan, die geconfronteerd worden met hun vader, die ze alleen van een foto kenden. De invloed van beeldsjamaan Andrej Tarkovksi is merkbaar in de religieus-mystieke ondertoon, en de manier waarop Zvjagintsev de opgekropte spanningen laat toenemen terwijl de vader met zijn zonen op visuitstap is in de Finse Golf is intrigerend. Goed voor de Gouden Leeuw in 2003.

ROCK WERCHTER LIVE 2018 (Zondag 8/7, 16.00 – 20.00 en 20.05 – 00.00, Canvas)

Ze bestaan, de sukkelaars die om de een of andere reden niet op Rock Werchter raken. Gelukkig kunnen ze dankzij de live-uitzendingen van Canvas alsnog op maandag meepraten aan het koffieapparaat. Naast liveconcerten toont de zender interviews met de artiesten van de dag en sfeerbeelden vanaf de weide. Sluit samen met een slordige negentigduizend anderen de vierde en laatste dag van Werchter af. Niet hetzelfde, zegt u? Inderdaad. Zo hoeft u niet te vrezen voor een bierdouche tijdens het concert van Arctic Monkeys, noch hoeft u voor een bekertje van datzelfde gerstenat een nier te verkopen. Nick Cave and The Bad Seeds! Roméo Elvis! Fever Ray! En dat allemaal vanuit uw luie zetel. Wie is nu eigenlijk de sukkelaar?

BIKES VS CARS (Donderdag 12/7, 00.00, NPO2)

Belgen zijn de meest gestreste chauffeurs van Europa. Ons land is een van de meest dichtgeslibde, onze lucht de op één na slechtste van het continent. We staan stil, en stikken zoetjesaan in fijnstofconcentraties. Terwijl er een leefbaar alternatief is, blijft de auto- en brandstofbusiness de samenleving bepalen. Dat is een globaal probleem, zo toont het bekroonde Bikes vs Cars van de Zweed Fredrik Gertten. In compleet verstopte steden als Los Angeles en São Paulo praat Gertten met bloggers en activisten die op het fietszadel of in het stadhuis proberen de straten terug op te eisen. Hij laat zich door fietswalhalla Kopenhagen voeren door een geïrriteerde taxichauffeur. En hij neemt u mee naar Toronto, waar crackheaden ex-burgemeester Robert Ford fietspaden liet overschilderen om de ‘war on cars’ tegen te gaan.

COLD IN JULY (Dinsdag 10/7, 20.50, Q2)

Ergens halverwege Cold in July komt Don Johnson een Texaans stadje binnengereden in een rode Cadillac. Zijn privédetective Jim Bob is een van de opvallendste figuren in deze revenge movie, waarin bijrolveteraan Sam Shepard een op wraak beluste ex-misdadiger speelt en Michael C. Hall (Dexter) een brave huisvader met een sleazy nektapijt en dito snor. Wanneer die op een zomernacht in 1989 een inbreker door de hersenen schiet, zet hij ongewild een spiraal van geweld in beweging, en stevent alles en iedereen op een noodlottige climax af. Stake Land-regisseur Jim Mickle ging gretig lenen bij de betere B-films van eighties-maestro’s als John Carpenter, Walter Hill en William Friedkin – zelfs de synthesizer ontbreekt niet op de klankband. Kortom: een old school actiefilm die zijn wraak zo koud als een zuiders biertje serveert.

OCCUPIED (Vrijdag 13/7, 22.40, Canvas)

De Noorse premier Berg (Henrik Mestad) haalt zich de woede van Europa op de hals wanneer hij de olie- en gasproductie van zijn land abrupt stopzet. Nadat Rusland, mét de steun van de EU, heeft gedreigd met een militaire invasie, stemt Berg toe om tijdelijk de olieproductie voort te zetten onder Russische supervisie. Die samenwerking heeft echter meer weg van een geweldloze bezetting. Aan actie, intriges en parallellen met de geopolitieke werkelijkheid geen gebrek in Occupied, een van de interessantste Noorse thrillerseries van de jongste jaren, naar een idee van auteur Jo Nesbø. De olie die alles gesmeerd houdt zijn de morele dilemma’s: als een buitenlandse macht je land bezet, wanneer precies moet je dan terugvechten? Het tweede seizoen is al uitgezonden op de Noorse televisie, en komt hopelijk snel onze kant op.

DE RODE ZIEL (Woensdag 11/7, 22.50, NPO2)

In de jaren tachtig vond geen tiende van de Russen Stalin nog tof. Nu, meer dan vijftig jaar na zijn dood, kan de helft van Rusland de despoot wel pruimen. In De rode ziel zoekt Jessica Gorter uit hoe dat kan, ondanks de tientallen miljoenen doden die zijn goelags en zuiveringen maakten. Igor (45), gedesillusioneerd door de perestrojka en de drugsdood van zijn zoon, mythologiseert Stalin. Twee bejaarde zussen wier moeder zwanger in een werkkamp gestopt werd, reppen geen slecht woord over de dictator. Galina (75) wil het verleden wél een plaats geven. Ze waart rond door noordelijke bossen, en raapt naar boven gekomen bot- en schedelfragmentjes op. Slechts 83 van de 20.000 ‘staatsvijanden’ in het massagraf onder haar zijn geïdentificeerd. De rode ziel toont hoe Rusland zodanig snakt naar trots en stabiliteit dat het zijn collectieve trauma’s onderdrukt.

12 ANGRY MEN (Woensdag 11/7, 21.15, Canvas)

Weinig regisseurs konden woede beter op pellicule vastleggen dan Sidney Lumet – denk maar aan zijn donkere New Yorkse stadsfilms Dog Day Afternoon en Prince of the City. Dat hij ook een wegbereider was, merk je aan zijn debuut, een buitengewoon rechtbankdrama waarmee hij reeds in 1957 afrekende met raciale vooroordelen. Henry Fonda is perfect gecast als het nobele jurylid nummer acht, dat die onrechtvaardigheid aan de kaak stelt en wijst op de zwakke plekken van het rechtssysteem, maar ook Lee J. Cobb en Jack Warren zetten tijdens de zenuwslopende juryberaadslaging glansprestaties neer. De zweterige close-ups van cameraman Boris Kaufman voeren de spanning nog op. Een Hollywoodfilm mét een boodschap, die nog altijd wordt gebruikt als lesmateriaal voor managers en teambuilders, vanwege de nauwkeurige ontleding van conflicten en groepsgedrag.

SUFFRAGETTE (Zaterdag 7/7, 22.45, NPO2)

Suffragette is een opzwepend historisch drama over de strijd van een groep vurige vrouwen voor politieke gelijkheid in het Londen van 1912. Naast Carey Mulligan, als de wasvrouw Maud die meer en meer betrokken raakt bij de beweging voor vrouwenkiesrecht, vind je in de cast Helena Bonham Carter, Anne-Marie Duff en zelfs Meryl Streep, ook al komt die maar vijf minuten in beeld. De aanpak van regisseuse Sarah Gavron (Brick Lane) is soms iets te demonstratief, maar dat maakt dit verhaal over vrouwelijke solidariteit niet minder relevant. Het script is van Abi Morgan, die over het Kanaal wordt beschouwd als een van Engelands beste scenaristen, een reputatie die ze te danken heeft aan films als Shame en The Iron Lady en series als The Hour, River en The Split.